myLady.gr • «Κάψε-κάψε, τι θα κάψεις από καρδιά καμένη…»

Ω! (Πώς, είπατε γιατρέ μου, με όμικρον;;;) Γουάτ εν εγκζόστιγκ γουίντερ!
Κι όχι πως δε μου το ’χε πει η Νανά στο τηλέφωνο πριν κάνα-ενάμισι χρόνο, ενόσω μιλούσαμε γι’ άλλα:
«Έχεις πράγματα στα ντουλάπια σου;» μ’ είχε ρωτήσει με τσαχπίνικο τρόπο.
«Τι πράγματα;» φάνηκα ανυποψίαστος.
«Πράγματα παιδί μου, τρόφιμα! Ρύζια, μακαρόνια, φακές, φασόλια, τέτοια!»
«Τουλάχιστον απ’ αυτά όλο κι έχω…» θυμάμαι πάνω-κάτω ν’ απάντησα κι η μνήμη, μου φέρνει ψιθυριστά την υποψία, ότι και τότε, περί της κρίσης το ‘χαμε τσουλήσει το θέμα.
«ΜΗ τα φας!», μ’ είχε αναστείλει. «Όταν σφίξουνε τα πράγματα, θ’ ανοίξουμε ντουλάπια κι ό,τι υπάρχει, θα το ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ!»

«Και μπήκαμε στα χρόνια, που όλα έχουν γίνει», που λέει και το γνωστό τραγούδι του Σπανουδάκη κι είμαι κει στα γνωστά, κατά Κυψέλη μεριά και πετυχαίνω ανάλογη κουβέντα μεταξύ κυριών, πωλητριών και πελατισσών, την ίδια στιγμή που μια υπάλληλος-όμηρος του κινητού της, απαντούσε σε μια ακόμα τραπεζοενόχληση με τη γνωστή σε όλους μας φράση «βεβαίως, θα τακτοποιήσω το θέμα τις επόμενες μέρες», κλείνοντας βιαστικά, λες κι ήταν πρωτάκουστο εν Ελλάδι συμβάν, να ‘χεις απλήρωτη την πιστωτική σου και να βγάζει το κινητάκι σου την ιλαρά απ’ τις γνωστές κυρίες που σου υπενθυμίζουν ότι ζεις στην αγαπημένη σου χώρα, που από παντού σε πληγώνει, επίσης και σε καταχρεώνει:

-που ανασαίνεις, κι αυτό από μόνο του αποτελεί τεκμήριο, αφού σημαίνει ότι από κάπου σου σπρώχνουν πενηντάευρα, γι αυτό είσαι ακόμα στη χαρούμενη παρέα μας

-που χρωστάς το στεγαστικό, που σε «ψήσαν» να το πάρεις, λέγοντάς σου ότι ζεις στο χρυσό αιώνα του Περικλέους και συ τους πίστεψες και τώρα τα χρέη σου, σου πλέξανε το σφιχτότερο ζιβάγκο, που ‘χεις φορέσει από γεννησιμιού σου

-που ‘χεις πέσει και γω δε ξέρω πότε επίσημα στην ανεργία ή –ακόμα χειρότερα- στην «ημιαπασχόληση» και τις αρπαχτές, μιας και στομαχάκι είναι αυτό, σε προσέχει και το προσέχεις, οπότε είναι αναγκαίο να του ρίχνεις και κατιτίς μέσα, να μη ξεχνάει την –παλιά λέμε τώρα- απολαυστική συνήθεια της πέψης

-που το μόνο για το οποίο δεν έχουμε κατηγορηθεί και διασυρθεί διεθνώς, είναι –θα το πουν κι αυτό, μη σκάτε, η φράου Άνγκελα και η μαντάμ Κριστίν έχουν όνειρα ακόμα για μας- ότι στήνουμε γκιλοτίνα έξω από το El Venizelos, να αποκεφαλίζουμε κάθε τουρίστα, προκειμένου να συλήσουμε από το άψυχο κορμί του, ρούχα-ρολόγια-σπορτέξ κι άλλα προσωπικά του αντικείμενα. 

• Πρόταση της σημερινής εκπομπής μας;
Να πάρετε –αν δεν έχετε ήδη- μια ξυλόσομπα στο σπίτι, ακόμα κι αν η κεντρική ή η αυτόνομή σας θέρμανση, σας κάνει οικογενειακώς να κυκλοφορείτε στο σπίτι με τα εσώρουχα και κάψτε, ό,τι τοξικότερο σας ΚΑΠΝΙΣΕΙ, όπως:

-τάπερς που κρατάτε για λόγους συναισθηματικούς από τη συγχωρεμένη τη μάνα σας, αλλά νισάφι, ώρα να προτάξουν τα δηλητηριώδη αέρια τους στην ατμόσφαιρα

-παλιά σας ρούχα, τα συνθετικότερα ει δυνατόν

-μικροέπιπλα πασέ μοδός, βαμμένα με του κόσμου το ντουκόχρωμα και τις βενζινόκολλες του αιώνα, ευκαιρία να δείτε το σπίτι σας και με άλλο μάτι

-κομπιουτεράκια από παλιές τηλεοράσεις, γκατζετάκια μη χρήσιμα
-τις παλιές σας παντόφλες

-διαμαρτυρηθείτε από σπιτιού σας (μιας και τα δακρυγόνα, όπως και τα λοιπά ψεκαστικά τους, προκαλούν πρόωρη γήρανση, αφήστε που μπορεί να βρεθείτε στην αλγεινή κατάσταση του να τρέχετε με τις γόβες στα χέρια σας να βρείτε στενό ασφαλές ή πόρτα πολυκατοικίας), άνετα, ξεκούραστα, εχέμυθα, διακριτικά και στο χώρο σας

-αφήστε την αιθαλομίχλη εκεί που βρίσκεται. Μιας κι είναι πια (από το πολύ πες-πες, στο τέλος δώσαμε βάση) τοις πάσι γνωστό, ότι μας ψεκάζουνε, χειρότερα λέτε να ‘ναι τα δικά μας σπιτικά τοξικά; Χειροποίητα σου λέει ο άλλος και με την υπογραφή της νοικοκυράς, παρακαλώ.

Να τους δω εγώ, τους τζάμπα μάγκες μας, να δίνουνε εξηγήσεις διεθνώς, που η Αθήνα κι η Σαλονίκη, εμφανίζουν νέφος ροζουλί ή τυρκουάζ, ανήκουστο ως τώρα στις ιστορικές έρευνες, να μάθουν αυτοί να βάζουν +50% στο πετρέλαιο θέρμανσης, έτσι άσκεφτα. 

Μη λησμονήσετε παρακαλώ την καύση φορολογικών δηλώσεων, διαβατηρίων, ταυτοτήτων, πασών ατομικών κι οποιουδήποτε άλλου αποδεικτικού στοιχείου αποδεικνύει την ελληνική σας υπηκοότητα, ώστε:
με την πρώτη ευκαιρία να δηλώσετε στις αρχές λαθρομετανάστες, ανάλογα με το πόσο ξενόγλωσσοι μπορείτε να φανείτε: Ιταλοί μπορείτε, Άγγλοι μπορείτε, Αμερικανοί πολίτες μπορείτε, κάντε το, ανενδοίαστα. εν ανάγκη δηλώστε υπηκοότητα βουλγαρική και βλέπουμε, μήπως δε στέκουν ΚΑΙ αυτοί καλύτερα από μας; Που ‘φτασε η Τάδε Τράπεζά μας να ζητήσει δάνειο από τη Δεινα Τράπεζα του μαγευτικού Μαλάουι και κείνη στωικά αρνήθηκε; 

Μας βλέπω φρόνιμους-φρόνιμους ως ιδιώτες, ν’ ανεβαίνουμε –τάχα μου- ανέμελες βόλτες κατά λόφο Ακροπόλεως ένας-ένας με τα σφυράκια μας, να σπάμε κομματάκια απ’ τα πεντελικά μάρμαρα που άντεξαν χιλιετίες (αλλά όχι Άνγκελες και Κριστίνες), με απότερο σκοπό να τα πουλήσουμε ως φυλαχτά λαιμού προς άπαντες τους εκτός συνόρων φιλέλληνες; 

Πόσο χαμηλά είμαστε άξιοι να πέσουμε, μ’ αυτούς, που σπεύδουμε κάθε φορά να ψηφίσουμε, ζώντας εναλλαγή εξουσίας τύπου κακοπαιγμένου ρεπερτορίου Τζένης-Αλίκης;

Νισάφι και φωτιά στα παλιά σας λάστιχα. Μήπως φανούμε χρωματιστότεροι του φυσιολογικού από τους δορυφορικούς χαρτες και μας δουν, κάπως σαν πιο αποφασισμένους αυτή τη φορά οι Μπάρακ και οι Μάρακ, που «κυβερνάνε» την υδρόγειο σε βαθμό τέτοιο, που εμάς συνολικά σαν Έλληνες μας «διασώσανε» τόσες φορές κι οριστικά, που όχι μονάχα δε ξανάδαμε φως στο τούνελ, αλλά στο τέλος χάσαμε κι αυτό το ίδιο το τούνελ.

Να προσέχετε ως την επόμενη φορά, γρηγορείτε στις καύσεις και κρατάτε γερά. Μπορεί στην έννοια ελπίδα –που ως γνωστό, πεθαίνει τελευταία- να ετοιμάζουμε αυτές τις μέρες την πρώτη επίσημη εκταφή- να ‘χουμε σηκώσει χέρια ψηλά παραδιδόμενα, αλλά σαν Έλληνες, ανυπομονούμε για την επόμενη άνοιξη και να μάθουν άπαντες ότι είναι Inox από το ανθεκτικότερο το χρωμόσωμά μας και ζυγό -πέρα απ’ αυτόν που μουρμουράν οι ανθρώπινες και μεσογειακές στο ταμπεραμέντο τους ανάγκες μας- δεν υποφέρουν. Μα με τίποτα, όμως…

• Επισκεφτείτε τη Σελίδα του συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη 
κι επικοινωνήστε μαζί του, εδώ:
• Tα 6 προσωπικά βιβλία του,
κυκλοφορούν από την «Άνεμος εκδοτική»

πρώτη δημοσίευση: myLady.gr