Άνεμος magazine • H συγγραφέας Εύα Στάμου γράφει για το «κωδικός ελευθερία» του Γιάννη Φιλιππίδη

-->
Μπορεί να υπάρξει προσωπική ελευθερία χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα; Γίνεται να συνδυάζεις τις αισθητηριακές κι αισθητικές απολαύσεις με τον αγώνα για την επιβίωση κάτω από συνθήκες σκληρής λιτότητας κι έντονων κοινωνικών ζυμώσεων; Το βιβλίο του Γιάννη Φιλιππίδη με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο, «κωδικός ελευθερία», χωρίς να διδάσκει, προτείνει έναν τρόπο ζωής ως σωτήρια επιλογή σε περιόδους ατομικού ή συλλογικού πένθους.



Η απόφαση να συνεχίζει κανείς να αγωνίζεται για το καλό του συνόλου ενώ ταυτόχρονα δεν αποποιείται τις απλές, καθημερινές χαρές που προσφέρουν η λογοτεχνία, τα ταξίδια σε όμορφες γωνιές της Ελλάδας, το μοίρασμα της εμπειρίας και του συναισθήματος με φίλους κι εραστές, οδηγεί -σύμφωνα με τον συγγραφέα- στην σταδιακή κατάκτηση όχι μόνο της ψυχικής ισορροπίας, αλλά και της προσωπικής ελευθερίας από τα δεσμά της οικονομικής ένδειας, της ανασφάλειας και της καταναλωτικής μανίας.



Απευθυνόμενος στον αναγνώστη στο δεύτερο πρόσωπο ο Γιάννης Φιλιππίδης εξομολογείται για όσα πράγματα θεωρεί σημαντικά για τη δική του ζωή και για τις ζωές των άλλων, ξετυλίγοντας αριστοτεχνικά τα ορόσημα της προσωπικής ιστορίας του, όπως την απουσία αγαπημένων νεκρών, τον χώρο που επέλεξε να ζει και να εργάζεται, την περιπέτεια της υγείας του. Μετατοπίζοντας σκόπιμα το κέντρο βάρους από τα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας που ταλανίζουν τη χώρα στα προσωπικά ορόσημα του βίου, φωτίζει με τρόπο διαφορετικό τα προβλήματα της καθημερινότητας στην Ελλάδα των βίαιων κοινωνικοπολιτικών ανακατατάξεων και της οικονομικής κρίσης.



Το εσωτερικό ταξίδι των λέξεων διαδέχεται το εξωτερικό ταξίδι των εικόνων -υπέροχες οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Νικόλα Τελλίδη που κοσμούν τα κεφάλαια του βιβλίου- καθώς οι μνήμες του συγγραφέα ζωντανεύουν η μία μετά την άλλη κατακλύζοντας με χρώματα και μυρωδιές τον αναγνώστη, προτρέποντάς τον να αφεθεί σε ένα προσωπικό ταξίδι αναζήτησης του δικού του αφηγήματος.



Ο «κωδικός ελευθερία» του Γιάννη Φιλιππίδη είναι ένα αναστοχαστικό κείμενο για τη δύναμη των λέξεων, μια δύναμη που διαμορφώνει την πραγματικότητα, διατηρεί αλώβητη την μνήμη, αλλάζει ζωές. Προς το τέλος τού βιβλίου ο συγγραφέας παροτρύνει τους αναγνώστες να επιστρέψουν στην προσωπική τους επικαιρότητα, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις πολιτικές εξελίξεις που τρέχουν, να στρέψουν με άλλα λόγια το βλέμμα τους σε αγαπημένους ανθρώπους και να ανατρέξουν σε ιδιαίτερες αναμνήσεις που μπορούν να αποτελέσουν σημαντική πηγή έμπνευσης για το κοινό τους παρόν και μέλλον.




-->
Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ: