Εξακολουθείς, λοιπόν, να βαφτίζεις με παχύρρευστη χλωρίνη, μύκητες των αναμνήσεων και μαυρίλες από παλιές Κυριακές, την ώρα που δεν σε βλέπει κανείς και κρίνεις εσφαλμένα πως δικαιούσαι να γυρνοβολάς εκείνες τις παλιές παντόφλες, που έρπουν στα παρελθόντα και τα μαλλιά σου αχτένιστα, χαρακτηριστικά μακριά από καθρέφτες κι απρόβλεπτες μικρές ενοχές.
Ξορκίζεις μάταια χειμώνες κι ερημιές με κείνο το παρασιτοκτόνο σπρέι από χαμόγελα κι υποκρισία στη φιλική σου συναναστροφή με τρίτους, αγνοώντας πως οι δαίμονές σου δεν παλεύονται με σκούπες ή σφουγγαρίστρες, βουτηγμένες σε καλή πίστη και άσκοπη προσπάθεια.
Ακόμα κυνηγάς τη σκοτεινή πλευρά, που πάντοτε σε φόβιζε, ζηλεύοντας κρυφά το αλάθητο ουράνιων σωμάτων, που δικαιούνται πάντα τη δική τους νυχτερινή πλευρά. Αλλά είναι σαν να αποφεύγεις τους αρμούς στα πεζοδρόμια, στοιχηματίζοντας ένα καρότσι έπαθλα, εν παρουσία του πιο εύκαιρου παράλογου. Ούτε λαχείο θα κερδίσεις, ούτε και το αξιολάτρευτό σου χάος θα καταφέρεις να το μετατρέψεις σ’ ομαλή συνθήκη. Που σιγά το ομαλό τοπίο που σε τριγυρίζει, δηλαδή. Μήπως το επικαλέστηκες, αλήθεια, ποτέ; Μου το θυμίζεις, ή απλώς σωπαίνεις κι αυτή τη φορά, χαμογελάς κι αποπειράσαι πειραματικά να μην ντραπείς για την μπαρουτοκαπνισμένη σου ιδιοσυγκρασία και με το βάδισμά σου ελεύθερο, θα σταματήσεις ν’ ακουμπήσεις κουρασμένα βλέφαρα στη θέα τ’ ουρανού, που θα σου εμπνέει ασφάλεια, ίσως και μια ανάσα ειρήνη.
▶ «Ζωή με λες» > > σχήμα πεζογραφίας: 14x20,5 cm > χαρτί 120 γραμματίων > σελ.: 176 > λιανική τιμή από τον «Ανεμο»
κι όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία: 13.70€
