«Ποτέ και πουθενά οι φωνές της Φλέρυς ή της Marianne Faithfull δεν ακούγονταν τόσο διαυγώς ειλικρινείς κι αδούλωτες στη μικρότητα, τόσο καθαρές, τόσο του άφαντου βουνού και της πλαγιάς απέναντι, που διακρίνονταν από μακριά λίγο πριν από το λιόγερμα τα προβατοκάτσικα, να περνάνε δίπλα μας προς τη στάνη για να μας θυμίζουν, ότι τριγυρίζουν και περαιτέρω ζωντανά πλην ημών με προβατίσιες κραυγούλες και κουδουνάκια στο πλάι του –θαρρείς- μικρόκοσμού μας…»
