mylady.gr • Σφίγγουν οι ζέστες…


Λοιπόν, το πιάσαμε το υπονοούμενο, τις τελευταίες μέρες: το καλοκαίρι των υψηλών θερμοκρασιών, εισέβαλλε χαρούμενα στην καθημερινή ζωή και στην κίνηση μας στην πόλη. Κι όχι απλώς μας ακούμπησε, αλλά απειλεί να μας κάνει να γλιστρήσουμε τ’ ανάσκελα, βουλιάζοντας στο παχύ κι αναπαυτικό γρασίδι, της πρώτης μεγάλης κι αξιοσημείωτης θερινής μας απορύθμισης.
Δεν περάσαμε-που δεν περάσαμε και πολύ παραμυθένια στην επική χειμερινή σεζόν 2010-11, πρωταγωνιστώντας ψιλοκάθιδροι στο δραματικό μιούζικαλ «Χρεοκοπεί το σύμπαν».
Καιρός είναι τώρα, να ‘ρθει κι η χαύνωση των ανεβασμένων τιμών του υδραργύρου, να μας πετάξει αιφνιδιασμένους στ’ ακανθώδη σύρματα μιας απάθειας, που ούτε μας ξεκουράζει, αλλ’ ούτε και μας βελτιώνει ως προσωπικότητες ή ενδεχόμενα ζωής.
Όσο περνάει ο καιρός, από λαός φωνακλάδων, έχουμε μετατραπεί σε μια κουρασμένη μάζα κάτι εκατομμυρίων «εθελοντών», που προσφέρονται στις έρευνες της παγκόσμιας ψυχιατρικής κοινότητας, που αφορούν στις επιθυμητές ή ανεπιθύμητες επιδράσεις ενός μέλλοντος, διαφορετικού απ’ αυτό που ‘χαμε ως τα τώρα φανταστεί.
Γιατροί όλων των ειδικοτήτων, σου λέει ο άλλος, πλειάδες φιλοσόφων, ουρανοξύστες πλημμυρισμένοι από ιδρωμένους χρηματιστές, μελλοντολόγοι και κορυφαίες προσωπικότητες της διεθνούς αστρολογίας, ιδεολόγοι όλων των αποχρώσεων, φακοί υψηλής ευκρίνειας και κεραίες τελευταίας τεχνολογίας, που λειτουργούν για λογαριασμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης, έχουν στρέψει το βλέμμα τους στους στριμωγμένους Έλληνες.
Αλλά εμείς, δε θα χάσουμε με τίποτα, τα έξης δύο: το κέφι μας και τα καλοκαιρινά μας μπάνια. Άσχετα αν για την αγορά μαγιό τύπου πρετ-α-πορτέ, καταλήξουμε από τη Σκουφά στην υποδεέστερη λαϊκή της γειτονιάς μας και για έξι μέρες αρμυρής ξεγνοιασιάς, αποφασίσουμε να λουστούμε τ’ απογεύματα της πλήξης, πλάι στην βαριεστημένη ξαδέρφη μας τη Σταμάτινα, που στη ζωή της ως τα τούδε, είχε δύο άστρα: τον πλανήτη του Αντροδιώχτη στο ζώδιο της κι ένα ειδυλλιακό εξοχικό –από ξώφαλτσο μεθύστερο κληρονομικό- στο μαγευτικό Ρεβύθι Αιτωλοακαρνανίας.
Σημασία έχει, ότι θ’ αποχωρήσει οριστικά το χρώμα του λευκού Φρέσκου αγελαδινού γάλατος, που λάμπει στο γυμνό δέρμα μας. Το φως του ήλιου, αφενός διεγείρει τις πιο ψυχοτρόπες ορμόνες μας, που ‘χουν ψιλοτσακίσει είν’ η αλήθεια εδώ και καιρό, αφετέρου ενδέχεται να σας παρασύρει σε απρόβλεπτες ενδιαφέρουσες γνωριμίες, αρκεί να μην είναι ιδιαιτέρως τοπικού χαρακτήρα γιατί σ’ αυτή την περίπτωση, κινδυνεύετε να βρεθείτε στη μαρκίζα του «Αγρότης μόνος ψάχνει» της επόμενης τηλεοπτικής χρονιάς.
Αποφεύγουμε να παρασύρουμε μέσα στον σάκο ταξιδιού μας, εκκρεμότητες και λοιπές επαγγελματικές ή οικονομικές έγνοιες, αποκόμματα –ακόμα και αποπληρωθέντων- λογαριασμών ΔΕΚΟ, φωτογραφίες πρώην συντρόφων μας.
Ξεχάστε την υπερήλικη του απέναντι ρετιρέ, που ενόσω απουσιάζουν τα μελτέμια, εκείνη κυκλοφορεί στα μπαλκόνια αδέσποτη, στις πιο κλάσικ ενδυματολογικές εκδοχές του τριαδικού συνδυασμού «Ρόμπα από νεωτερισμούς-καρουλάκι σ’ αφρολέξ έξαλλο-σαγιονάρα Κίνας, η χειρότερη».
Διαγράψτε πρόσωπα από τον επαγγελματικό σας χώρο, στην περίπτωση που εργάζεστε ακόμα σ’ οποιαδήποτε αντικείμενο με σκοπό το χρηματικό κέρδος.
Πάρτε μαζί σας θετικές σκέψεις, μουσικές κι ό,τι συνειδητοποιείτε ότι σας ομορφαίνει. Αποφύγετε παλιακές ιδεοληψίες του τύπου «περνάμε φτωχά, άρα περνάμε καλύτερα». Το ενδεχόμενο να ξεθάψετε την παλιά γκαζιέρα, προκειμένου να γλιτώσετε κάποια χρήματα, μπορεί ν’ αναβληθεί επ’ αόριστο ως την περαιτέρω επιδείνωση της εθνικής μας οικονομίας. Ναι μεν οικονομικά και με φρόνηση, αλλά κάντε ένα τσεκ για κείνη την πιστωτική, που ‘χε ακόμα κάποια ενδιαφέροντα περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης κι επικαιροποίησης της ύπαρξής σας ως όντος, που συνεχίζει να λειτουργεί επιτυχώς ΚΑΙ με χρήματα.
Απελευθερωθείτε απ’ όσα αντιλαμβάνεστε ως καθημερινή συνήθεια. Χωρίς παραπανίσιες ακρότητες στη συμπεριφορά, επωφεληθείτε από τη διαφορά που μπορεί να παράγει η κάθε μέρα σας. «Αλλιώς» και «χαλαρά» είναι οι δύο πρώτες λέξεις, που μου ‘ρχεται στο νου να προτείνω, ως δημοφιλέστερες κι αναγκαίες για τους μήνες Ιούλιο-Αύγουστο.
Φεύγω τώρα, θα την κάνω μια βδομαδούλα, αποδρώντας χθόνια με παιχνιδιάρικες ταξιδιωτικές –έως και περιηγητικές- διαθέσεις εκτός λεκανοπεδίου και πέριξ της ανατολικής Πελοποννήσου. Κυριαρχούσα, η ανυπομονησία κι η προαποφασισμένη ανάγκη να λιώσω σαν παγωτό, που ξεχάστηκε στην πιο καυτή λιακάδα.
Σε μια βδομάδα πάλι εδώ, με ηλιοκαμένες εντυπώσεις, πλάνα για αποδράσεις, μυρωδιές από βουνίσιες σκιερές δροσιές και θαλασσινά απάνεμα μεσημέρια.