tag:blogger.com,1999:blog-25069710337004013062024-03-14T07:28:03.891+03:00γιάννης φιλιππίδης ✏ το μπλογκγιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comBlogger219125tag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-86305061080157752142020-06-10T15:30:00.001+03:002020-06-10T18:17:58.842+03:00«Το σπίτι με τις κλειδαριές» • Το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-qbYuqd7YM_k/XuDSE_tZTeI/AAAAAAAAHgE/hvo_k5SXSfEMwREiEynjrgJOQHqy-1oRACLcBGAsYHQ/s1600/%25CE%2595%25CE%25A7%25CE%259F%2B%25CE%25A4%25CE%259F%2B%25CE%25A3%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2599%2B%25CE%259C%25CE%2595%2B%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1100" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-qbYuqd7YM_k/XuDSE_tZTeI/AAAAAAAAHgE/hvo_k5SXSfEMwREiEynjrgJOQHqy-1oRACLcBGAsYHQ/s640/%25CE%2595%25CE%25A7%25CE%259F%2B%25CE%25A4%25CE%259F%2B%25CE%25A3%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2599%2B%25CE%259C%25CE%2595%2B%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%25A3%2B%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2594%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2595%25CE%25A3.jpg" width="440" /></a></div>
<br />
<span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t3b/1.5/16/2b50.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">⭐️</span></span> <span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t3b/1.5/16/2b50.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">⭐️</span></span> <span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t3b/1.5/16/2b50.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">⭐️</span></span> Προπαραγγείλτε
το μ' ένα τηλεφώνημά σας στο 210 82 23 574 ή στο 211 0123 834 και
παραλάβετέ το στην πόρτα σας, υπογεγραμμένο από τον συγγραφέα του<br />
ΜΕ ΔΩΡΟ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ!<br />
<a class="profileLink" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=105600304525538&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2CdK-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARAjfzudYvd2NBIbne0IFTw8_jAKbqx-gVefZ1Oj-2AuAC932cdgVrsBFvsgSSjuAVGvmOEL0dOy_EVj%22%2C%22fref%22%3A%22mentions%22%7D" href="https://www.facebook.com/%CE%A4%CE%BF-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%86%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-105600304525538/?__tn__=K-R&eid=ARAjfzudYvd2NBIbne0IFTw8_jAKbqx-gVefZ1Oj-2AuAC932cdgVrsBFvsgSSjuAVGvmOEL0dOy_EVj&fref=mentions&__xts__%5B0%5D=68.ARCioJXqMCVAKU0fn1PnuPpJ3SSIjADqZg8O88sswsVJPvsDyE03r205JbOAF0zADH78rU92RfLzhud6w1Rwl-j32aWt30xOJSkfqjOzYRBtlovSQ_4gYxJax0D0Fwy5qp0QfsvrU7LxbOkyK2XYsFCt96vikKej1yZmVWqQG5zPpCw6-tRRtJlAn9-f6lyBcMmi0rtBrv4eTMqi">«Το σπίτι με τις κλειδαριές» • Γιάννης Φιλιππίδης • Άνεμος εκδοτική</a><br />
<span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/tf7/1.5/16/1f4d6.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">📖</span></span> ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ<br />
<div class="text_exposed_show">
Στην ελληνική επαρχία των τελών της δεκαετίας του ’50, γεννιέται η
Κατερίνα σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την απώλεια της μάνας της εξαιτίας
της δύσκολης γέννας. Το άτυχο κορίτσι, έχοντας νιώσει μονάχα μια φορά τη
θαλπωρή του μητρικού κόρφου, θα μεγαλώσει μέσα στην απόρριψη, την
επίρριψη δυσανάλογων ευθυνών και τον εκφοβισμό όχι μόνο από τον
κοινωνικό περίγυρο, αλλά και από την ίδια της την οικογένεια με εξαίρεση
τον πατέρα της.<br />
Στα χρόνια της δικτατορίας, σε μια καθεστωτική,
μεγαλοαστική οικογένεια μεγαλώνει ο Παύλος, ένας έφηβος στερημένος από
τη γονική στοργή, βυθισμένος στις αντιφάσεις και τα ξεσπάσματα του
διπολικού χαρακτήρα του, περιορισμένος μέσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο
κλειδαριές, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.<br />
Όμως η ζωή που
χαμογελάει μόνο στις φωτεινές ψυχές, θα οδηγήσει τις μοίρες των δύο
εφήβων, ενώνοντάς τους με τρόπο απρόβλεπτο και ενάντια σε όλες τις
πιθανότητες, ωθώντας τους να ερωτευτούν με απόλυτη σφοδρότητα, μέσα σε
ένα απειλητικό περιβάλλον όπου ελλοχεύουν απρόβλεπτοι κίνδυνοι. Οι δυο
τους θα χρειαστεί να παλέψουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος για να
δημιουργήσουν την κοινή ζωή που ονειρεύονται. Θα κατορθώσουν να λειάνουν
τις παλιές προσωπικές τους πληγές και ν’ αφεθούν στο μέλλον που η καλή
Μοίρα έχει ορίσει γι’ αυτούς;<br />
Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα από τον
Γιάννη Φιλιππίδη με εκρηκτικούς χαρακτήρες, καταιγιστική πλοκή, άφθονο
σασπένς και καυστικό χιούμορ, που μένει αλησμόνητο.<br />
isbn 978-960-642-016-0<br />
σελ.: 472<br />
Λιανική τιμή: 17,33€ (-10%): 15,60€ με ΦΠΑ<br />
Έρχεται σύντομα από την Άνεμος εκδοτική</div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-16543889525079939632020-06-02T20:41:00.000+03:002020-06-10T20:41:40.855+03:00«Κρατάς μυστικό;» Ένα βιβλίο που δεν πρόκειται να το κρατήσω μυστικό με τίποτα! | Kριτική βιβλίου από την Μαρία Διαμαντοπούλου για την Κulturosupa.gr<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/--auwOZVE7UM/XuEamzq11jI/AAAAAAAAHhk/Has8YVJ1kgs1sBesYkWq7D1dqUc2V4mVQCLcBGAsYHQ/s1600/00.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="454" data-original-width="908" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/--auwOZVE7UM/XuEamzq11jI/AAAAAAAAHhk/Has8YVJ1kgs1sBesYkWq7D1dqUc2V4mVQCLcBGAsYHQ/s640/00.jpg" width="640" /></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-size: small;">Υπάρχουν κάποια βιβλία
που τα διαβάζεις αργά, με δόσεις. Σταματάς μόνος σου μετά από κάποιες
σελίδες, γιατί θέλεις να κάνεις «οικονομία». Να παρατείνεις την ανάγνωσή
τους, να μην τελειώσουν γρήγορα και χάσεις την απόλαυση που σου
προσφέρουν. Παράλληλα, όμως, δεν απολαμβάνεις απλά μια ιστορία, άλλα
βρίσκεις την ευκαιρία να βουτήξεις με το κεφάλι στη δική σου ιστορία,
στη ζωή σου. Να καταδυθείς κάτω από την επιφάνεια, να ανοίξεις τα μάτια
κάτω από το νερό και να βρεθείς μπροστά σε έναν νέο, άγνωστο κόσμο. Τόσο
κοντινό, αλλά και τόσο μακρινό, όπως οι ζωές των συνανθρώπων μας και ας
μας χωρίζει μια μεσοτοιχία. Μπορεί, μάλιστα να μη μας χωρίζει και
τίποτα. Να ζούμε στο ίδιο σπίτι, άλλα χωριστά, ζώντας μια ζωή μυστική,
αυστηρά προσωπική και ατομική. Μια ζωή που καθορίζεται από εμάς, αλλά
και από τους διπλανούς μας, από τα κοντινά μας πρόσωπα, είτε είναι
παρόντα, είτε όχι. Καλώς ή κακώς, όλοι ζούμε βίους παράλληλους, σαν
τρένα που κινούνται σε διαφορετικές γραμμές, αλλά τυχαίνει να
συναντιούνται στους σταθμούς… Τρένα που κουβαλούν επιβάτες,
συναισθήματα, αναμνήσεις και πληγές, άλλων ή δικές μας.</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red; font-size: small;"><b>Η υπόθεση</b>:</span><span style="font-size: small;">
η νεαρή Άννα ζει με τη μισότυφλη μητέρα της Αλεξάνδρα σε ένα μικρό
διαμέρισμα στην Αθήνα. Πατέρας δεν υπάρχει, αφού τις εγκατέλειψε, για
χάρη ενός παράνομου έρωτα. Οι ελλείψεις πολλές και οι πληγές
περισσότερες. Καθώς τα οικονομικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα, η
μικρή Άννα παίρνει μια απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα:
ξεκινά τις ληστείες! Κανείς δεν υποψιάζεται το κοριτσάκι με το αγγελικό
πρόσωπο και το μαχαίρι στην τσέπη! Στη μητέρα λέει ψέματα για την
προέλευση των χρημάτων, λέγοντάς της πως προέρχονται από την Αμερική,
από τον πατέρα που έφυγε χρόνια πριν. Ίσως θα ήθελε να είναι αλήθεια, να
υπήρχε έστω και ένα ψήγμα ενδιαφέροντος, ωστόσο η μοναξιά πλακώνει σαν
μαύρο σύννεφο τις δύο γυναίκες, μέχρι που η Άννα ,στη διάρκεια μιας
ληστείας, συναντά το Μάρκο, που δουλεύει ως σεκιούριτι και την
καταδιώκει! Ο έρωτας της χτυπά την πόρτα και η Άννα του ανοίγει πρόθυμα.
Ωστόσο, πόσα είναι διατεθειμένη να αποκαλύψει και να δώσει; Μπορεί να
αγαπήσει και να αγαπηθεί, μέσα σε ένα ψέμα, μέσα σε μια διπλή ζωή; Οι
παλιές πληγές θα επουλωθούν ή θα ματώσουν; Οι αμαρτίες γονέων τελικά
«παιδεύουσι τέκνα» ή έχουμε όλοι μια δεύτερη ευκαιρία; Πόσο επηρεάζουν
τις επιλογές μας οι οικογενειακές μας καταβολές;</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><img alt="" src="https://i.ytimg.com/vi/Qv3uVZIHllE/maxresdefault.jpg" style="height: auto; width: 100%;" /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red; font-size: small;"><b>Να το διαβάσεις</b></span><span style="font-size: small;">: τα βιβλία του Γιάννη Φιλιππίδη <b>ποτέ δεν είναι μονοδιάστατα</b>.
Θυμίζουν καλειδοσκόπια που σου δείχνουν διαφορετικές πλευρές της ζωής
και του ψυχισμού των ανθρώπων. Στο βιβλίο εξελίσσονται παράλληλα δύο
αφηγήσεις : της Άννας και της μητέρας της, του παρόντος και του
παρελθόντος. Μέσα από την αφήγηση της μητέρας, που δίνεται με περισσή
ειλικρίνεια, ευαισθησία και τρυφερότητα, βλέπουμε την εικόνα της
γυναίκας που αγαπά, παραδίνεται, ελπίζει, συγχωρεί και στο τέλος
πληγώνεται και εγκαταλείπεται. Η Αλεξάνδρα θα γίνει φίλη σας καρδιακή,
θα τη συμπονέσετε και θα οργιστείτε με τον άπιστο και επιπόλαιο σύζυγο,
την επιθετική κουνιάδα και την κοινωνία που την απορρίπτει.</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Η Άννα, από την άλλη,
θα σας εκπλήξει με την ωριμότητα ,την ευαισθησία και την οξυδέρκειά της!
Δεν είναι μια συνηθισμένη κοπέλα, άλλωστε! Θα σας υποβάλλει αμείλικτα
ερωτήματα ,σε σχέση με τη ζωή, τους ανθρώπους, τις σχέσεις, το Καλό και
το Κακό, τα όρια. Θα αντέξετε να τα σκεφτείτε και να απαντήσετε ή θα
προτιμήσετε να χαθείτε μπροστά σε μια οθόνη; Θα αντέξετε και το
απροσδόκητο και συγκλονιστικό τέλος του βιβλίου; Για να σας δω!</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red; font-size: small;"><b>Μην το διαβάσεις:</b></span><span style="font-size: small;"><b> </b>αν
απλά θέλεις κάποιες σελίδες ανούσιες για να περάσει η ώρα σου και να
αναλωθείς σε ιστοριούλες του συρμού, προσπέρασέ το. Το βιβλίο
απευθύνεται σε αναγνώστες με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, με
ευαισθησίες ξεχωριστές, χωρίς στενομυαλιές και προκαταλήψεις. Σε
ανθρώπους που εκτιμούν τον καλό χειρισμό της ελληνικής γλώσσας, το
λυρισμό που δε γίνεται κλισέ και γλυκανάλατος, την ειλικρίνεια και το
ιδιαίτερο, υποδόριο χιούμορ. Καθόλου τυχαίο που γνωρίζει συνεχείς
επανεκδόσεις.</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><b>Βαθμολογία : </b></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red; font-size: small;"><b>4</b><b>.6</b></span><span style="font-size: small;"><b>/5</b></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><b>Λίγα λόγια για το συγγραφέα: </b>Ο
Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος
Εκδοτική. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου.
Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από
το 2013 αρθρογραφεί κι είναι αρχισυντάκτης στο <a href="http://www.anemosmagazine.gr/" target="_blank">www.anemosmagazine.gr</a></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"> <span style="color: white;">.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: white; font-size: small;"><img alt="" src="https://pbs.twimg.com/media/EXQtYtcXQAEJHWj.jpg" style="height: auto; width: 100%;" /></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: white; font-size: small;">.</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><b>Εργογραφία</b></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Aπό την Άνεμος εκδοτική κυκλοφορούν τα βιβλία του:</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» (μυθιστόρημα, 2006).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”» (μυθιστόρημα, 2008).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Μα, το ψάρι είναι φρούτο» (οχτώ απρόβλεπτες ιστορίες για ενήλικους αναγνώστες, 2011).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Κρατάς μυστικό;» (μυθιστόρημα, 2011).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Ζωή με λες» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2011).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Λούσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης» (μυθιστόρημα, 2012).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» (μυθιστόρημα, 2014).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Το ασανσέρ των οκτώμισι» (θεατρικό, 2015).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Κωδικός ελευθερία» (παιχνίδια πεζογραφίας, 2015).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Εκείνος που άκουγε τις επιθυμίες των άλλων» (μυθιστόρημα, 2017).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><b>Πολυσυμμετοχικά</b></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Το προσωπικό μου θέατρο σκιών» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">«Προσωπογραφίες» (ιδιωτική έκδοση Black Duck multiplarte, 2011).</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">(από το blog του συγγραφέα : <a href="https://yannis-filippidis.blogspot.com/p/blog-page.html">https://yannis-filippidis.blogspot.com/p/blog-page.html</a>)</span></div>
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-38073095633275658252020-06-01T17:39:00.000+03:002020-06-16T17:40:02.350+03:00Η αγαπημένη μου φίλη Κάτια Κρεμαστούλη γράφει για το 2ο μυθιστόρημά μου που φέρει τον τίτλο «Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ“»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-7HM4nzpYOtI/XujUzP7uxHI/AAAAAAAAHh8/wsRhVwDCZw0L8FbOzEBpVhckOxdbgWYMwCLcBGAsYHQ/s1600/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%25827%2B%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1019" data-original-width="1600" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-7HM4nzpYOtI/XujUzP7uxHI/AAAAAAAAHh8/wsRhVwDCZw0L8FbOzEBpVhckOxdbgWYMwCLcBGAsYHQ/s640/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2589%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%25827%2B%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582.jpg" width="640" /> </a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Στο απολαυστικό αυτό μυθιστόρημα, το γεμάτο
χιούμορ και συναίσθημα, ένας κόσμος ξεπηδά μπροστά στα μάτια μας.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Ζει, αναπνέει και κινείται, εκεί… ζωντανός,
αληθινός.. παντοτινός.<br />
Ένα σύνολο ανθρώπων, ετερόκλητο, ποικιλόμορφο, που ελπίζει, θυμάται, ονειρεύεται
αγαπά. Τις διαφορές του λύνει με καβγάδες, φιλιώνει στα στρωμένα μεσημεριανά
τραπέζια, τα μελλούμενα ψάχνει στο φλιτζάνι του καφέ, με κουτσομπολιό στο
ενδιάμεσο. Γελά και χαίρεται. Τις μνήμες ανασύρει, τα ανομολόγητα μυστικά… Περιμένει
την αγάπη την μεγάλη, σε φαντασιώσεις ερωτικές… Εκεί σε μια πόλη της Αθήνας, σε
μια γειτονιά..<br />
τότε το 1999 που ο Σεπτέμβρης ήταν ιδιαίτερα ζεστός. Και όπου ο μεγάλος
σεισμός, στάθηκε μόνο η αφορμή..<br />
<br />
Με περίσσιο χιούμορ, αισθαντικός, μοναδικός- όπως πάντα -στην απλότητά του, ο
Γιάννης Φιλιππίδης, στρέφει το βλέμμα του στην σύγχρονη πραγματικότητα… Στους
ανθρώπους τους "μικρούς" μα τόσο "μεγάλους"..<br />
Και ομορφαίνει την Αθήνα, με διαλόγους σπαρταριστούς.. Και η γυναίκα εκεί. Κυρίαρχη!!!<br />
Η γυναίκα, η μάνα, η κόρη, η φίλη ,η ερωμένη, η αγαπημένη. Η γυναίκα ,η
"χωρίς ηλικία".<br />
Και δίπλα της, οι άντρες .Αυτοί που άλλοτε την στηρίζουν, άλλοτε την απειλούν. Που
φεύγουν, μα επιστρέφουν και πάλι κοντά της έτοιμοι να την αγαπήσουν ξανά!<br />
<br />
Ένα "Αχ" ήταν για μένα αυτό το βιβλίο..<br />
Το "Αχ"του φόβου και της αγωνίας..<br />
Το "Αχ"της ανακούφισης..<br />
Της λύπης και της χαράς..<br />
Το "Αχ"της ελπίδας και της αγάπης!<br />
<br />
Αυτό το "Αχ" όλων των ανθρώπων ακούγεται στις σελίδες του. Πότε
χαρούμενο , πότε λυπημένο. Πικραμένο, φοβισμένο, ανακουφιστικό.. Ένα
"Αχ"που βγαίνει πάντα από μέσα μας ,μα όταν κλείνει η πόρτα του
διαμερίσματος μας , γίνεται ένας "βαθύς αναστεναγμός" που "βαραίνει"από
τις σιωπές μιας μοναξιάς..<br />
<br />
</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Ο κόσμος του Γιάννη Φιλιππίδη,-ο κόσμος
μας-είναι εδώ και χαράζει την διαδρομή του, ρίχνοντας το βλέμμα στο παρελθόν, ζώντας
στο παρόν, ελπίζοντας στο μέλλον.<br />
Πολύχρωμος, φλογερός, πάντα πιστός
στις αξίες του!<br />
<br />
</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Ένα "Αχ" λοιπόν, ακούστηκε και
ακούγεται ακόμη εκεί, σε μια γειτονιά της Αθήνας.. Πότε στα φανερά, πότε στα
κρυφά..<br />
Ένα "Αχ" όπου η μοναδική πένα του Γιάννη Φιλιππίδη, το μετατρέπει σε
καλοσύνη, δέσιμο, πίστη, φιλία... Το κάνει ελπίδα και όνειρα... Το ξελαφρώνει σε
βλέμματα αγαπημένα.. Σ' εκείνα, που καταργούν τα λόγια.<br />
Το"κλείνει"σε μια αγκαλιά σφίγγοντας το με αγάπη. Και τότε αυτό συρρικνώνεται
τόσο, μα τόσο πολύ, που γίνεται πια μικρούλι..<br />
<br />
Ένα μικρούλι "Αχ"!!!<br />
<br />
</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Εγώ θα πω τελειώνοντας, πως ποτέ άλλοτε μια
γειτονιά της Αθήνας δεν ήταν τόσο, μα τόσο όμορφη...<br />
Ποτέ άλλοτε ένας Σεπτέμβρης, δεν μύριζε τόσο "Άνοιξη"...</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Ποτέ άλλοτε η πραγματικότητα δεν δόθηκε με
τόσο γέλιο και αναστεναγμό.. Τόσο οικεία. Τόσο ανθρώπινη στο τότε, στο τώρα, στο
πάντα!!<br />
<br />
</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Μένω για μια ακόμα φορά, γοητευμένη από την
"πένα"του Γιάννη Φιλιππίδη!!</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande";">Απλά,
υπέροχη!!!<br />
<br />
Γιάννη μου, ευχαριστώ πολύ!! Από καρδιάς!!</span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande";
panose-1:2 11 7 6 2 2 2 9 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}</style></div>
<br /></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-77572558534207995672020-03-12T18:31:00.000+03:002020-06-10T18:53:39.784+03:00«Κρατάς μυστικό;» • Μια νύχτα γιορτής με την Μάγδα Κατσιπάνου και τον Μπάτη Πεφάνη, Αίτιον 4/11/2019<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="315" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FYannis.Filippidis.anemosekdotiki%2Fvideos%2F811400699339798%2F&show_text=0&width=560" style="border: none; overflow: hidden;" width="560"></iframe><br /></div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-70644638683818775652020-03-05T18:24:00.000+03:002020-06-10T18:34:55.237+03:00«Κρατάς μυστικό;» | Η Κυριακή Γανίτη γράφει στο Dominica_Amat<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-MrqW7hZ8_0E/XuD6e8uXszI/AAAAAAAAHgc/NO3BqWfubpg5KdW_v3nuUERLh1E5gTAvQCLcBGAsYHQ/s1600/BANNER%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%2B%25CE%259C%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="1392" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-MrqW7hZ8_0E/XuD6e8uXszI/AAAAAAAAHgc/NO3BqWfubpg5KdW_v3nuUERLh1E5gTAvQCLcBGAsYHQ/s640/BANNER%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%2B%25CE%259C%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.jpg" width="640" /></a></div>
Προ καιρού διάβασα για πρώτη φορά βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Γιάννη
Φιλιππίδη καί έμεινα πολύ ικανοποιημένη. Εξέφρασα,τότε,την επιθυμία να
διάβασω κι άλλο μυθιστόρημά του. Να 'μαι,λοιπόν,σήμερα εδώ,νωρίτερα από
ό,τι υπολόγιζα καί να σας παρουσιάζω το βιβλίο του ''Κρατάς
μυστικό;'',μένοντας για δεύτερη φορά συγκινημένη.<br />
Υπάρχουν μυστικά που προστατεύουν ζωές κι άλλα που τις
καταστρέφουν... Οξύμωρο; Ναι,αλλά αληθινό καί συμβαίνει τριγύρω μας.
Aκόμη κι εμείς,υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητά μας,που κάνουμε
αυτήν την επιλογή για να μην στεναχωρηθεί κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο.
Το θέμα είναι,αν είναι δική μας ανάγκη να εθελοτυφλούμε,ή,μας έχει
επιβληθεί από την ίδια την κοινωνία...<br />
Ο πόθος για επιβίωση,για ένα καλύτερο μέλλον καί η απογνώση οδηγούν
τον άνθρωπο πολλές φορές να κάνει πράγματα που σε αντίθετη των
περιπτώσεων δεν θα τα έπραττε. Ευσταθεί αυτό,ή,απλά τείνουμε να
δικαιολογήσουμε τις πράξεις καί τις σκέψεις μας με αυτόν τον τρόπο; Για
μένα ως ένα σημείο αυτό δύναται να εξηγήσει αρκετά,σε καμία περίπτωση
όμως όλα...<br />
Ο συγγραφέας κύριος Γιάννης Φιλιππίδης για μία ακόμη φορά δίνει στο
αναγνωστικό κοινό ένα κοινωνικό μυθιστόρημα άκρως φορτισμένο
συναισθηματικά,με αποτέλεσμα όσοι/ες το διαβάσουν να μην βγούν
''αλώβητοι'' στο τέλος του. Αυτό κατά την άποψή μου είναι σημαντικό να
το πετυχαίνει ένα βιβλίο. Πρέπει όλοι κι όλες να προσλαμβάνουμε πράγματα
μέσα από τις ιστορίες τους. Να παραδειγματιζόμαστε καί να γινόμαστε
καλύτεροι. Να μάθουμε να αγαπάμε καί να αποδεχόμαστε τους γύρω μας καί
τον εαυτό μας.<br />
Στο βιβλίο του ''Κρατάς μυστικό;'' ο συγγραφέας επιχειρεί καί
διεισδύει απόλυτα μέσα στον γυναικείο ψυχισμό. Αγγίζει λεπτές χορδές καί
μοιάζει σαν άλλος βιρτουόζος βιολιστής που χειρίζεται τις χορδές του
βιολιού με το δοξάρι,αποτυπώνοντας πάνω στο χαρτί μύχιες σκέψεις καί
συναισθήματα δύο γυναικών(μητέρας καί κόρης) με διαφορετικά βιώματα καί
χαρακτήρα. Η παράλληλη εξιστόρηση των γεγονότων μέσω αυτών των δύο
γυναικών έρχεται καί κουμπώνει όλη την πλοκή. Η μία συμπληρώνει την άλλη
καί φανερώνει γεγονότα που δεν γνωρίζαμε καί βοηθάει στην ομαλή πορεία
της υπόθεσης.<br />
Η λυρικότητα που διακατέχει την γραφή του κύριου Φιλιππίδη φαντάζει
σαν ένα αστείρευτο πηγάδι,το οποίο δεν έχει πάτο καί αναδύει ιστορίες
λιτές καί συνάμα περίτεχνες που δεν επιτρέπουν σε κάποιο να μην τις
αγαπήσει. Να μην νιώσει αυτήν την πληθώρα των συναισθημάτων που βιώνουν
οι ήρωες καί εντέλει να ταυτιστεί μαζί τους. Να τους νιώσει,να τους
συμπονέσει,να τους συμπαρασταθεί,να τους δικαιολογήσει,να τους μισήσει.
Γιατί όλα αυτά είναι μέσα στην ζωή μας.<br />
Δεν αντιλέγω,ωραία τα βιβλία με τα ιδανικά τέλη. Χρειάζονται,για να
μην πω,ότι επιβάλλεται να τα διαβάζουμε για να ξεφεύγουμε από την σκληρή
πραγματικότητα αλλά όταν πρόκειται για κοινωνικά μυθιστορήματα,πρέπει
να εκφράζουν απόλυτα τις συνθήκες της αληθινής ζωής. Με τις ομορφιές της
καί τα άσχημά της. Με την αγάπη καί τον έρωτα αλλά καί τον πόνο. Με την
υγεία καί την ασθένεια. Κι όλα αυτά δοσμένα σε ρεαλιστικές
διαστάσεις,χωρίς γραφικότητες,ή,τάσεις εντυπωσιαμού με άσκοπη χρήση
''βροντερών'' εκφράσεων.<br />
Κάπου εδώ θα κλείσω την κριτική μου,προτρέποντας εσάς που δεν έχει
τύχει ακόμη να διαβάσετε το βιβλίο,να το αναζητήσετε. Θα σας ανταμείψει η
ανάγνωσή του.<br />
Καλές σας αναγνώσεις!<br />
<br />
<b> ΠΕΡΙΛΗΨΗ</b><br />
<b><br /></b>
«Μια ύπαιθρο λαχτάρησα. Κάμπο ατελείωτο. ν' αρπάξω ένα σοφό άλογο, να
δραπετεύσω ως τη δύση του ήλιου. Να σφίγγω τα γόνατά μου στη ράχη του,
να μου επιτρέπει να το οδηγώ. Να φύγω με ταχύτητα μεγάλη, ώσπου να γίνω
κουκκίδα σ' ένα τεράστιο πλάνο σινεμασκόπ, αυτό ναι. Να μη με ξαναδεί
ποτέ κανείς από κοντά. Να φεύγω, να χαλαρώνω και να επιτρέψω στο μυαλό
μου να σκέφτεται. Να μη φοβάται και να αφήσει πια ελεύθερα τα μάτια μου.
Χιλιάδες μίλια πιο χαμηλά απ' τον Θεό. Ή μια ανάσα μόνο μακριά Του».<br />
<br />
Όταν στα δώδεκα της χρόνια η Άννα, αποφασίζει να κλέψει για πρώτη φορά,
από φόβο πως θα ξεπέσουν αυτή κι η μάνα Αλεξάνδρα σε ιδρύματα, αδυνατεί
να εκτιμήσει πόσες επιπλοκές θα προκαλέσει μια ζωή, που στήνεται στα
ψέματα. Δώδεκα χρόνια αργότερα, εκείνο το άφοβο κορίτσι δείχνει να 'χει
στοιχειώσει τα πιο απλά και τα πιο παράτολμά του όνειρα. Για κείνη, και
τη φιλότιμη Αλεξάνδρα, που ζει ανυποψίαστη μια φτωχή ζωή, τα αμέτρητα
κρυμμένα χρήματα δε δείχνουν ικανά να παίξουν κάποιο ρόλο. Αποφασισμένες
να ζήσουν όπως ονειρεύτηκαν, θα χρειαστεί να χαρτογραφήσουν πολλές
φορές απ' την αρχή το μέλλον, για όσα θέλησαν και δε συνέβησαν στην ώρα
τους. Πλάι τους, ο επιπόλαιος κι άπιστος Αντώνης, ο γοητευτικός και
φιλαλήθης Μάρκος, η επαναστάτρια Ελευθερία και το από μηχανής δαιμόνιο
της ζωής τους, η Λαμπρινή. Η γυναίκα που 'χει απορρίψει πρώτη τον εαυτό
της και μια νύχτα θα χαθεί εξαφανίζοντας όλα τα έμβια ίχνη της. Ένα
απροσδόκητο παιχνίδι αισθημάτων για έξι κύριους παίχτες, που
διαχειρίζονται την έννοια του μοιραίου.<br />
<br />
Είν' όμως προτιμότερο κάποιες αλήθειες, να παραμένουνε καλά κρυμμένες.<br />
<br />
Πηγή: h<a href="ttps://dominicamat.blogspot.com/2020/02/blog-post_29.html?fbclid=IwAR2lagedPR9Y2Ly9cnIKvkFeRf6rpBPQCCRFMYUSuoDDghXoUZQMfioxorg">ttps://dominicamat.blogspot.com/2020/02/blog-post_29.html?fbclid=IwAR2lagedPR9Y2Ly9cnIKvkFeRf6rpBPQCCRFMYUSuoDDghXoUZQMfioxorg</a> <br />
<br /></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-64008794947416442232020-02-07T20:08:00.000+03:002020-06-10T20:09:11.466+03:00Είχε λιακάδα σήμερα | Βookia.gr<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="315" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FYannis.Filippidis.anemosekdotiki%2Fvideos%2F251132115801004%2F&show_text=0&width=560" style="border: none; overflow: hidden;" width="560"></iframe><br /></div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-27431818285664925722020-01-31T18:49:00.000+03:002020-06-10T18:52:42.190+03:00 Συνέντευξη με τον συγγραφέα κύριο Γιάννη Φιλιππίδη | Dominica_Amat<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-YP2kU5mi-70/XjHzlpOZSHI/AAAAAAAADVQ/tLy4-UbKAAo2_A7xfjU7Ps9oFdYKRwXCwCLcBGAsYHQ/s1600/83918420_631749764257702_8686838962687311872_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="1392" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-YP2kU5mi-70/XjHzlpOZSHI/AAAAAAAADVQ/tLy4-UbKAAo2_A7xfjU7Ps9oFdYKRwXCwCLcBGAsYHQ/s640/83918420_631749764257702_8686838962687311872_n.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)<br />
<br />
Σημερινός καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας κύριος
Γιάννης Φιλιππίδης. Τον ευχαριστώ θερμά για την αποδοχή της πρόσκλησης
να κάνουμε αυτήν την πολύ όμορφη συζήτηση. Προ ημερών είχα την ευκαιρία
να διαβάσω το βιβλίο του ''Είχε λιακάδα σήμερα'' καί έμεινα μαγεμένη από
τον τρόπο γραφής του. Για όσες/όσους ενδιαφέρεστε,μπορείτε να αγοράσετε
τα βιβλία του είτε από το επίσημο site των εκδόσεων(θα βρείτε το λινκ
στο τέλος της συνέντευξης),είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.<br />
<br />
<b> Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-0sAco4v-DVY/XjKfpzDGW-I/AAAAAAAADVc/UUVwWLWyeRwZV0fFeH3n7kox8SugIPUEQCLcBGAsYHQ/s1600/83579867_465824167418243_2260199541355577344_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="726" data-original-width="960" height="302" src="https://1.bp.blogspot.com/-0sAco4v-DVY/XjKfpzDGW-I/AAAAAAAADVc/UUVwWLWyeRwZV0fFeH3n7kox8SugIPUEQCLcBGAsYHQ/s400/83579867_465824167418243_2260199541355577344_n.jpg" width="400" /></a></div>
<b><br /></b>
Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...<br />
<b><u><br /></u></b>
<br />
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>
ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Ποιά ανάγκη σας ήρθε να καλύψει
η συγγραφή στη ζωή σας;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.</b> Είμαι
42 χρόνια ταχυδακτυλογράφος, μετά την
πρώτη τετρασέλιδη έκθεση στο σχολείο,
η μητέρα μου ακολούθησε τη συμβουλή της
δασκάλας, ως παιδί μάλλον είχα ένα
περίεργο δείκτη νοημοσύνης, τον οποίο
είχε διακρίνει και προέτρεπε την μητέρα
μου να με κατευθύνει σε κάτι καλό και
δημιουργικό, διαφορετικά υπήρχε η
πιθανότητα αυτή η παράδοξη οξύνοια να
με προτρέψει προς το κακό, γύρευε πως
και τι. Για πολλά χρόνια, υπήρξα δεινός
αναγνώστης. Αρνήθηκα ωστόσο την εκμάθηση
τυφλού συστήματος, όταν με υποχρέωναν
να κάνω κάτι πειθαναγκαστικό, φερόμουν
ως ανεπίδεκτος, έτσι εφηύρα το προσωπικό
μου τυφλό σύστημα. Έβλεπα τα πλήκτρα να
χορεύουν τρελά, σε δυο βδομάδες χωρίς
να αντιλαμβάνομαι τι κάνω κι επειδή δεν
ήθελα να μάθω αντιγράφοντας κείμενα
άλλων από περιοδικά ή βιβλία, το ’κανα
για πρώτη φορά, γράφοντας τις δικές μου
πρώτες ιστορίες, γύρευε τι είδους κλίση
να ’ταν αυτή. </div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Χρόνια μετά, τελειώνοντας
το σχολείο, φοίτησα σε δραματική σχολή
κι από την πρώτη κιόλας χρονιά, εργαζόμουν
για την επιβίωσή μου, μετά από οντισιόν
σε μεγάλη αθηναϊκή σκηνή. Αλλά στη Σχολή,
είχαμε σπουδάσει Τένεσι Ουίλιαμς, Μίλερ,
Έλλιοτ, το πιο ψυχοδραματικό θέατρο.
Στις εμπορικές παραστάσεις, έπαιρνα
τον μισθό μου, αλλά μέσα μου αισθανόμουν
άδειος. Έτσι ξαναβρήκα τα πλήκτρα μιας
–ηλεκτρονικής αυτή τη φορά- γραφομηχανής,
ενός πληκτρολογίου, εννοώ. Αυτό συνέβη
στα 27 μου χρόνια. Από τότε δεν έχω
σταματήσει να γράφω. </div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Για ν’ ανακεφαλαιώσω
ωστόσο, η γραφή στην ενήλικη πια ζωή
μου, με βοήθησε να γίνω ξανά ηθοποιός
σε κάθε μυθοπλασμένο ρόλο, σκηνοθέτης,
φωτιστής, σκηνογράφος, μουσικός επενδυτής
και κυρίως βέβαια, ο συγγραφέας του
σεναρίου. Από τότε, το να γράφω, ακόμα
και σε περιόδους κατά τις οποίες είμαι
εξαφανισμένος από τα κοινωνικά δίκτυα
είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό για
μένα. Είναι να μη το μάθεις μια φορά, σα
το ποδήλατο ή το κολύμπι. Γιατί η συγγραφή,
σε κάνει να βλέπεις με υπεραισθησία
τους άλλους, γύρω σου. Κι αυτό, εκτονώνεται
μονάχα γράφοντας με αφορμή τα όσα ζεις
ή ονειρεύεσαι…
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u><br />
</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>EΡΩΤΗΣΗ
2: Από τί εμπνέεστε συνήθως;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ. </b>Από
την ίδια τη ζωή, τους ανθρώπους της, από
μια λέξη σ’ έναν στίχο ή ένα όμορφο
μουσικό θέμα, από μια σκέψη μου ή μια
συνάντησή μου τυχαία. Και βέβαια, δεν
συνηθίζω ποτέ μου ν’ αντιγράφω χαρακτήρες,
απλώς κρατώ μέσα μου νύξεις, ιδέες. Στη
δραματική σχολή, έμαθα από τον αείμνηστο
δάσκαλό μου, τον τρόπο να κάνω συνειρμούς.
Με μια αφορμή, ενεργοποιείται η σκέψη.
Κι ένας καινούργιος κόσμος, σχηματίζεται.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
3: Από το βιογραφικό σας μαθαίνουμε ότι
έχετε διαγνωσθεί με μία πάθηση των
ματιών-συγγνώμη, δεν θυμάμαι ακριβώς
την ορολογία- που επηρεάζει την όρασή
σας. Πέρασε απ’ τον νου σας να σταματήσετε
την συγγραφή εξαιτίας αυτού, ή, σας έκανε
να πεισμώσετε και να είστε πιο παραγωγικός;
Τί θα λέγατε σε όλα τα άτομα που
αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας
και φοβούνται να ακολουθήσουν τα όνειρά
τους;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ. </b>Θα
τους συμβούλευα, με ατσάλινα κι όχι
πήλινα ποδάρια, να σταθούν απέναντι στο
μέλλον και τα θέλω τους. Σε μένα –ένα
στα 20 χιλιάδες τυχερά, θα πω, παιδιά,
άρχισε να εξελίσσεται ένα θέμα που θα
χαρακτήριζε, χρόνια μετά την ιδιότητα
ενός ανθρώπου, χαμηλής οράσεως. Η νόσος
του Stargarndt από την οποία πάσχω, πήρε να
εξελίσσεται με το τέλος της συγγραφής
των δύο πρώτων μυθιστορημάτων μου, που
’χαν εγκριθεί κιόλας από μεγάλο εκδοτικό
οίκο. Το χειρότερο ήταν πως η αρχική
διάγνωση, έκρινε λανθασμένα η πρώτη
δημόσια επιτροπή καθηγητών, που προέβλεψε
ως τύφλωση, το όριο των επόμενων πέντε
ετών. Όταν βρήκα τον σωστό θεράποντα
καθηγητή κι έκανα τις ακριβείς εξετάσεις,
η ψυχή μου φτερούγισε. Κι επειδή στις
παθήσεις σαν και την δική μου, η βλάβη
προς το παρόν αποκαθίσταται μόνο σε
πειραματικό στάδιο, εγώ απολαμβάνω τη
ζωή, πολύ πιο επίμονα, αξιοποιώντας μια
μεγαλύτερη οθόνη, που δε μου στερεί,
ούτε τη δυνατότητα της συγγραφής, ούτε
καν αυτό της φανερής μου επικοινωνίας
στα κοινωνικά δίκτυα μέσα από οποιοδήποτε
μέσο. Η μάχη με τη ζωή, όπου τίποτα δε
μας δίνεται με τρόπο δεδομένο, ούτε μας
αφαιρείται με τη δική μας βούληση. Κατά
την ταπεινή μου κρίση, η ψυχολογία από
κλινική γιατρό-καθηγήτρια, θα ήταν
αναγκαία. Αυτή θα μας δίδασκε, ανάμεσα
σε τόσα πανάχρηστα μαθήματα, πως η ζωή
δεν είναι μόνο «Λόλα να ένα μήλο». Αυτό
θα βοηθούσε τους πάσχοντες απ’ οτιδήποτε,
να μη παραιτούνται από τη γοητευτική
μάχη, που κρύβει ως δώρο της, ανέλπιστες
χαρές· και την λένε απλά ζωή. Εδώ αξίζει
να προσθέσω πως, ενώ τα πρώτα επτά χρόνια
η όραση μου επιδεινωνόταν με ρυθμό
καλπάζοντα, τα τελευταία δέκα χρόνια
αυτή η εξέλιξη επιβραδύνθηκε στο
ελάχιστο.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u><br />
</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
4: Έχετε σπουδάσει υποκριτική στη
Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Ποια
είναι η μεγαλύτερη αγάπη σας; H υποκριτική,
ή, η συγγραφή;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.</b> Δεκαπέντε
χρόνια θέατρο, δεκάξι χρόνια βιβλία,
οφείλω να ορίσω μόνος μου την πλάστιγγα.
Το βιβλίο ωστόσο με κερδίζει, γιατί
γράφεται-δουλεύεται μια φορά κι έπειτα
ξεκινάει το ταξίδι του στον χρόνο.
Αλίμονο το θέατρο, είναι μια θέωση
συγκινησιακή, διαφορετική, αλλά και
εφήμερη. Αλλά σε ζητάει να σταθείς
ακέραιος κι αντιμέτωπος με τον θεατή.
Όχι απαρέγκλιτα στον δικό του χρόνο,
όπως συμβαίνει με τα βιβλία. Και να σου
πω μια δική μου αλήθεια; Θα ξαναέπαιζα
μόνο σ’ ένα δικό μου έργο, με ρόλο που
θα ’θελα να ερμηνεύσω ο ίδιος. Αν είναι
να το ξανακάνω, θα το κάνω, με σχεδιασμό
και απόλυτη διεύθυνση δική μου, μόνο
έτσι, θ’ άξιζε για μένα τον κόπο.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
5: Έχετε συμμετάσχει σε συλλογικά έργα.
Πόσο εύκολη, ή, δύσκολη είναι η συνεργασία
με άλλους συγγραφείς; Θα το τολμούσατε
πάλι στο μέλλον;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.</b> Στα
πολυσυμμετοχικά που συμμετείχα εγώ,
καθένας έγραφε μόνος του. Δεν είχαμε
ποτέ συνεννοηθεί για το τι θα γράψει ο
ένας και τι ο άλλος. Αν μ’ έβαζε κανείς
στην τρέλα τού να συνδέσουμε ένα
μυθιστόρημα με διαφορετικές γραφές,
κάτι που θα διαδεχόταν από κάτι άλλο,
έτσι όπως έχει ιστορικά στο παρελθόν
συμβεί με διάσημα βιβλία, όχι, εκεί
νομίζω πως δε θα μπορούσα να συμμετέχω.
Ωστόσο βιβλία, όπως οι αγαπημένες
εκδόσεις του BlackDuck Multiplarte, δεν υπήρχε
ποτέ περίπτωση να με φέρουν σε αμηχανία.
Ήξερα ότι έγραφα στο ίδιο βιβλίο, βίωσα
μάλιστα τη χαρά, το «Προσωπικό μου θέατρο
σκιών», ο τίτλος ο ίδιος του διηγήματός
μου, να ’χει τόσο γλυκά «κλαπεί», ως
γενικός τίτλος της συλλογής. Για μένα
το ύψιστο ήταν πως συμμετείχα σε βιβλία,
όπου τα δικά μου κείμενα, δημοσιεύονταν
πλάι σε άλλα επιφανών καλλιτεχνών κι
ανθρώπων των γραμμάτων όπως, του
αείμνηστου Μανώλη Ρασούλη, του Δημήτρη
Μυταρά, του Λουδοβίκου των Ανωγείων,
του Στέλιου Ελληνιάδη και πολλών ακόμα.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
6: Τα βιβλία σας έχουν αγαπηθεί πολύ από
το αναγνωστικό κοινό. Σας φοβίζει το
γεγονός ότι έχετε θέσει ψηλά τον πήχη
και πλέον οι απαιτήσεις του κοινού έχουν
αυξηθεί;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.</b> Ναι,
έχεις μεγάλο δίκιο σ’ αυτό. Το δέκατό
μου μυθιστόρημα, δόθηκε σε προεκτύπωση
κι έτσι η πρώτη του έκδοση ενείχε κιόλας
οκτώ κριτικές ανθρώπων που γράφουν
χρόνια τώρα με αγάπη για μένα. Τα παιδιά
στο γραφείο του Ανέμου με χειροκροτούσαν
αλλά εγώ βιώνω κάθε φορά την εμπειρία
του πρωτεμφάνιστου. Έχει συμβεί και σε
παλιότερα βιβλία να αισθάνομαι ανασφαλής,
αλλά υπήρξαν άλλα μυθιστορήματα κυρίως,
όπως το «Είχε λιακάδα σήμερα», όπου στ’
αλήθεια δεν μπορούσα να αισθανθώ, το
πώς και το πόσο γρήγορα αγαπήθηκε, ενόσω
εγώ είχα την πεποίθηση ότι γράφω κάτι
λίγο πιο σκληρό, ίσως και πιο καινοτόμο.
Αλλά ακόμα και για το βιβλίο αυτό, υπήρξαν
γραφές, κριτικές και σχόλια που το
εκθείαζαν.
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
7: Γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.</b> Αξίζει
να διαβάζουμε βιβλία! Το βιβλίο είναι
μια μορφή τέχνης, αρκετά ισχυρή για το
θυμικό μας. Θα φέρω μόνο ένα διπλό
παράδειγμα: Στην πολυθρόνα του σαλονιού
μας ή στο φωτιστικό του κομοδίνου μας,
το βιβλίο λειτουργεί σαν φυσικό
ηρεμιστικό. Μας κλέβει σε μια μυθοπλασία
άλλων ανθρώπων –το ίδιο συμβαίνει και
στο θυμικό του ίδιου του συγγραφέα- να
χανόμαστε σε μια ιστορία, πέρα από τα
δικά μας καθημερινά ζητήματα. Είναι το
καλύτερο ηρεμιστικό ή υπναγωγό. Και
μάλιστα χωρίς παρενέργειες, μονάχα από
μια υγιέστατη εξάρτηση μπορεί να συμβεί
στη ζωή μας να δεθούμε μαζί του να
εκτιμήσουμε την φιλαναγνωσία. Αλλά
αυτή, είναι μια εξάρτηση γλυκιά, που
’χει το χάρισμα να μας απελευθερώνει
από κάθε προσωπικό μας βάσανο!</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u><br />
</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
8: Υπάρχει κάποιο βιβλίο, ή, ήρωάς σας
που του τρέφετε μία ιδιαίτερη αδυναμία;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.</b> Αναμφίβολα
πρόκειται για την Βασιλική από την «Η
μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» που
κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2006. Η ίδια,
αφηγείται την ιστορία της σε πρωτοπρόσωπη
γυναικεία αφήγηση, έτσι κατάφερα να δω
την πεζογραφία στην πράξη της: ως ένα
δυνατό θεατρικό μονόλογο. Το βιβλίο
αυτό μπήκε σε περισσότερα από 70.000 σπίτια,
χάνω τα όρια της αγάπης των αναγνωστών
της για κείνην. Για μένα ωστόσο είναι η
ηρωίδα, που μ’ έκανε, χωρίς ίσως να το
θέλει, αστέρι στην ελληνική πεζογραφία.
Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα χρόνια
και βιβλία κι αν έρθουν, η Βασιλική θα
’ναι η εμβληματική μου ηρωίδα.
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u><br />
</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
9: Ποιό το νόημα που θα θέλατε να περάσετε
μέσα από τα βιβλία σας προς τους
αναγνώστες;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.<i> </i></b>Είναι
ένα μήνυμα, που εκπέμπει την λέξη «φως».
Έχω γράψει ως τώρα, περιώνυμα δραματικά
βιβλία, όπως το «Κρατάς μυστικό;», την
«Μυρωδιά σου στα σεντόνια μου». Θίγω
πρώτα τα δραματικά, για να μην απλωθώ
στον «Απρίλη που στάθηκε αλήτης» στο
«Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι
“αχ”» ή μια απερίγραπτη σειρά διηγημάτων
με τον γενικό τίτλο «Μα, το ψάρι είναι
φρούτο!» Δραματικά ή κωμικά στο ύφος
τους, τα βιβλία μου θέλω να ανάβουν
πράσινο φανάρι στα μονοπάτια της ζωής,
των δικών μου αναγνωστών. Να τους
υποδεικνύω τη φωτεινή της μεριά. Είναι
θεωρώ χρέος μου, να μη τους εγκαταλείπω
στην έννοια κατάθλιψη!</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u><br />
</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
10: Έχετε ξεκινήσει την συγγραφή του
επόμενου βιβλίου σας; Μπορείτε να μας
πείτε κάτι γι' αυτό;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ.</b> Ναι,
καιρό τώρα γράφω ένα ακόμα μυθιστόρημα,
που θα ’ναι το δωδέκατο για μένα βιβλίο,
που θα φέρει την υπογραφή μου. Πρόκειται
για ένα ακόμα βιβλίο, που θα φέρει πόνο
και γέλιο μέσα από την ανάπτυξη των ζωών
των ηρώων και των χαρακτήρων του. Δεν
υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε, σε λίγο
καιρό, θα υπάρχει κόσμος που ελπίζω να
το αγαπήσει κι αυτό πολύ, όσο και τα
προηγούμενα μου Εγώ απλά, αδημονώ, τόσο
για την εξέλιξη, το τέλος, όσο και την
μετέπειτα πορεία του, όταν δεν θα ’ναι
πια δικό μου, αλλά θ’ αποτελεί ιδιοκτησία
όσων επιλέξουν να το διαβάσουν!
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
11: Αγαπημένο βιβλίο και συγγραφέας;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ</b>.<i> </i>Και
βέβαια! Πρόκειται για τη «Μητέρα του
σκύλου», του Παύλου Μάτεσι, ένα βιβλίο
που εμπεριείχε όλη την καυστικότητα
στο χιούμορ, όλη την ευαισθησία και όλο
του το συναίσθημα, για μια Ελλάδα που
έγλυφε ακόμα τις πληγές της στις δεκαετίες
που ακολούθησαν, μετά τον δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο.</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
12: Ποιό μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στα
νέα παιδιά που επιθυμούν να ασχοληθούν
με την συγγραφή;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ. </b>Nα
διαβάζουν πολύ, κυρίως βιβλία που
γράφονται στην πατρίδα μας και να μην
ακολουθούν στερεότυπες σκαλέτες-μανιέρες,
γιατί έτσι κινδυνεύουν να βιώσουν το
αντίθετο όνειρο απ’ αυτό της απηχησιμότητάς
τους. Να αφιερώνονται στη συγγραφή με
την ίδια τους την ψυχή, όχι με τρόπο
τεχνητό ή τεχνικό, αλλά με συναισθήματα
διάφορα. Κι όταν έρθει η ώρα να δείξουν
τη δουλειά τους, να μην προστρέχουν σε
εκδοτικούς οίκους, που λειτουργούν με
όρους αυτοέκδοσης, υπάρχουν αλίμονο
πάμπολλοι τέτοιοι εκδοτικοί οίκοι στα
χρόνια μας, εύκολα μπορεί κανείς
–ιδιαίτερα νέος ή νέα- να μπερδευτεί
στο δαιδαλώδη κόσμο των εκδόσεων, που
λειτουργούν με πρόχειρες ανεπιμέλητες
εκδόσεις, που δεν θα κυκλοφορήσουν στα
βιβλιοπωλεία, μιας και οι εκδότες τους,
δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να μπουν στη
βάσανο της διανομής και της επικοινωνίας
κάθε τίτλου. Και βέβαια, να πιστεύουν
πάντα, πως εχθρός του καλού, είναι το
καλύτερο.
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b><u>ΕΡΩΤΗΣΗ
13: Τέλος, θα μπορούσατε να δείτε ένα
βιβλίο σας να γίνεται τηλεοπτική σειρά,
θεατρικό έργο, ή, ταινία στο σινεμά;</u></b></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<b>Γ.Φ</b>. Θα
με ενδιέφερε σαφέστατα, αλλά θα ‘θελα
να ’χω ρόλο συμβουλευτικό στο σενάριο,
μιας και συμβαίνει να διαφέρει ως προς
τη δομή σε σχέση με το βιβλίο στο οποίο
βασίζεται. Στο βιβλίο, τον πρώτο ρόλο
κατέχει το συναίσθημα, στην σειρά ή την
ταινία πάλι, πρωταγωνιστεί η δράση. Το
μόνο που δε θα ‘θελα, θα ήταν να παραχθεί
κάτι που δεν εκφράζει το ίδιο το βιβλίο
ή εμένα.
</div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="western" style="line-height: 100%; margin-bottom: 0cm;">
Σας
ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Με
εκτίμηση, Κυριακή Γανίτη από το blog
Dominica Amat</div>
<br />
Διαβάστε εδώ την κριτική μου για το βιβλίο:<br />
<a href="https://dominicamat.blogspot.com/2020/01/blog-post_28.html">https://dominicamat.blogspot.com/2020/01/blog-post_28.html</a><br />
<br />
Πηγή: <a href="https://dominicamat.blogspot.com/2020/01/blog-post_40.html?fbclid=IwAR3qhaxBXj9OdXuMEgdeMrpwTK0YgOPRiGdw08xcwiSJiiWFw3FXKrYzpMs">https://dominicamat.blogspot.com/2020/01/blog-post_40.html?fbclid=IwAR3qhaxBXj9OdXuMEgdeMrpwTK0YgOPRiGdw08xcwiSJiiWFw3FXKrYzpMs</a> <br />
<span id="goog_2075280276"></span><br /></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-35692452634722346482020-01-27T19:11:00.000+03:002020-06-10T19:18:12.105+03:00Γιάννης Φιλιππίδη: Κοίτα λίγο ψηλότερα απ’ αυτό που μπορείς να δεις | Συνέντευξη στη Μαίρη Γκαζιάνη για το now.24.gr<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-gktzcKLYBZQ/XuEFTZRjwZI/AAAAAAAAHg0/VlcvV5X4FDkrK_ee6l5Le8gJfriFMCK4ACLcBGAsYHQ/s1600/%25CE%2591%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="714" data-original-width="1392" height="328" src="https://1.bp.blogspot.com/-gktzcKLYBZQ/XuEFTZRjwZI/AAAAAAAAHg0/VlcvV5X4FDkrK_ee6l5Le8gJfriFMCK4ACLcBGAsYHQ/s640/%25CE%2591%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259C.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span id="goog_431051194"></span><span id="goog_431051195"></span><br />
<b>ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Νέα βελτιωμένη έκδοση για το μυθιστόρημά σου
«Κρατάς μυστικό;». Ήταν δική σου επιθυμία ή απαίτηση των αναγνωστών σου;
</b><br />
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ: Οι αναγνώστες παλιοί και νέοι ενός
τέτοιου σημαντικού για μας στον Άνεμο βιβλίου, απλά χειροκρότησαν και
συνέρρευσαν στην περσινή έκθεση βιβλίου, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε κι
ήτανε διαθέσιμο. Συγκινήθηκα με το γεγονός ότι υπήρξαν αναγνώστριες κι
αναγνώστες που το ’χαν από χρόνια στη βιβλιοθήκη τους σε θέση προβολής,
όπως μου έλεγαν και τώρα το θέλανε στην νέα του φρεσκαρισμένη του
έκδοση. Η αλήθεια είναι πως, εγώ, κοιτάζοντας τυχαία τα βιβλία, τον
Ιούλη και πριν την επόμενη έκθεση βιβλίου, ρώτησα από άλλο χώρο με φωνή
στον εκδότη μας, τον Νικόλα Τελλίδη, που επέστρεφε από την κύρια αποθήκη
των βιβλίων αν έχουμε περισσότερα αντίτυπα απ’ αυτόν τον τίτλο στην
εξωτερική μας αποθήκη. Είχαμε απομείνει με ελάχιστα κι ευτυχώς υπήρχε
χρόνος στο να ανακαινισθεί ως τίτλος, να ’χει τα κενά των κεφαλαίων του,
το μέγεθος μιας φυσικής γραμματοσειράς και τις σωστές αράδες ανά
σελίδα, έτσι φυσικά αποφασίσαμε εννέα σχεδόν χρόνια μετά. Το βιβλίο που
τυπώθηκε σε φίνο σαμουά αλλά ωστόσο, το λεπτότερο χαρτί της αγοράς, το
βιβλίο λοιπόν που με τα οφέλη του, γέννησε έναν καινούργιο εκδοτικό
οίκο, τον Άνεμο, κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό σε νέα μορφή με το
εκτόπισμα που το δίνουν οι 600 σελίδες του! Όταν έπιασα στα χέρια μου τη
νέα του έκδοση ως δείγμα, τράβηξα ένα όμορφο και μακροσκελέστατο κλάμα.
Για το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημά μου, που ενείχε 4 χρόνια συγγραφής
κι ωρίμανσης, που το λατρεμένο μου, έκανε επιτυχία επί κρίσης πια σε μια
τιμή απλησίαστη, που ακουμπούσε τα 20€! Έτσι αγαπούσε ο κόσμος τα
βιβλία τότε, χωρίς να μετράει το μήκος της ράχης τους. Για ένα τέτοιο
κλικ, απεικόνιζε την νοοτροπία μιας άλλης, καινούργιας και δύσκολης
εποχής. Απαντώ βλέπεις φλύαρα, μιας κι αυτό το μυθιστόρημα, κουβαλάει
ένα παραπανίσιο βάρος κι είχε το χάρισμα να μας δώσει τη δύναμή του, για
να ξεκινήσουμε μέσα από τον Άνεμο, τον δικό μας αγώνα για βιβλία, όπως
τα ονειρευτήκαμε.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: Συνηθίζεις στα
βιβλία σου, τα κεντρικά πρόσωπα να είναι γυναίκες. Οι ηρωίδες σου στο
«Κρατάς μυστικό;» είναι δυο, μητέρα και κόρη. Τι ήθελες να αναδείξεις
μέσα από τη σχέση τους; </b><br />
Γ.Φ.: Πρώτιστα, οφείλω να
ομολογήσω ότι αντιμετωπίζοντας μια τόσο ενδιαφέρουσα ερώτηση, πως το
βιβλίο έχει διπλό χαρακτήρα. Έχοντας, όπως γράφτηκε σε ενδιαφέρουσες
κριτικές το πλεονέκτημα πως ως συγγραφέας, έχω την ευκολία του φλας
μπακ, να στρέφω γλυκά τον χρόνο προς τα πίσω και στο επόμενο μόλις
κεφάλαιο, να επαναφέρω την αφήγηση στο παρόν μιας μυθοπλασίας.
Αξιοποιώντας μια τέτοια τεχνική λοιπόν, οι κεντρικές ηρωίδες είναι δύο,
βλέπουμε σε παράλληλη ανάπτυξη, το πως δυο γυναίκες σε διαφορετικές
δεκαετίες, πάλεψαν διεκδικώντας το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή. Σε ποιο
βαθμό άραγε κατάφεραν να αγγίξουν την ευτυχία και για πόσο, θα το
δείξει η ανάγνωσή του, έχει όπως γνωρίζεις τόσες ανατροπές αυτό το
βιβλίο, που φοβάμαι μήπως προδώσω κάποια.<b> </b><br />
<b><a href="https://i2.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/DSCF9909.jpg?ssl=1"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-473549 jetpack-lazy-image jetpack-lazy-image--handled" data-lazy-loaded="1" data-recalc-dims="1" height="399" src="https://i2.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/DSCF9909.jpg?resize=600%2C399&ssl=1" width="600" /></a>Μ.Γ.: Τι είναι αυτό που έχει στιγματίσει τη ζωή της μάνας και τι της κόρης; </b><br />
Γ.Φ.:
Πολλά και διαφορετικά γεγονότα. Και οι δύο έχουν παράξενα παιδικά
χρόνια. Η μάνα έχει χάσει τους δικούς της με τρόπο ανόσιο και βαρύ, αλλά
θα παλέψει να φτιάξει το μέλλον της, κατεβαίνοντας στην πρωτεύουσα,
σπουδάζοντας, αφήνοντας τον εαυτό της ν’ ακολουθήσει τα χνάρια ενός
μεγάλου για κείνην, έρωτα. Η κόρη πάλι, από παιδικό φόβο μη ξεπέσουν η
μάνα της κι η ίδια σε διαφορετικά ιδρύματα, ξεκινάει και κλέβει σαν
επαγγελματίας, ξεγελά εύκολα γιατί είναι στην όψη ένα παιδί, αλλά
αναγκάζεται να το κάνει, προκειμένου να επιβιώσουν οι δυο τους. Στον
έρωτα πάλι, κάτι καλό θα της τύχει. Και στη δική της περίπτωση, θα ’ναι
ένας αυθεντικός ερωτευμένος, όχι κάποιος που νόμισε κάποτε πως είναι
ερωτευμένος, όπως έχει συμβεί με τον ίδιο της τον πατέρα.<br />
<b>Μ.Γ.: Μοιάζουν μεταξύ τους σαν χαρακτήρες ή είναι εντελώς διαφορετικές;</b><br />
Γ.Φ.:
Κοιτάζουν τη ζωή με θετικό πρόσημο, έχουν ήθος, ακόμα κι αν στην
περίπτωση της κόρης, παρακολουθούμε ένα φαινόμενο έκνομης συμπεριφοράς,
είναι και οι δυο, ειλικρινείς με τα συναισθήματά τους, αν εξαιρέσουμε το
κομμάτι της νεαρής Άννας και της κρυμμένης της ζωής, κάτι που αποτελεί
το σημαντικότερο κομμάτι του βιβλίου.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: Που οφείλονται οι συχνές διαφωνίες μάνας και κόρης; </b><br />
Γ.Φ.:
Αυτή η ερώτηση είναι για το κρεβάτι του Γιάλομ, ειλικρινά!
Λειτουργώντας ως συγγραφείς, συχνά, αφημένοι και διάφανοι, αφηνόμαστε να
μας κατευθύνουν οι χαρακτήρες των ηρώων μας, ότι αναγκαία το δικό μας
θέλω, που ίσως να ’χαμε αρχικά στο νου μας. Η Αλεξάνδρα σαν κάθε μάνα,
που έχει μοναχοπαίδι ασχολείται συνεχώς με το παιδί της. Την κόρη πάλι
δεν την λες και ήρεμο χαρακτήρα, διαπράττει ένα οικονομικό έγκλημα και
μισή ώρα αργότερα προγραμματίζει να προβάρει ένα πιο φαρδύ τζιν στη
Σκουφά. Η ζωή, την έχει κάνει αντράκι. Η μάνα φοβάται και νοιάζεται,
έχει το θέμα της χαμηλής όρασης που στην ηλικία της την κάνει πιο
κλειστοφοβική, υπερβάλλει συχνά στο να μαθαίνει τα πάντα, ενόσω η Άννα
την τροφοδοτεί με μια επίπλαστη αλήθεια, που κρύβει όλα τα μυστικά της
δικής της καθημερινότητας. Έχουν ζήσει όλα τα κοινά τους χρόνια
αγκαλιασμένες ψυχικά, μπορεί άνετα να συμβεί να τις δεις, να μαλώνουν
για ένα ταψί από τεφλόν και στη διάρκεια της στιχομυθίας, μόνο αυτό να
μην είναι το θέμα!<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: Σχεδόν
παραιτημένη από τη ζωή η μάνα, λησταρχίνα ή κόρη. Εκτός από τα χρήματα,
τι άλλο ήταν αυτό που επιζητούσε η Άννα κάνοντας τις ληστείες;</b><br />
Γ.Φ.:
Μ’ αρέσει που μου ζωντανεύεις μέσα μου την ιστορία αυτού του
μυθιστορήματος, ευτυχώς για μένα, τόσο δυνατοί χαρακτήρες ζουν για πάντα
μέσα μου. Η Άννα, λειτουργεί μόνη της και με τρόπο αστραπιαίο. Δώδεκα
χρόνια μετά την πρώτη της κλοπή, τη γνωρίζουμε ακόμα κλέφτρα κι ως το
τέλος σχεδόν, του βιβλίου. Είναι ό,τι έχει μάθει να κάνει καλύτερα κι
ίσως αυτό, να της έχει γίνει έξη, εθισμός. Ονειρεύεται μια κανονική ζωή,
μόνο στην προοπτική, να στήσει μια επιχείρηση, αλλά δεν γνωρίζει πως.
Αστέρι είναι μόνο σε έναν τομέα. Κι όταν έρχεται η ώρα να εγκαταλείψει
την παρανόμια, θα το κάνει;<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: Σε εφηβική ηλικία, ξεκίνησε τις ληστείες από οικονομική ανάγκη, στη συνέχεια τι την κρατούσε σ΄ αυτές; </b><br />
Γ.Φ.:
Ως την ημέρα που θα σταθεί κάποιος αποφασισμένος να την κυνηγήσει και
θα σταθεί ο μελλοντικός της σύντροφος, ο Μάρκος, ζει με την πεποίθηση
ότι τελικά, μάλλον της αρέσει να έχει τόσα λεφτά, όσα δεν μπορεί να
μετρήσει. Θέλει μεν να σταματήσει να τ’ αποκτά έτσι. Αλλά μάλλον στην
καθημερινή της συμπεριφορά, η έννοια της κάθε κλοπής, ενέχει σίγουρα
στοιχεία διαστροφής, εθισμού και την χαρά του πρωταθλητισμού. Μόνο που η
Άννα, δεν τρέχει σε στίβο, κάνει κάτι στ’ αλήθεια, επικίνδυνο.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.:
«Ένα απροσδόκητο παιχνίδι αισθημάτων για έξι κύριους παίχτες, που
διαχειρίζονται την έννοια του μοιραίου» αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Ποια
έννοια δίνεις σ’ ένα «διαχειρίσιμο μοιραίο»; </b><br />
Γ.Φ.:
Δημιουργώ φωτεινούς εσωτερικά χαρακτήρες, έτοιμους να παλέψουν για το
καλύτερο συνήθως, όχι βέβαια πάντα με τα αναγκαία αποτελέσματα. Αλλά
καλοί ή κακοί οι χάρτινοι ήρωες, όσο κι αν προσπαθήσουν για τα καλύτερα,
δε μου επιτρέπεται να τους κάνω πάντα και για πάντα ευτυχείς, οι
αναποδιές, η απώλειες, όσο σημαντικές και να ’ναι είναι μέσα στην
πραγματική ζωή. Για μένα, αυτό τις κάνει αναγκαίες και στην πεζογραφία.
Όλοι μήπως το ίδιο δεν κάνουμε; Επιχειρούμε και παλεύουμε για το
καλύτερο. Αλλά όσο κι αν κρατάμε οι ίδιοι τα ηνία της προσωπικής μας
διαδρομής, δε γνωρίζουμε τις περισσότερες φορές, τι μας επιφυλάσσει ο
τριπλός παράγοντας-τύχη-μοίρα ή πεπρωμένο<br />
<br />
<br />
<figure class="wp-caption alignleft" id="attachment_473548" style="width: 1024px;"><a href="https://i2.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/PB041565-1.jpg?ssl=1"><img alt="" class="size-large wp-image-473548 jetpack-lazy-image jetpack-lazy-image--handled" data-lazy-loaded="1" data-recalc-dims="1" height="300" src="https://i2.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/PB041565-1.jpg?resize=1024%2C768&ssl=1" width="400" /></a><figcaption class="wp-caption-text">Η Μαίρη Γκαζιάνη με τον συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη</figcaption></figure><b>Μ.Γ.:
Η Άννα γράφει κάποια κείμενα στον υπολογιστή της και θέλω να σε ρωτήσω,
εκείνη εισχώρησε στο μυαλό σου και τα γέννησε ή εσύ εισχώρησες απόλυτα
στα συναισθήματά της; </b><br />
Γ.Φ.: Εγώ πάλεψα να εισχωρήσω σε
κείνη. Είναι εντυπωσιακό, αλλά κάτι τέτοιο, δε μου το ’χει ρωτήσει έτσι
κανείς ως τώρα! Κι όμως υπήρξαν κομμάτια που χρέωσα στην Άννα, αλλά
επηρεάζονταν άμεσα από τον δικό μου χαρακτήρα. Χαρακτηριστικότερη είναι η
σκηνή, που ενυπάρχει στο οπισθόφυλλο, όπου η Άννα ονειρεύεται να χαθεί
στο γέρμα ενός ήλιου μ’ ένα όμορφο άλογο, αυτό είναι κομμάτι ενός
κειμένου, που προϋπήρχε κι αυτή επιπλέον, ίσως να ’ναι η σκηνή που με
δένει απόλυτα με την Άννα, αφού στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, εκείνη
φέρεται σαν αγοροκόριτσο, σε κάθε γραμμή, ένιωθα ότι εισχωρούσα στον
τρόπο της δικής της σκέψης με μια ανάσα μόνο δική μου.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.:
Η Άννα ζει δυο παράλληλες ζωές, άλλη το πρωί άλλη από το απόγευμα και
μετά. Δυο διαφορετικά σπίτια, στο ένα κατοικεί μόνη της και στο άλλο με
την Αλεξάνδρα τη μητέρα της. Και στα δυο έχει από μια βεράντα
πλημμυρισμένη με λουλούδια. Τι συμβολίζουν αυτά τα λουλούδια για την
Άννα; </b><br />
Γ.Φ.: Τα λουλούδια συμβολίζουνε για την Άννα την
ομορφιά. Πέραν των κλοπών, ζει σαν ένα κοινό κορίτσι, μ’ ένα διαμέρισμα,
αδελφικής και όμοιας αισθητικής για να κρύβεται εκεί, τις ώρες που
υποτίθεται πως εργάζεται, εκείνη μπορεί να μεταφυτεύει μια γαρδένια στο
κρυφό της διαμέρισμα. Κι εδώ ταυτίζομαι με την Άννα, αφού ζω στη βεράντα
που περιγράφω στο πρώτο κεφάλαιο μετά το εισαγωγικό. Έχω βεράντα; Τι
ομορφότερο από το να κοιτάς έξω και να μη βλέπεις μόνο κάγκελα και
μπετόν ή την απέναντι πολυκατοικία, χωρίς να σπέρνεις κυριολεκτικά ζωή,
ομορφιά, αρώματα σ’ έναν τόσο λειτουργικό χώρο του σπιτιού; Μ’ αρέσει η
ομορφιά σε καθετί, όπως εν προκειμένω συμβαίνει: ανοίγω ένα πορτόφυλλο
κι απέναντί μου, βλέπω δεντράκια θηρία καταπράσινα και γλάστρες, όπου
υπάρχει περιθώριο.<b> </b><br />
<b><a href="https://i1.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%A3-%CE%9C%CE%A5%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F.jpg?ssl=1"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-473551 jetpack-lazy-image jetpack-lazy-image--handled" data-lazy-loaded="1" data-recalc-dims="1" height="320" src="https://i1.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/ΚΡΑΤΑΣ-ΜΥΣΤΙΚΟ.jpg?resize=413%2C600&ssl=1" width="220" /></a>Μ.Γ.: </b><b>Η Άννα άφηνε πολλά από τα χρήματα που λήστευε στις εκκλησίες. Τι ήταν αυτό που επιζητούσε;</b><br />
Γ.Φ.:
Δεν το κάνει πάντα, βοηθάει όμως με τον δικό της αλλά κρυμμένο πρόσωπο,
όταν υποπέσει στην αντίληψή της. Δεν συμβαίνει αυτό για να μετριάσει
την αρνητική ενέργεια, που την φορτώνει κάθε ληστεία. Από καθαρή ψυχή το
κάνει. Αυτό και τίποτ’ άλλο, λειτουργεί απλά με καλόβουλη διάθεση.<br />
<b>Μ.Γ.: «Δεν είμαι ώριμη, δεν είμαι έφηβη. Δεν είμαι όμως παιδί» γράφει η Άννα. Τι ακριβώς είναι; </b><br />
Γ.Φ.:
Η ίδια αυτοπεριγράφεται κι αυτοπροσδιορίζεται συχνά στη ροή του
βιβλίου. Είναι ένα πλάσμα ανώμαλα μεγαλωμένο, εγκαταλειμμένο από πατέρα,
ζει μόνο για να επιτελεί έναν δικό της σκοπό. Κάποτε όμως έρχεται στη
ζωή της, ο Μάρκος.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: «Συγνώμη από τον άφαντο Θεό που δε στάθηκα να φοβηθώ» γράφει σε άλλο σημείο. Πως ένα 12χρονο κορίτσι γίνεται άφοβο; </b><br />
Γ.Φ.:
Δεν είναι δυνατό ένα δωδεκάχρονο κορίτσι να είναι άφοβο. Ούτε οι
πραγματικοί ήρωες είναι άφοβοι, αλλά την υπόστασή τους ντύνεται η Άννα
για να προχωρήσει. Έχει πλήρη αίσθηση του κινδύνου, αλλά το κάνει και θα
το ξανακάνει αμέτρητες φορές. Δεν την αναστέλλει ο φόβος της. Το κάνει
επειδή κρίνει πως πρέπει να το κάνει, όπως δεν το ’κανε ούτε ο πατέρας
της, ούτε και το δήθεν για κείνη, κοινωνικό κράτος. Ένα αγρίμι, που
άλλοτε μετατρέπεται σε ένα όμορφο ελάφι, αυτή είναι η Άννα.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.:
Ο Αντώνης σύζυγος της Αλεξάνδρας και πατέρας της Άννας φεύγει για την
Αμερική απροειδοποίητα και εξαφανίζεται. Τι φταίει που σ’ έναν μεγάλο
έρωτα ο ένας μετατρέπεται σε ξένο για τον άλλον; </b><br />
Γ.Φ.:
Εδώ, στην περίπτωση αυτού του βιβλίου, ο έρωτας δείχνει πως δεν είναι
μεγάλος, μοιάζει. Είναι η απόλυτη βεβαιότητα για την Αλεξάνδρα, ωστόσο ο
Αντώνης ζει απλά έναν δυνατό ερωτισμό. Υπάρχει δηλαδή μια τέτοια
αμφιβολία, μια ρωγμή ανεπαίσθητη από την αρχή. Έτσι συμβαίνει, «μεγάλοι
έρωτες» από ζευγάρια, που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα με
επιπολαιότητα και μπερδεύουν τον ερωτικό τους πρόσκαιρο ενθουσιασμό σε
κάτι που αλίμονο, αλλά δεν του μέλλει να κρατήσει πολύ.<br />
<b>Μ.Γ.: «Καιρό έριχνε τ’ άδικα όλα πάνω του και τη βόλευε» γράφεις για την Αλεξάνδρα. Τι είδους βόλεμα ήταν αυτό; </b><br />
Γ.Φ.:
Φοβάμαι πως δεν επρόκειτο για βόλεμα στο θυμικό της. Κατ’ αρχήν από μια
τέτοια σχέση που ραγίζει και μετά σπάει, επειδή φταίει αποκλειστικά ο
ένας, εκείνος που στέκεται επιπόλαιος, η Αλεξάνδρα αποκτά για πάντα ένα
διαρκές μίσος, εκείνη τουλάχιστον δεν θα τον συγχωρήσει ποτέ. Κι ούτε
που θα ’πρεπε.<b> </b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<figure class="wp-caption alignleft" id="attachment_473552" style="width: 600px;"><a href="https://i1.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/PB041441-1.jpg?ssl=1"><img alt="" class="size-medium wp-image-473552 jetpack-lazy-image jetpack-lazy-image--handled" data-lazy-loaded="1" data-recalc-dims="1" height="328" src="https://i1.wp.com/now24.gr/wp-content/uploads/2020/01/PB041441-1.jpg?resize=600%2C328&ssl=1" width="600" /></a><figcaption class="wp-caption-text">OLYMPUS DIGITAL CAMERA</figcaption></figure><b>Μ.Γ.: </b><b>«Δε
στάθηκα ποτέ μου στ’ αλήθεια άτιμη» αναφέρει η Άννα στον Μάρκο, τον
αγαπημένο της. «Είσαι άτιμη» της απαντάει. Η ίδια θεωρεί τις πράξεις της
ένα είδος οικονομικής αυτοδικίας;</b><br />
Γ.Φ.: Βέβαια, η ίδια
δεν αισθάνεται καμία τύψη για καμία τράπεζα, καμία εμπορική επιχείρηση.
Από ιδεολογία δεν κλέβει ποτέ της, μικρά καταστήματα. Αλλά η ίδια, ναι.
Απέναντι σε μια κοινωνία στην οποία εκείνη κι η ανίκανη για εργασία
Αλεξάνδρα δεν είναι συμβατές, η ίδια η Άννα, νιώθει πως αποκαθιστά μια
κοινωνική αδικία, αυτό μόνο.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: Ο Μάρκος αποτελεί το κίνητρο για να ξεφύγει η Άννα από τον εθισμό στις ληστείες;</b><br />
Γ.Φ.:
Ο Μάρκος φαίνεται στ’ αλήθεια, η μόνη λύση. Εδώ ο ήρωας, αποκτάει ο
ίδιος την δύναμη ενός αληθινού έρωτα, που γεννιέται με χαρακτήρα
οριστικό. Για να δούμε, σε ποιον βαθμό θα τα καταφέρει…<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: «Κοίτα λίγο ψηλότερα απ’ αυτό που μπορείς να δεις» αναφέρει η Αλεξάνδρα στην Άννα. Τι ήθελε να της τονίσει; </b><br />
Γ.Φ.:
Αυτό αποτελεί μια προσωπική μου ρήση, λέγεται σε μια στιχομυθία με την
κόρη αλλά εκφράζει μια δική μου θέληση στον τρόπο που πρέπει να βλέπουμε
τα πράγματα. Να στεκόμαστε άξιοι να δούμε την μεγάλη εικόνα, όχι τη
μικρή• το δάσος, όχι μονάχα ένα μπροστινό του δέντρο.<b> </b><br />
<b>Μ.Γ.: Τελικά, η ζωή βγάζει ετυμηγορία ερήμην;</b><br />
Γ.Φ.:
Κάποιες φορές αλίμονο, συμβαίνει. Δεν ξέρω καν αν είναι θέμα Θείας
Δίκης, δεν ξέρω αν η απόφαση του δικαστηρίου είναι καν δίκαιη. Αλλά
συμβαίνει. Κι εμφυσεί όλο αυτό την ίδια την έννοια μοίρας, Θεού ή
πεπρωμένου, όπως είπα και πιο πριν.<b> </b><br />
<b><br /></b>
<b>Πηγή:<br /><a href="https://now24.gr/giannis-filippidi-koita-ligo-psilotera-ap-auto-pou-mporeis-na-deis/?fbclid=IwAR23-1j7W3r6iMLmZtjdYpn4c4sxBN8hCdANHUFCgqtEp0Tw1U8huhwnB2Y">https://now24.gr/giannis-filippidi-koita-ligo-psilotera-ap-auto-pou-mporeis-na-deis/?fbclid=IwAR23-1j7W3r6iMLmZtjdYpn4c4sxBN8hCdANHUFCgqtEp0Tw1U8huhwnB2Y</a></b></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-43481035469493153022019-12-04T19:59:00.000+03:002020-06-10T20:00:17.968+03:00Κριτική βιβλίου από τον Ευάγγελο Ήλιοπουλο για το alfaviton.gr<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ZqjxFtrhJn8/XuEL2TfpbZI/AAAAAAAAHhQ/Vvtmr563yK8jqQ7YaZ6qdLugKv3Fu5LnACEwYBhgLKtMDAL1OcqyLVzkiiIKZHv8kG_TMGt7M5gIe3GS1ZcmXbmA9tsLC_9WMg7t3jOZUEPIqTIZOgAD_OQZiFvG8JiiBNRC1ysHtsy5Al0mBQah8ghLwYHUSY1Ufq_arr_HHxCRBNLonDz-4jeab1ZFi5OIuhWwVd1vkpHdCmhPcNlRkigX6MRVzKRv2YbV8AVvGEamebi8SilN89hmObZAHj9QT3IYWM4YE8OdCYyvYvfD7aGedxFt21rb-ZIn3e3ODQsAwhV-YCjqHF61bN1S353d2hI08MOuL9XfBOizdW9VNpGSnST-u5f3MLmkdSU9nhS5aXI12fqSeO65u8FfeGqYU_yi_KMZbQKxYmJnt5nlYPeEAjmTiUnaT7ijRRP0xyTnaCCqPredLRWWjm00YXMxHh9YY_uwzIqban0RFNRbOBpEhiac1Ktbn1RllyRoX5U9sYuNRQHDwk7A7ujAV3Tm8hOmSY4gRxigw0MnrmNkLQTfxS63JX3-VEFJjmOtcs-nNjfaKovR2gYploP3dJL58PnnbVcA5Qw-ajuBA41a8c6PlkcAWx_dyEA5Ld68t8DJV8dnDNGr0cS-ouu1U6oJAHvaNh9IZQdmVLMN-6cm-3ujNAEEwnaeE9wU/s1600/BANNER%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%2B%25CE%259C%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="1392" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZqjxFtrhJn8/XuEL2TfpbZI/AAAAAAAAHhQ/Vvtmr563yK8jqQ7YaZ6qdLugKv3Fu5LnACEwYBhgLKtMDAL1OcqyLVzkiiIKZHv8kG_TMGt7M5gIe3GS1ZcmXbmA9tsLC_9WMg7t3jOZUEPIqTIZOgAD_OQZiFvG8JiiBNRC1ysHtsy5Al0mBQah8ghLwYHUSY1Ufq_arr_HHxCRBNLonDz-4jeab1ZFi5OIuhWwVd1vkpHdCmhPcNlRkigX6MRVzKRv2YbV8AVvGEamebi8SilN89hmObZAHj9QT3IYWM4YE8OdCYyvYvfD7aGedxFt21rb-ZIn3e3ODQsAwhV-YCjqHF61bN1S353d2hI08MOuL9XfBOizdW9VNpGSnST-u5f3MLmkdSU9nhS5aXI12fqSeO65u8FfeGqYU_yi_KMZbQKxYmJnt5nlYPeEAjmTiUnaT7ijRRP0xyTnaCCqPredLRWWjm00YXMxHh9YY_uwzIqban0RFNRbOBpEhiac1Ktbn1RllyRoX5U9sYuNRQHDwk7A7ujAV3Tm8hOmSY4gRxigw0MnrmNkLQTfxS63JX3-VEFJjmOtcs-nNjfaKovR2gYploP3dJL58PnnbVcA5Qw-ajuBA41a8c6PlkcAWx_dyEA5Ld68t8DJV8dnDNGr0cS-ouu1U6oJAHvaNh9IZQdmVLMN-6cm-3ujNAEEwnaeE9wU/s640/BANNER%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%2B%25CE%259C%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
«…Ένα μυθιστόρημα που επιβεβαιώνει την πεζογραφία του Γιάννη
Φιλιππίδη ως μία από τις πιο κομψές και ακριβείς στην πρόσφατη
βιβλιογραφία μας. Ένα μυθιστόρημα που δίνει φωνή σε αυτές τις ιστορίες
που επιβιώνουν στην άκρη…» <br />
(…)<br />
«...Tο μυθιστόρημα (κρατάς
μυστικό;) του Γιάννη Φιλιππίδη κρατάει τον αναγνώστη να προσκολληθεί
στην ανάγνωσή του, πρόθυμος να γνωρίσει το μέλλον των πρωταγωνιστών του,
ενώ τιμά και διατηρεί ζωντανή μια γλώσσα που χάνεται στα βάθη του
χρόνου...»<br />
(…)<br />
«…Τ<span class="text_exposed_show">ο μυθιστόρημα
έχει πολύ ευκίνητο ρυθμό. Μια καθηλωτική γλώσσα. Έχει μια ζωντάνια, ένα
πνεύμα, μια βία και μια ταχύτητα που είναι συναρπαστική. Ο Γιάννης
Φιλιππίδης έχει την εικονοπλασία και την μυθοπλασία αυτά τα δυο ποσά
ευθέως ανάλογα...»<br /> (…)<br /> «…Σε αυτό το μυθιστόρημα απεικονίζονται
τα θέματα που μας ανησυχούν περισσότερο. Η μοναξιά, η κατανομή των
οικογενειακών σχέσεων, η εφήμερη φύση της ύπαρξης… Συνειδητοποίησα ότι
βρήκα μια φωνή, ότι η φωνή ήταν πραγματικά η ιστορία και ότι αυτό που
έπρεπε να κάνω ήταν να ακολουθήσω αυτή τη φωνή, σαν να ήταν τα πόδια
μου.<br /> Οι μύθοι είναι πολύ περίεργοι. Είναι πολύ απλές ιστορίες αλλά
λένε ισχυρές ιστορίες και έχουν επίσης την ικανότητα να απεικονίζουν
πραγματικά τα ζητήματα που συνεχίζουν να μας ενοχλούν, τα οποία
συνεχίζουν να διαταράσσουν τον άνθρωπο από τότε που αναδύθηκε και
πιθανότατα μέχρι να εξαφανιστεί: ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πού
πηγαίνουμε, γιατί υπάρχει πόνος, γιατί η σκληρότητα, γιατί η ζωή, γιατί ο
θάνατος... Ό, τι είναι μύθος. Μου αρέσει πραγματικά να πηγαίνω σε
αυτούς, επειδή πιστεύω ότι οι μύθοι ενεργούν ως πηγές ενέργειας της
γνώσης. Απλά διαβάστε αυτό το Μυθιστόρημα αργά για να συνειδητοποιήσετε
το βάθος και την ικανότητά τους να προτείνουν...»<br /> (…)<br /> «…Οι
χαρακτήρες του συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον , σε έναν διάλογο που
κρύβεται πίσω από το ίδιο το κείμενο και βγαίνει από την καρδιά του
συγγραφέα. Η αγάπη ως δύναμη που με την έλξη και την απόρριψη που ασκεί
πάνω μας, μας κινεί σε απροσδόκητες κατευθύνσεις.<br /> Ένα Μυθιστόρημα
που απλά δεν φέρει τον τίτλο του μυθιστορήματος αλλά αποτελεί κόσμημα
για την Νέα Ελληνική Λογοτεχνία. Ένα βιβλίο σταθμός και αναφορά».</span><br />
<div class="text_exposed_show">
-<br />
<span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t3b/1.5/16/2b50.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">⭐️</span></span><span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t3b/1.5/16/2b50.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">⭐️</span></span><span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t3b/1.5/16/2b50.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">⭐️</span></span> Ο εξαιρετικός μου φίλος ποιητής-συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας <a class="profileLink" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100022568774533&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2CdK-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARBfahtOQGng2o7KWY5qVI0lWSozEUEpQEG9iirn8Ps1apGEQeeKJXrgOijoEckue3qSYYgzwzMOxHE8%22%2C%22fref%22%3A%22mentions%22%7D" href="https://www.facebook.com/apcbehath?__tn__=K-R&eid=ARBfahtOQGng2o7KWY5qVI0lWSozEUEpQEG9iirn8Ps1apGEQeeKJXrgOijoEckue3qSYYgzwzMOxHE8&fref=mentions&__xts__%5B0%5D=68.ARCUxI8Cxpz5KN5kPt8DIq3Ug1XaMB3D4gKVEJihZJY14-JDSsRFHvCuvR2_HZ4c4kxDwUwNbLp2ajTzsBNWQmFx9bwIkCbmqKpW1UvIVZ5RuN_pl8pjAssbTrq7DaehKqKjepEJOEcRqkqH3Wo9DP4OfnLj66L1ORu7mFDagS4UNJfY2p6N0ziOala20LbIkG-cI1uKCwXLCIuwlQohYzLYHrnbQTh99aVpZjtC8_iB4Lf6M487bLWRgCgr8r8tP8v5a3GHdU1XCrpNafZrnDGNWlvlRxpOpMCA1n_YCm2PBTLhJi-uVaWY0bAp8yYOQRRzg9WkFkMxcvp6lXkC9egs0w" title="Ευαγγελος Ηλιοπουλος">Ευαγγελος Ηλιοπουλος</a>
δημοσίευσε πριν λίγο την δική του βαθιά ανθρώπινη κριτική προσέγγιση
πάνω στο τρίτο μου μυθιστόρημα, το «Κρατάς μυστικό;», το βιβλίο που
γέννησε την <a class="profileLink" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=118517558219965&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2CdK-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARCz4bbPxX9FFRaaQlxePDCjYY2DeQT1Hb345G6SMU-hwOhPPM7qlGkPN2wfUUI-w7SbhxUwne03Qz2H%22%2C%22fref%22%3A%22mentions%22%7D" href="https://www.facebook.com/anemos.ekdotiki.gr/?__tn__=K-R&eid=ARCz4bbPxX9FFRaaQlxePDCjYY2DeQT1Hb345G6SMU-hwOhPPM7qlGkPN2wfUUI-w7SbhxUwne03Qz2H&fref=mentions&__xts__%5B0%5D=68.ARCUxI8Cxpz5KN5kPt8DIq3Ug1XaMB3D4gKVEJihZJY14-JDSsRFHvCuvR2_HZ4c4kxDwUwNbLp2ajTzsBNWQmFx9bwIkCbmqKpW1UvIVZ5RuN_pl8pjAssbTrq7DaehKqKjepEJOEcRqkqH3Wo9DP4OfnLj66L1ORu7mFDagS4UNJfY2p6N0ziOala20LbIkG-cI1uKCwXLCIuwlQohYzLYHrnbQTh99aVpZjtC8_iB4Lf6M487bLWRgCgr8r8tP8v5a3GHdU1XCrpNafZrnDGNWlvlRxpOpMCA1n_YCm2PBTLhJi-uVaWY0bAp8yYOQRRzg9WkFkMxcvp6lXkC9egs0w">άνεμος εκδοτική</a>!<br />
<br />
<span class="_5mfr"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t3b/1.5/16/2b50.png"); font-size: 16px; height: 16px; width: 16px;">⭐️</span></span> Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του, εδώ:<br />
<a data-ft="{"tn":"-U"}" data-lynx-mode="async" data-lynx-uri="https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.alfaviton.gr%2F%3Fpage_id%3D162%26fbclid%3DIwAR1iZjFqZJjOX_LtXUY1aJa0u0eZov86fIUJo2W0SEf3lAkmJ6hqDyxJ4xY&h=AT2kGFzTLal-TUNlT_MVcB_iIn-3dScpzwxbVcTiTHcHrVysXummJaRDwAloISFaKF5ThM3zpG4hPGmSxYbsgvoBdrzUSD73OC6MyeN_KTO9qFG_usFrfETO_z_ZPvt2RaTWNTVKvlgUBdvXrcuLurs7DHsW_0zpRDrovtPa7OQXS1twngkrfR0qkcSGXKMDrgdUrGaPFE25yhUZ-EuVu9REyXPRBt7clPl_lEWDxORL4jDShbf6o5hno4vlt-EY-u10s0463lg4c74xTptEIBU0ZEp1qXmRyGRMqH5LL3fSI_k6N7MTs9dVFKpNRnHxckYZDM2cgSLJkRtS2C8NfuKZJ0uae5da4yKQdh86IyF5w6DUDFlJu7Iwz0nynuOJB6Ao1I441aqCBBLrbSAba94tmxK8CXxKCMD-ViTgnaz55oZ3--LRFHuCnJIhJd8_QtePNWWPjxUYQ1KqBoWjHplBGu6ulbqWV02wVejAEXhpO1DSrTvi84DMsmq7VbgruNz4ZFQ-y8avI_6FYpV4OBbGiIwHBTH9Wz_MNSyv1_F-KroKIze47-kT-5UJIjdBcfGAokK1zwpyeUbW9jvZmIOkC8FZ2TMd9awOyq6Z8hNlbZaUXmqso5kkcOzqKv2goq-AQOPJCac5yUUYacAXFEmXQw" href="https://www.alfaviton.gr/?page_id=162&fbclid=IwAR1iZjFqZJjOX_LtXUY1aJa0u0eZov86fIUJo2W0SEf3lAkmJ6hqDyxJ4xY" rel="noopener nofollow" target="_blank">https://www.alfaviton.gr/?page_id=162</a><br />
<a aria-describedby="u_6v_1" aria-owns="" class="profileLink" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=150288348361620&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2CdK-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARBQdvFofAsVNohMpB30zrex4nP1QeJ__U5GtYldU6JlUYzc_hmo1Gp0wLVDdWymBQEK8BZYNttvEfL5%22%2C%22fref%22%3A%22mentions%22%7D" href="https://www.facebook.com/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%9A%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%82-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-150288348361620/?__tn__=K-R&eid=ARBQdvFofAsVNohMpB30zrex4nP1QeJ__U5GtYldU6JlUYzc_hmo1Gp0wLVDdWymBQEK8BZYNttvEfL5&fref=mentions&__xts__%5B0%5D=68.ARCUxI8Cxpz5KN5kPt8DIq3Ug1XaMB3D4gKVEJihZJY14-JDSsRFHvCuvR2_HZ4c4kxDwUwNbLp2ajTzsBNWQmFx9bwIkCbmqKpW1UvIVZ5RuN_pl8pjAssbTrq7DaehKqKjepEJOEcRqkqH3Wo9DP4OfnLj66L1ORu7mFDagS4UNJfY2p6N0ziOala20LbIkG-cI1uKCwXLCIuwlQohYzLYHrnbQTh99aVpZjtC8_iB4Lf6M487bLWRgCgr8r8tP8v5a3GHdU1XCrpNafZrnDGNWlvlRxpOpMCA1n_YCm2PBTLhJi-uVaWY0bAp8yYOQRRzg9WkFkMxcvp6lXkC9egs0w" id="js_3qk">Γιάννης Φιλιππίδης • «Κρατάς μυστικό;»</a></div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-10172133681802881812019-11-28T19:39:00.000+03:002020-06-10T19:40:04.528+03:00Γιάννης Φιλιππίδης • «Κρατάς μυστικό;» | Κριτική βιβλίου από την Κάτια Κρεμαστούλη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ZqjxFtrhJn8/XuEL2TfpbZI/AAAAAAAAHhM/gGFpsQWMZzM0KdU8TT7Ib7epVZUXNGjogCLcBGAsYHQ/s1600/BANNER%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%2B%25CE%259C%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="1392" height="407" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZqjxFtrhJn8/XuEL2TfpbZI/AAAAAAAAHhM/gGFpsQWMZzM0KdU8TT7Ib7epVZUXNGjogCLcBGAsYHQ/s640/BANNER%2B%25CE%259A%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%2B%25CE%259C%25CE%25A5%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%259F.jpg" width="640" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Στα δώδεκα της χρόνια η Άννα, αποφασίζει να κλέψει για πρώτη φορά… Μια
λύση ζητούσε για να σώσει την μάνα και τον εαυτό της! Ένα μικρό κορίτσι
σε ρόλο δύσκολο… Μια καλύτερη ζωή λαχταρούσε… Στους ώμους της, η απουσία
του πατέρα, του επιπόλαιου Αντώνη, του Αντώνη που κράταγε μυστικό…
Στους ώμους και τα χρέη που τους άφησε και μια μάνα ανήμπορη, άρρωστη… Η
Άννα, η ετοιμόλογη. Η Άννα η ατίθαση. <span class="text_exposed_show">Η
Άννα που έβγαζε τους φόβους, τις κραυγές της μπροστά στην οθόνη ενός
υπολογιστή… Συγγνώμες όφειλε… Όταν στα μάτια του καλού, γοητευτικού,
φιλαλήθη Μάρκου, γνωρίζει την αγάπη, χτίζει όνειρα από την αρχή… Όνειρα,
σε ψέματα. Ψέματα στην ανυποψίαστη Αλεξάνδρα, στην μάνα, που ζούσε μια
φτωχή ζωή και που δεν αναρωτήθηκε πού έβρισκε η Άννα τόσα χρήματα. Η
Αλεξάνδρα, που δεν ζήταγε πολλά!Μόνο αγάπη… Και τώρα στήριγμα η κόρη,
και η επαναστάτρια Ελευθερία. Το παρελθόν της, στοιχειωμένο από την
Λαμπρινή… Την άσχημη, στεγνή αδελφή του Αντώνη… Την Λαμπρινή που
αναζητούσε τις αγάπες στα μυθιστορήματα… Που έκαιγε τα βιβλία, από
ντροπή… Παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα ένα…<br /> -<br /> Ο Γιάννης
Φιλιππίδης στήνει τους ήρωες μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα. Την
δική τους πραγματικότητα. Μνήμες του παρελθόντος, που το παρόν προσπαθεί
να ξορκίσει. Πιόνια οι ήρωες ενός παιχνιδιού στημένου, από την ίδια τη
ζωή… Με μια γραφή λυρική, πονεμένη θα πω εγώ, ο εξαιρετικός συγγραφέας
Γιάννης Φιλιππίδης μας «ποτίζει» εικόνες, συναισθήματα… Οι έξι κύριοι
παίκτες του βιβλίου, ζωή λαχτάρισαν και αγάπη…<br /> Μα πώς να χτίσεις στο ψέμα;<br /> Σε όνειρα εφιαλτικά…<br /> Δεν υπάρχει κακός στο έργο αυτό. Όλοι έρμαια, θύματα μιας μοιραίας ζωής. Άνθρωποι, που δεν τους ζητήθηκε να επιλέξουν…<br /> -<br /> Ίσως αν οι αλήθειες παρέμεναν κρυφές να ήταν καλύτερα. Ποιος μπορεί να ξέρει;<br />
Διαβάζοντας κανείς αυτό το βιβλίο θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ψυχή και
την συνείδησή του…Θα αμφισβητήσει, θα συγχωρέσει, θα κατανοήσει, θα
κρίνει… Θα λυπηθεί, θα αγαπήσει, θα συμπονέσει…<br /> Πάντα θεωρούσα εγώ προσωπικά, πως ένα καλό βιβλίο είναι αυτό που προσφέρει πολλές διαφορετικές αναγνώσεις….<br />
Και αυτό ακριβώς, μου πρόσφερε αυτό το εξαιρετικό έργο, γραφής και
συναισθημάτων. Έργο βαθιά υπαρξιακό, ηθογραφικό… Ένα έργο που σε
πληγώνει…<br /> -<br /> Εγώ πέρα από τα γεγονότα, είδα ένα «άλλο»,πιο βαθύ
μυστικό. Αυτό της ίδιας της ζωής. Γιατί η ζωή δεν είναι μία. Είναι
πολλές, όπως και οι αλήθειες και τα ψέματα… Που μετριούνται στο μπόι του
κάθε ανθρώπου χωριστά… Του κάθε ανθρώπου που φυλά καλά κρυμμένο το δικό
του μυστικό… Εσύ;<br /> ΚΡΑΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΟ; <br /> -<br /> • Μάθετε περισσότερα για το μυθιστόρημα, διαβάστε τις 20 πρώτες του σελίδες, εδώ:<br /> <a data-ft="{"tn":"-U"}" data-lynx-mode="async" data-lynx-uri="https://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.anemosekdotiki.gr%2Fpezografia%2Fkratas-mystiko.html%3Ffbclid%3DIwAR040xs7Q0EZuv9EFiVk0qNDxw0__fhHRTudPGwdNB4c3ivlLV21484pBYw&h=AT0w8ixLnJIWE0cpvPjf2jq3tsYsD0kZBhm1i_y65t6xjKW3FHVU-HofwZOoRkKTy2WlA2YsmXMNCMYbYa0peCzo9DmaXsoHcMINaIl5g22Bmw8LlnFJsRa0McXXLRhJbghkAH0TUKF5YUpR4gKoMODYlAhDVX_qS8kOzbOK__IMWqyPYRF5Y3rvFov9lP2KrVjzs2fQGiNQgnoBdXc5kULDWgqDtkJsYvF_nVholUwgPXUWYbD_HU7cmhs-erTB7NtCnJDP0eZY5Dffk6d11VFs3QhyfD92NjzK1OIrv6XMJrh7KLHH17cSwIpmqlWXKYTPYVnH-1UQtaMdJAxTreBytuaSY__D5N2WUD9ko4Hwf1CpAyDJ-Ht_4zgHNMcdNRSQoJwNbRIGR1elN2dwFNQ-f8YX-KjlhHJdBdlThufyZu8C583WHopAOuDBMIvM63LkmWDsZSthJIvihw4MYEZJzJc3_si6mcT7YhJ6ciKOWbtVwkqywRjfy4UXpd8A5GgSp9GCn_tOvuhjy5elgxMcZHDe3Pj3skj3ulZKqINirW0nVkyJm0GQpxRzK0Zyn_T1fR493zlEehaGX5HpAziuW3pQEflaYYazeUQoO7g70h4m0x8LSiWRBC97TfYFNelNPWIk2ezFeA9D8ry-hghP5g" href="http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/kratas-mystiko.html?fbclid=IwAR040xs7Q0EZuv9EFiVk0qNDxw0__fhHRTudPGwdNB4c3ivlLV21484pBYw" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/kratas-mystiko.html</a><br /> -<br /> Πηγή: <a data-ft="{"tn":"-U"}" data-lynx-mode="async" data-lynx-uri="https://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fanemosmagazine.gr%2F2019%2Fvivlio%2Freviews%2Fkratas-mustiko%2F%3Ffbclid%3DIwAR1vigc2qIp_pM4i1fVKyTQ1Jcg1F8_NLXzQQmqgj4yhQlQY1Lg3v_cIdnM&h=AT0YN5lRP-dVO9XIUh5xdI3LdzzwAzwCn-L7OT5S5bK5NfwYhVr5tXIQCGkAwo2qkSp2xiUlW-aFZE1a5b3gV_VyGlWrxya4nQCA893yAfCysd5DbEIMolg27Q-6vFWJVf7AfLs_JXr0vieHiw3dEO_YHxkiiH6KErsnGsRDkjjs-0VZ-CkYCDvUpIffcs0HjQERK6syvj7b0wt3icaLSob76ErzCljeBpmYqNO07T8GDCJUYIOVXD8fyPliyu81ESW-_EUxpRa2sztNcmT-AZDvKGx_Nv2RJoNvCsG6wMk6Y_fpUFavjAcG5vHPyvA58z9jQV_jDj9CimbIq8CnzTkhOZrDa-4mg4yTaMFNeDOMhpsDa_ITMp8FvdGMTir-kBZnfXxzgTsOuCSH5ZrYDv7DkAVnRd6Vf1PCw6oxhD3p-qeIeBWl3D0-86sVMp4wVan_5DQgDUsm85VLBXvs0xEInQZ4ARnmhtNijoQ4fx_PHQYWTwlSH4ZJDlCTwLMdLwUlIyven8N5R-6whD9eGws3t9dWG-wT9qUB82O1InnXacykm6g-SBjcD4yVuiGUAHx9gsHstalTyOKs0-rigJXP9PTs204Qd5je4rplyHYrSNZMUU4GpsPKTKz7o7AewWq4sKMIr0W1wE8vEjYU5GwC_Q" href="http://anemosmagazine.gr/2019/vivlio/reviews/kratas-mustiko/?fbclid=IwAR1vigc2qIp_pM4i1fVKyTQ1Jcg1F8_NLXzQQmqgj4yhQlQY1Lg3v_cIdnM" rel="noopener nofollow" target="_blank">http://anemosmagazine.gr/2019/vivlio/reviews/kratas-mustiko/</a></span></div>
<span id="goog_821824159"></span><span id="goog_821824160"></span><br /></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-42686161922018782222019-11-07T19:25:00.000+03:002020-06-10T19:26:16.230+03:00 Είχε λιακάδα σήμερα | Kριτική_βιβλίου από την Kυριακή Γανίκη και το Dominica_Amat<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-EenCWZ4k7lM/XuEJDa9yOBI/AAAAAAAAHhA/fMITbBY1fpYQkTHUkZX8ypLZux9tKt5CACLcBGAsYHQ/s1600/82706893_852168805211651_1373257630448877568_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="469" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-EenCWZ4k7lM/XuEJDa9yOBI/AAAAAAAAHhA/fMITbBY1fpYQkTHUkZX8ypLZux9tKt5CACLcBGAsYHQ/s200/82706893_852168805211651_1373257630448877568_n.jpg" width="146" /></a></div>
Μπορεί να μετρηθεί η ευτυχία; Κι αν ναι,με ποιά μονάδα μέτρησης; Η
ευτυχία κρατάει μία ολόκληρη ζωή,ή,τελικά την ζούμε καί την νιώθουμε σε
μικρές δόσεις,οι οποίες είναι υπερπολύτιμες; Έχουμε σκεφτεί ποτέ,ότι
ίσως έρθει η στιγμή που θα πάψει να υφίσταται; Θα είμαστε,άραγε,ποτέ
προετοιμασμένοι να δεχθούμε ένα τέτοιο γεγονός; Ποιά η πιθανή μας
αντίδραση μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;<br />
Σήμερα διάβασα καί σας προτείνω το βιβλίο ''Είχε λιακάδα σήμερα'' από
τον συγγραφέα κύριο Γιάννη Φιλιππίδη,το οποίο κυκλοφορεί από τον
εκδοτικό οίκο Άνεμος εκδοτική καί μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με την γραφή του κι αμέσως σκέφτηκα
πως θα ήθελα να τον έχω ανακαλύψει νωρίτερα.<br />
Ο συγγραφέας κύριος Γιάννης Φιλιππίδης μέσα από το βιβλίο του ''Είχε
λιακάδα σήμερα'' μας δίνει ένα υπέροχο κείμενο που θα μας γεννήσει
διάφορες σκέψεις για την ζωή μας. Θα αναρωτηθούμε αν είμαστε όντως
ευτυχισμένοι,ή,αν ζούμε έχοντας αυτήν την ψευδαίσθηση. Ευτυχία είναι
αυτό που μας επιβάλλουν οι γύρω μας ως το καλό μας,ή,αυτό που εμείς
συνειδητά επιλέγουμε;<br />
Με γραφή σε άλλα σημεία του κειμένου πιο απλή αλλά ουσιασική καί
μεστή καί σε άλλα σημεία πιο λυρική,έχουμε ως αποτέλεσμα ένα βιβλίο
καθηλωτικό από την πρώτη έως καί την τελευταία του σελίδα. Διαβάζεται
απνευστί καί αφήνεται ο αναγνώστης,οικειοθελώς,να παρασυρθεί μέσα από
την ιστορία του.<br />
Ο λόγος είναι στρωτός καί συνεχόμενος,απαλλαγμένος από περιττές
επαναλήψεις ή άλλα βαρίδια καί σε συνδυασμό με το πλούσιο λεξιλόγιο καί
τους ζωντανούς διαλόγους δίνουν στο μυθιστόρημα έναν τόνο ζωντάνιας καί
οικειότητας.<br />
Μια οικειότητα,η οποία σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην ίδια την πλοκή
του κειμένου,καθώς καί στους αληθοφανείς χαρακτήρες που θα συναντήσουμε
μέσα στις σελίδες του. Είμαι σίγουρη,ότι όπως κι εγώ,κατά την διάρκεια
της ανάγνωσης θα έχετε την αίσθηση ότι έχετε ξαναέρθει σε επαφή μαζί
τους στην καθημερινή σας ζωή. Αν καί φαντάζει ξεχασμένη αυτή η εποχή,δεν
είναι τόσο μακρυά από εμάς.<br />
Πόσες δεν είναι εκείνες οι φορές που είχαμε γίνει αυτήκοοι μάρτυρες
ιστοριών που αφορούσαν νεαρές κοπέλες στις οποίες οι οικογένειές τους
τους επέβαλαν τον τρόπο ζωής,σκέψης,ντυσίματος ακόμη καί τον ποιο
άνθρωπο θα παντρευτούν κι εκείνες αποδεχόντουσαν αγόγγυστα την μοίρα
τους; Βέβαια υπήρξαν,ευτυχώς καί κάποιες που αντέδρασαν καί ξέφυγαν από
αυτόν τον καταπιεστικό κλοιό. Με ποιό όμως αντίτιμο;<br />
Το νόημα του βιβλίου είναι βαθειά κοινωνικό καί αντικατοπτρίζεται
μέσα από την σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ίδιων του ηρώων. Ο
αυστηρός,συντηρητικός,σοβαροφανής πατέρας μέσα σε μία κλειστή κοινωνία
που ενδιαφέρεται μόνο για το φαίνεσθαι καί το ατομικό του συμφέρον. Η
άβουλη μάνα που υπόκειται τα πάντα γιατί έχει μεγαλώσει καί γαλουχηθεί
με αυτόν τον τρόπο καί δύο γυναίκες η κόρη καί η αδερφή του άνδρα που
προσπαθούν να αποτινάξουν από πάνω τους όλα τα βάρη καί τους
καθωσπρεπισμούς που τους επιβάλλουν καί επιδιώκουν να ζήσουν ελεύθερες
καί χαρούμενες τις ζωές τους. Όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρουν αλλά
μέχρι πότε; Πρόκειται ουσιαστικά για μία μικρογραφία της κοινωνίας μας
που ίσχυε μέχρι πρίν λίγα χρόνια.<br />
Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα πολλά συναισθήματα. Συναισθήματα όπως
είναι η ανάγκη για ελευθερία,ο έρωτας,ο πόνος,η αδικία καί η ελπίδα για
ένα καλύτερο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να μπώ στην θέση των
ηρώων καί να δικαιολογήσω/κατανοήσω τις σκέψεις καί τις πράξεις τους.
Με κάποιους τα κατάφερα,ενώ με κάποιους άλλους όχι.<br />
Κλείνοντας το βιβλίο,μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση στα χείλη.
Ακριβώς όπως συμβαίνει καί στην πραγματική μας ζωή. Άραγε,τελικά,η
ευτυχία να είναι μία μέρα με λιακάδα; Το μόνο σίγουρο είναι πως η
ιστορία του θα μείνει για πολύ καιρό νωπή στην μνήμη μου.<br />
Εγώ με την σειρά μου σας προτρέπω,να το αναζητήσετε καί να το
διαβάσετε το βιβλίο. Είναι πολύ καλό καί θα μείνετε ικανοποιημένοι από
την ανάγνωσή του.<br />
Καλές σας αναγνώσεις!<br />
<b><br /></b>
<b> ΠΕΡΙΛΗΨΗ</b><br />
<b><br /></b>
Μετριέται άραγε η ευτυχία; Αλλά γιατί; Μήπως μετριέται η ίδια η ζωή μας;
Έχουμε τη δύναμη να την προσδιορίσουμε χρονικά, να βάλουμε τις
προϋποθέσεις ή μήπως είμαστε απλά πλατανόφυλλα, γεννημένοι στα κλαδιά
ενός αρχαίου δέντρου, που ακολουθούν το πεπρωμένο μιας μοίρας
αντίστοιχης με τη δική μας; Φύτρα, λαμπερό πράσινο φύλλο ως το
προδιαγραμμένο κιτρίνισμα λίγο πριν την πτώση, ένα με το χώμα, αυτό από
το οποίο προερχόμαστε.<br />
<br />
Δυο χειραφετημένες νεαρές γυναίκες θ’ αποδράσουν από τη λάσπη της ίδιας
επαρχίας, που θα επέβαλλε σ’ αυτές τον μαρασμό. Δεν έχουν
ξανασυναντηθεί, ωστόσο θα σμίξουν για πάντα στο παρόν και το κοινό τους
μέλλον. Τις ενώνει το ίδιο αίμα, οι ανυπόταχτες ψυχές τους ένας
ατσάλινος κρίκος ζωής. Έχουν πληρώσει και οι δύο το ίδιο τίμημα: την
αβεβαιότητα του φόβου για τη φυγή τους, με φόντο τη σκοτεινή και
δυσοίωνη πολιτικά εποχή των δεκαετιών του ’50-’70.<br />
<br />
Ο χρόνος ωστόσο; Πότε και γιατί πρέπει να συμβαίνει οι ζωές των ανθρώπων
να ρίχνουν τίτλους τέλους; Είναι αναγκαίο άραγε να έχουμε ήσυχη τη
συνείδησή μας με την πεποίθηση ότι θα ζήσουμε ως τα βαθιά μας γεράματα,
κερδίζοντας τον θάνατο; Μα, το ζήτημα είναι να κερδίσουμε την ίδια μας
τη ζωή. Όση και να 'ναι σε μετρήσιμη διάρκεια.<br />
<br />
Ένα μυθιστόρημα-ποταμός από τη μοναδική, λυρική πένα του Γιάννη
Φιλιππίδη που σαγηνεύει, καθηλώνει, συγκινεί και κατακτά τον αναγνώστη,
αφήνοντάς του μια ανεξίτηλη<br />
γλυκόπικρη γεύση.<br />
<br />
Πηγή:<br />
<a href="https://dominicamat.blogspot.com/2020/01/blog-post_28.html?fbclid=IwAR2Qrx65zoExcn6ilyn77hEaq_pM2UlRRyy8WlkTEtkBOcwQL03bHX1tIlo">https://dominicamat.blogspot.com/2020/01/blog-post_28.html?fbclid=IwAR2Qrx65zoExcn6ilyn77hEaq_pM2UlRRyy8WlkTEtkBOcwQL03bHX1tIlo</a></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-39402274295606820922019-10-24T19:42:00.000+03:002020-06-10T19:43:27.610+03:00«Είχε λιακάδα σήμερα» | Η συγγραφέας Δήμητρα Παναρίτη μιλάει για το μυθιστόρημα στην Ομάδα Βιβλία & Νέοι συγγραφείς!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="476" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FYannis.Filippidis.anemosekdotiki%2Fvideos%2F523730565136024%2F&show_text=0&width=267" style="border: none; overflow: hidden;" width="267"></iframe><br /></div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-73442193641025794322019-10-09T19:50:00.000+03:002020-06-10T19:51:13.578+03:00Κριτική βιβλίου από την αγαπημένη μου Βασιλική Διαμάντη για τη Σελίδα Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-1arY0aMP5TI/XuEPFmwj_HI/AAAAAAAAHhY/vlLitv3Ooo8L6jvKPD0DdtZiANnF_P_UQCLcBGAsYHQ/s1600/75204502_2789364164455034_3415198933960359936_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="611" data-original-width="960" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-1arY0aMP5TI/XuEPFmwj_HI/AAAAAAAAHhY/vlLitv3Ooo8L6jvKPD0DdtZiANnF_P_UQCLcBGAsYHQ/s640/75204502_2789364164455034_3415198933960359936_o.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">«
Η Ισμήνη θα το σκάσει από το σπίτι της και θα αναζητήσει αποκούμπι στη
θεία της, την Πέρσα, η οποία θα την αγκαλιάσει και θα την προστατέψει
από κάθε απειλή. Ένας νέος άντρας, ο Μάνος, θα φροντίσει κάθε
λεπτομέρεια για να αισθανθε<span class="text_exposed_show">ί ασφαλής η Ισμήνη.<br /> Αγαπημένο μου απόσπασμα είναι αυτό της σελίδας 119: «...Η ζωή είναι μια όμορφη λιακάδα που οφείλεις να τη ζήσεις ανεφέλωτη...»<br />
Δε θα πω περισσότερα. Άλλωστε το συγκεκριμένο ανάγνωσμα αξίζει να το
διαβάσετε χωρίς πολλές αναλύσεις. Ανακαλύψτε και εσείς τη λιακάδα της
ζωής και τη θετική σκέψη από τις οποίες οφείλουμε να διακατεχόμαστε όλοι
μας.<br /> Αυτά που μετράνε είναι η χαρά της στιγμής, η αισιοδοξία, το
πάθος και η κυριαρχία μας για τη ζωή, το πείσμα να παλέψουμε μέχρι την
τελευταία ρανίδα της ανάσας μας, οι επιλογές μας, η δύναμη να σταθούμε
δυνατοί σε κάθε χτύπημα της μοίρας...<br /> Τον συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη
τον γνωρίζουμε όλοι μας. Μέσα από τα κείμενά του ξεδιπλώνει τις σκέψεις
του, ξεγυμνώνει την ψυχή του, μας δείχνει τι είναι η ζωή και προσπαθεί
να μας μυήσει στον τρόπο σκέψης του ακολουθώντας πάντα την καρδιά μας
και όχι τη λογική.<br /> Το συγκεκριμένο πόνημα, αναμφίβολα, μας δείχνει
τον δρόμο προς την ευτυχία, την ελπίδα, την αγάπη, τις δεύτερες
ευκαιρίες και την αντιμετώπιση, κατά μέτωπον, της σκληρής
πραγματικότητας που χρειάζεται τόλμη και σθένος για να προχωρήσουμε
μπροστά.<br /> Παρόλο που η γλυκόπικρη επίγευση γίνονται μέρος των σελίδων
του βιβλίου στο τέλος μας δείχνει την αισιοδοξία μέσα από κάποια
δύσκολα γεγονότα. Άλλωστε, μετά από κάθε καταιγίδα ξεπροβάλλει δυναμική
ένα ουράνιο τόξο και μία λιακάδα που ζεσταίνουν την καρδιά μας.<br /> Θα
σταθώ στο “Αντί για υστερόγραφο”, το οποίο με έκανε να δακρύσω, να
συμφωνήσω, να πεισμώσω και να πω, τέλος... η ζωή μας ανήκει και
οφείλουμε να τη ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε μακριά από μεμψίμοιρες
καταστάσεις και εγκλωβισμό του εαυτού μας σε ένα σκοτεινό δωμάτιο χωρίς
φως!»</span></span></span><br />
<span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><span class="text_exposed_show"><br /> </span></span></span><br />
<span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><span class="text_exposed_show">Πηγή:<br /><a href="https://vivliomania-vivliolatreia.blogspot.com/2019/11/blog-post_42.html?fbclid=IwAR2PNcUPiLoTTZ0qtlZx0kJDySrkmrriyp_4whTrsh6_IciCFT3AOrvFgac">https://vivliomania-vivliolatreia.blogspot.com/2019/11/blog-post_42.html?fbclid=IwAR2PNcUPiLoTTZ0qtlZx0kJDySrkmrriyp_4whTrsh6_IciCFT3AOrvFgac</a><br /> </span></span></span></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-54936979923401109082019-06-25T23:01:00.001+03:002019-06-26T08:13:53.219+03:00Kulturosupa.gr • Η λογοτεχνική λιακάδα του Γιάννη Φιλιππίδη, ένα βιβλίο ύμνος στη ζωή. Διαβάσαμε και Σχολιάζουμε.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-AZbQj0t49Xw/XRJ9XHYLB1I/AAAAAAAAHW0/WvMqO180G7AA5VQ6MNdrvaNxUJN8o7oygCLcBGAs/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="1082" height="252" src="https://1.bp.blogspot.com/-AZbQj0t49Xw/XRJ9XHYLB1I/AAAAAAAAHW0/WvMqO180G7AA5VQ6MNdrvaNxUJN8o7oygCLcBGAs/s640/%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Διάβασε
και σχολιάζει η Μαρία Διαμαντοπούλου.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Είναι
κάτι βιβλία που σε στοιχειώνουν. Που σου σκαλίζουν τα σωθικά, σε ταράζουν, σου
προκαλούν «τον έλεον και τον φόβον», που έλεγαν και οι αρχαίοι. Δεν πρόκειται
για απλές αφηγήσεις μιας ιστοριούλας, με αρχή, μέση και τέλος, που τις ξεχνάς
δέκα λεπτά αφού κλείσεις το οπισθόφυλλο. Αντίθετα, σε κυνηγάνε πολύ καιρό μετά,
σου έρχονται στο μυαλό σε άσχετες στιγμές και σε κάνουν ν’ αναθεωρήσεις πολλά
για τη δική σου ζωή και το νόημά της. Όπως το «Είχε λιακάδα σήμερα», του Γιάννη
Φιλιππίδη. Πρόκειται για ένα βιβλίο που θίγει τόσα πολλά και καίρια θέματα,
ώστε δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Όλα, ωστόσο, δένουν αρμονικά και
εξυπηρετούν το σκοπό τους, χωρίς να δίνουν την εντύπωση της προχειρότητας ή της
αμηχανίας. Το αντίθετο μάλιστα. Ο Γιάννης Φιλιππίδης δημιουργεί ένα ξεχωριστό
λογοτεχνικό υφαντό, με νήματα ζωής και θανάτου, αγάπης και μίσους, με κοινό
παρονομαστή την ανθρώπινη μοίρα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
υπόθεση: Αθάνατη ελληνική επαρχία, την εποχή της Δικτατορίας. Ένα φοβισμένο
αλλά και αποφασισμένο νέο κορίτσι, η Ισμήνη, το σκάει από την πατρική εστία.
Δεν είναι μόνη .Μέσα της κουβαλάει ένα παιδί, καρπό μιας επιπόλαιης σχέσης,
όπως αυτές που κάναμε όλοι μας σε εκείνες τις ηλικίες, πειραματιζόμενοι με τη
ζωή και τον έρωτα. Η Ισμήνη έχει πολλούς λόγους να φύγει και ο κυριότερος είναι
ο πατέρας της, ένας τυπικός συντηρητικός αστός, ο Ανέστης.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νοικοκυραίος, «κυρ Παντελής», που όλα
τα έχει τακτοποιήσει και έχει το κούτελο καθαρό για την κοινωνία. Δε θα αφήσει
μια κοριτσίστικη τρέλα να του χαλάσει τα σχέδια! Μια άμβλωση και ένα πολύφερνο
προξενιό θα δώσουν άμεσα τη λύση, μια λύση που δεν περιλαμβάνει τη γνώμη της
άμεσα ενδιαφερόμενης. Δε θα αφήσει την κόρη του να γίνει σαν την άσωτη αδερφή
του, την Πέρσα, που έκανε τα ίδια! Το έσκασε για την Αθήνα με τον μουσικό,
χωρίς την έγκρισή του. Ας έγινε μεγάλη και τρανή στη συνέχεια. Παραμένει στο
μυαλό του μια ανήθικη, μια άσωτη. Πιο πολύ όμως τον πονάει που η Πέρσα τον
αψήφησε. Αυτόν, τον άντρα, το αφεντικό, που ορίζει τις ζωές όλων. Η γυναίκα του
και η κόρη του είναι περιουσία του και θα τις διαθέσει όπως θέλει!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
Ισμήνη δεν έχει δει ποτέ τη μυστηριώδη θεία Πέρσα, παρά μόνο στα περιοδικά. Η
Πέρσα είναι σταρ του πενταγράμμου, που ζει ωστόσο στη σκιά. Ο αδερφός της την
έχει ξεγράψει, μετά την αποκοτιά της. Για την Ισμήνη, όμως, η Πέρσα είναι το
ύστατο καταφύγιο, η μόνη λύση για να γλιτώσει το παράνομο φόνο του αγέννητου
παιδιού της και τη ζωή γλάστρας που θα της επιβάλλει ο πατέρας της. Η θεία
Πέρσα θα περιθάλψει την Ισμήνη, θα την καταλάβει και θα τη βοηθήσει, ερχόμενη
σε άμεση σύγκρουση με τον αυταρχικό, αλαζόνα αδερφό της. Μια γυναίκα
χειραφετημένη, ευαίσθητη και πονεμένη, δεν έχει χρόνο ν’ ασχοληθεί με
«Ανέστηδες». Χορτάτη και γεμάτη απ’ όλα, βιώνει με αξιοπρέπεια τόσο τη
διασημότητα της ,όσο και τις προσωπικές της απώλειες. Η Πέρσα γίνεται μητέρα,
σύντροφος, δασκάλα της ανιψιάς της και τη βοηθά να χτίσει μια νέα, δική της,
υπέροχη ζωή. Ως δορυφόροι αγάπης κινούνται κοντά τους και άλλα πρόσωπα, που
δίνουν το δικό τους στίγμα στην ιστορία και στη ζωή της Ισμήνης. Μια ζωή που θα
πάρει σκοτεινή τροπή. Ο ήλιος θα κρυφτεί από βαριά, μαύρα σύννεφα. Η λιακάδα,
όμως, δίνει αξία σε όλα, ακόμα και στο τραγικό τέλος. Όσα ζούμε με τους
αγαπημένους μας, οι στιγμές αγάπης και ευτυχίας, δίνουν λάμψη στο μωσαϊκό της
ζωής μας, είτε είναι μικρό, είτε μεγάλο. Αυτό μένει τελικά και αυτό αξίζει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Διάβασε
το: ένα βιβλίο που θα σου δώσει πολλά «χαστούκια», μέσα από την ιστορία των
ηρώων. Ένα βιβλίο που τολμάει να μιλήσει για πολλά και άρρητα, για μια εποχή
που δυστυχώς πολλοί ακόμα τη νοσταλγούν .Μια εποχή που οι περισσότερες χρόνιες
ασθένειες ήταν καταδίκη σε θάνατο και η ζωή μετριόταν με συμβάσεις. Θα σκεφτείς
πολλά για τον εαυτό σου, το νόημα της ύπαρξης, το τίμημα των επιλογών σου. Όλα
αυτά δοσμένα, από μια λυρική, ευαίσθητη πένα ενός ανθρώπου τρυφερού και
δοτικού. Ενός ανθρώπου που μετουσιώνει τη δική του περιπέτεια και πρόκληση σε
τέχνη του λόγου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μην
το διαβάσεις: αν θέλεις απλά μια ευχάριστη ιστορία να περάσει η ώρα χωρίς
πολλούς προβληματισμούς. </span></div>
<br />
Πηγή:
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="http://www.kulturosupa.gr/art-book/diamantopoulou-filippidis-29488/?fbclid=IwAR17eslRQJx7GHuJ64sEt53uJmGXNKvQe5VCU0mZQDAzj3W-y-R1UXe-VmY"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">http://www.kulturosupa.gr/art-book/diamantopoulou-filippidis-29488/?fbclid=IwAR17eslRQJx7GHuJ64sEt53uJmGXNKvQe5VCU0mZQDAzj3W-y-R1UXe-VmY</span></a></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
</style>
</div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-65503607138819017552019-06-25T22:42:00.001+03:002019-06-25T22:42:35.449+03:00ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ • «ΕΙΧΕ ΛΙΑΚΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-W1L-79U9J0w/XRJ4QPXCKDI/AAAAAAAAHWg/0o2aoS-Ic6IFuxEEUMHh_oSnt6sONSxkgCLcBGAs/s1600/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591%2B%25CE%25A3%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2591-%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1019" data-original-width="1600" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-W1L-79U9J0w/XRJ4QPXCKDI/AAAAAAAAHWg/0o2aoS-Ic6IFuxEEUMHh_oSnt6sONSxkgCLcBGAs/s640/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591%2B%25CE%25A3%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2591-%25CE%259A%25CE%259B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A9.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">ον
εξαίρετο Γιάννη Φιλιππίδη τον πρωτογνώρισα συγγραφικά μέσα από ένα βιβλίο του
το οποίο δεν θα πάψω να προτείνω σε όλους τους φίλους αναγνώστες ως ένα από τα
πιο πρωτότυπα και ενδιαφέροντα αναγνώσματα που έχω έως τώρα διαβάσει: τη
συλλογή διηγημάτων του με τον τίτλο «Μα, Το Ψάρι Είναι Φρούτο», που κυκλοφορεί
από την αγαπημένη Άνεμος Εκδοτική. Κάθε μία από τις οκτώ αλησμόνητες ιστορίες
που περιλαμβάνονται σε αυτό μίλησε απευθείας στην καρδιά μου και με έπεισε διά
παντός πως αξίζει να ακολουθώ το έργο του συγκεκριμένου συγγραφέα. Οι
αναγνώσεις των υπόλοιπων βιβλίων του Γιάννη Φιλιππίδη επαλήθευσαν αυτήν την
πρώτη μου εντύπωση και πλέον, οριστικά και αμετάκλητα, ανήκω στις πιο πιστές
αναγνώστριές του. Το νέο του μυθιστόρημα το οποίο κυκλοφόρησε μέσα στον Μάρτη
που μας πέρασε, πάντοτε από την Άνεμος Εκδοτική, με τον αλληγορικό τίτλο «Είχε
Λιακάδα Σήμερα», θα έχει για πάντα μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στη
βιβλιοθήκη μου, καθώς είχα την τιμή και τη χαρά να συμμετέχω στη διαδικασία της
έκδοσής του ευθύς εξαρχής, αναλαμβάνοντας τη διόρθωσή του. Μικρή φυσικά η
συμβολή μου σε ένα έργο που έχει από μόνο του τα φόντα για να διαγράψει μια
μακρά και επιτυχημένη πορεία, καθώς καταπιάνεται με σημαντικότατα ζητήματα όπως
η αγάπη, η ευτυχία, η αλήθεια της ζωής και η διαχείριση αυτής μέχρι το
αναπόφευκτο τέλος της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Βρισκόμαστε
στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν η χώρα μας έχει βυθιστεί στο τέλμα και
την τρομοκρατία της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Η ελληνική κοινωνία ακόμα
δεν έχει καλά καλά αποτινάξει από πάνω της τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα
του οπισθοδρομικού παρελθόντος της και έχει ήδη νιώσει καλά στο πετσί της τις
τακτικές της χούντας, όπως είναι η παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνομιλιών, η
ανελευθερία του Τύπου, της μουσικής και των τεχνών, τα συχνά άνευ λόγου
πήγαινε-έλα στα παντοδύναμα αστυνομικά τμήματα, η αυστηρά καθοδηγούμενη
εκπαίδευση και οι πολυάριθμες εξορίες των αντιφρονούντων στα νησιά της άγονης
γραμμής. Δύο νέες γυναίκες προσπαθούν να βρουν την πραγματική τους ταυτότητα
και την πολυπόθητη ευτυχία, πολεμώντας για την ανεξαρτησία τους με το
στενόμυαλο, επαρχιώτικο περιβάλλον της οικογένειάς τους. Η μία, η Ισμήνη,
βρίσκεται ακόμα στην πρώτη της νεότητα, όταν όλα μοιάζουν δυνατά και καινούργια
και όταν ο έρωτας είναι σφοδρός, μοναδικός και αξεπέραστος. Η άλλη, η Πέρσα,
βρίσκεται στη δεύτερη νεότητά της, όταν πια οι εμπειρίες έχουν αφήσει τα
ανεξίτηλα σημάδια τους πάνω στην ψυχή της, αλλά κι όταν υφίσταται ακόμα η όρεξη
για ζωή και για πάλη ώστε να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος όλα όσα ονειρεύεται.
Δύο γυναίκες τις οποίες, αν και δε γνωρίζονται ακόμη, η μοίρα και τα γεγονότα
θα τις φέρουν κοντά, θα τις συνδέσουν με άρρηκτους δεσμούς και θα ενώσουν τα πεπρωμένα
τους με τρόπο οριστικό και αδιαπραγμάτευτο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Ισμήνη το
σκάει από μια καταπιεστική οικογένεια, με έναν πατέρα δυνάστη και στενόμυαλο,
με πεποιθήσεις χουντικές, που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι τη γυναικεία ανεξαρτησία,
και μια μάνα άβουλο θύμα στα χέρια του. Η απροσδόκητη και ανεπιθύμητη για
όλους, εκτός από την ίδια, εγκυμοσύνη τής κοπέλας θα την ωθήσει στο να σπάσει
τα αόρατα δεσμά της οικογένειάς της, φεύγοντας στα κρυφά και αναζητώντας
καταφύγιο στο πιο απρόσμενο άτομο. Η Ισμήνη είναι αποφασισμένη να κρατήσει το
μωρό της, αγνοώντας τις προσταγές της κλειστής κοινωνίας όπου ζει και
επιδιώκοντας να βρει ένα μέρος που θα της προσφέρει την ασφάλεια και την ηρεμία
που χρειάζεται. Από την άλλη, η ήδη χειραφετημένη και ανεξάρτητη Πέρσα, έχοντας
κιόλας ζήσει τον μεγάλο και μοναδικό έρωτα της ζωής της, έχοντας μεσουρανήσει
ως μία καταξιωμένη καλλιτέχνιδα στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού και έχοντας
βιώσει τραγικές απώλειες, παλεύει με τις μνήμες που την κατακλύζουν συνεχώς και
με ένα μέλλον το οποίο δεν είναι σίγουρη πως θέλει να το ζήσει. Παρόλο που οι
δύο γυναίκες ενώνονται με το ίδιο αίμα, αυτό που τελικά θα τις ενώσει
πραγματικά είναι οι όμοιες ανυπότακτες ψυχές τους και το κυνήγι μιας εφήμερης
αλλά τόσο ολοκληρωτικής ευτυχίας, μιας ευτυχίας που φτάνει για δέκα ζωές, όχι
μόνο για μία.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο συγγραφέας
υφαίνει αριστοτεχνικά ένα κοινωνικό μυθιστόρημα από αυτά που χαράζουν την ψυχή
μας, καθώς μιλούν απευθείας στην καρδιά και γι’ αυτό μας συγκινούν βαθιά. Μέσα
από τις ιστορίες και την εξέλιξη της σχέσης των δύο κύριων ηρωίδων του, μας
θέτει προαιώνια ερωτήματα για τη ζωή, την ανθρώπινη φύση, την ευτυχία, την
εκπλήρωση πόθων και ονείρων, αλλά και την αντιμετώπιση του αναπόφευκτου τέλους,
που άλλοτε έρχεται στην ώρα του και άλλοτε απρογραμμάτιστα και πρόωρα. Τι έχει
μεγαλύτερη σημασία, το μήκος της ζωής μας ή ο τρόπος με τον οποίο την
ξοδεύουμε; Ό,τι κι αν κάνουμε, όσο κι αν προσπαθήσουμε, μπορούμε άραγε να
γνωρίζουμε πότε θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου για εμάς ή μήπως θα πρέπει να
ζούμε την κάθε μέρα μας δίνοντας και παίρνοντας αγάπη και ζώντας εμπειρίες με
μόνο γνώμονα την ευτυχία μας; Ο Γιάννης Φιλιππίδης στο νέο του μυθιστόρημα
«Είχε Λιακάδα Σήμερα» μάς απαντά σε όλα τα παραπάνω, αλλά και σε πολλά
περισσότερα. Μας θέτει καίρια ερωτήματα και κεντρίζει τη σκέψη μας, ώστε να
αναλογιστούμε μήπως θα ήταν καλύτερα να ζήσουμε την, έτσι κι αλλιώς,
πεπερασμένη ζωή μας εκμεταλλευόμενοι την κάθε στιγμή της σαν να ήταν η
τελευταία. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον αγαπημένο συγγραφέα για το νέο του
βιβλίο, το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Μετριέται
άραγε η ευτυχία; Αλλά γιατί; Μήπως μετριέται η ίδια η ζωή μας; Έχουμε τη δύναμη
να την προσδιορίσουμε χρονικά, να βάλουμε τις προϋποθέσεις ή μήπως είμαστε απλά
πλατανόφυλλα, γεννημένοι στα κλαδιά ενός αρχαίου δέντρου, που ακολουθούν το
πεπρωμένο μιας μοίρας αντίστοιχης με τη δική μας; Φύτρα, λαμπερό πράσινο φύλλο
ως το προδιαγραμμένο κιτρίνισμα λίγο πριν την πτώση, ένα με το χώμα, αυτό από
το οποίο προερχόμαστε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Δυο
χειραφετημένες νεαρές γυναίκες θ’ αποδράσουν από τη λάσπη της ίδιας επαρχίας,
που θα επέβαλλε σ’ αυτές τον μαρασμό. Δεν έχουν ξανασυναντηθεί, ωστόσο θα
σμίξουν για πάντα στο παρόν και το κοινό τους μέλλον. Τις ενώνει το ίδιο αίμα,
οι ανυπόταχτες ψυχές τους ένας ατσάλινος κρίκος ζωής. Έχουν πληρώσει και οι δύο
το ίδιο τίμημα: την αβεβαιότητα του φόβου για τη φυγή τους, με φόντο τη
σκοτεινή και δυσοίωνη πολιτικά εποχή των δεκαετιών του ’50-’70.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Ο
χρόνος ωστόσο; Πότε και γιατί πρέπει να συμβαίνει οι ζωές των ανθρώπων να
ρίχνουν τίτλους τέλους; Είναι αναγκαίο άραγε να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας
με την πεποίθηση ότι θα ζήσουμε ως τα βαθιά μας γεράματα, κερδίζοντας τον
θάνατο; Μα, το ζήτημα είναι να κερδίσουμε την ίδια μας τη ζωή. Όση και να 'ναι
σε μετρήσιμη διάρκεια.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Ένα
μυθιστόρημα-ποταμός από τη μοναδική, λυρική πένα του Γιάννη Φιλιππίδη που
σαγηνεύει, καθηλώνει, συγκινεί και κατακτά τον αναγνώστη, αφήνοντάς του μια
ανεξίτηλη γλυκόπικρη γεύση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Πηγή: </span><span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/04/blog-post_11.html?fbclid=IwAR21a7DoeyP5PQQJBbMPHUlviPUWGRBYIdYgG7hFgGrZOK1ua2LKOGchWJs"><span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/04/blog-post_11.html?fbclid=IwAR21a7DoeyP5PQQJBbMPHUlviPUWGRBYIdYgG7hFgGrZOK1ua2LKOGchWJs</span></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> </span></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-29952291208182960562019-06-25T22:30:00.000+03:002019-06-26T08:21:11.186+03:00now24gr • Ο Γιάννης Φιλιππίδης μιλάει στη Μαίρη Γκαζιάνη για το νέο βιβλίο του «Είχε λιακάδα σήμερα»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-S0IOxiXBjk0/XRL8gWFnXLI/AAAAAAAAHXg/naaZppP57BUbsf3tY_AUZcdt-p-AEuXywCLcBGAs/s1600/45527666_2156954757695981_113546041814417408_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="600" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-S0IOxiXBjk0/XRL8gWFnXLI/AAAAAAAAHXg/naaZppP57BUbsf3tY_AUZcdt-p-AEuXywCLcBGAs/s640/45527666_2156954757695981_113546041814417408_o.jpg" width="640" /></a> </div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Απο
την Μαίρη Γκαζιάνη</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-aCnGF9XPBJ8/XRL97tocOgI/AAAAAAAAHX0/Yxmpp5thXpwiwyWpMHrB4cb6844iA012wCLcBGAs/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1103" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-aCnGF9XPBJ8/XRL97tocOgI/AAAAAAAAHX0/Yxmpp5thXpwiwyWpMHrB4cb6844iA012wCLcBGAs/s400/1.jpg" width="275" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #660000;"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"> «Δεν
είναι δυνατό να γράψεις ένα μυθιστόρημα, αν στ’ αλήθεια δεν αισθάνεσαι πρώτος
εσύ, διάφανος κι αληθινός με τα συναισθήματά σου» αναφέρει ο συγγραφέας Γιάννης
Φιλιππίδης.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Δεν
είναι τυχαίο ότι, τα βιβλία του έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των
αναγνωστών, γι΄ αυτό και όλα συγκαταλέγονται στην κατηγορία των best
sellers.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με το νέο μυθιστόρημά
του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Είχε λιακάδα σήμερα», η
δυνατή συγγραφική πένα που διαθέτει, οδηγεί πρώτα τον ίδιο και στη συνέχεια
τους αναγνώστες να εισχωρήσουν στα μονοπάτια της εσωτερικής συναισθηματικής
φόρτισης των ηρώων του. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">ΜΑΙΡΗ
ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Γιάννη πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο σου με τίτλο «Είχε
λιακάδα σήμερα». Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτή τη λιακάδα;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">ΓΙΑΝΝΗΣ
ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ: Πρώτιστα κρύβονται άνθρωποι, ενυπάρχουνε ψυχές ανθρώπων, που αξίζει
να γνωρίσουμε καλύτερα, έχουν πράγματα να πράξουν με τη συγκατάβαση και την
ενσυναίσθηση του αναγνώστη. Αν ωστόσο δε γνωρίζαμε τι είναι η καταιγίδα ή ο
κακός καιρός, δεν θ’ απολαμβάναμε τη λάμψη του ήλιου. Λάμψη στην ψυχή λοιπόν
είναι η λιακάδες, σκοτεινές εποχές, γεγονότα στην εξέλιξή τους, δυσάρεστα και
μη αναστρέψιμα απρόοπτα, είναι οι άλλες, οι σκοτεινές στιγμές. Είναι εκεί, που
το ρήμα «Έχει» από τον τίτλο του βιβλίου αυτού, μετατρέπεται από μόνο του
θαρρείς, σε «Είχε». </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Αν «Είχε λιακάδα σήμερα» τις υπόλοιπες ημέρες τι είχε;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Τις άλλες μέρες ενείχε και ενέχει ζωή για όλους μας, ζωή σε κάθε της έκφανση.
Εγώ παιχνιδίζω με τον τίτλο και το αφήνω σε χρόνο παρατατικό, λες κι επρόκειτο
για μια στιγμή. Στην πραγματικότητα, αναφέρομαι σε όλες τις στιγμές μας, τόσο
τις δικές μας, όσο και των χάρτινων ηρώων μου. Στιγμές που άλλοτε
προσανατολίζονται στο φως κι άλλοτε πάλι στο γκρίζο• ή ακόμα χειρότερα: στο
μαύρο των συναισθημάτων μας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: Για άλλη μια φορά η κεντρική
ηρωίδα σου είναι γυναίκα. Ποια ανάγκη σε ωθεί να καταπιάνεσαι κυρίως με
ιστορίες που αφορούν γυναίκες και πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για σένα να
εισχωρήσεις στη γυναικεία ψυχοσύνθεση;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Ο βραβευμένος για την «Πέτρα της υπομονής» Ατίκ Ραχίμι, έχει πει, πως χρωστάμε
οι άντρες συγγραφείς στις γυναίκες. Υποσυνείδητα ή ασυνείδητα συχνά, πιστεύω
εγώ. Αλλά λειτουργεί. Όπως λέει και κείνος, οι γυναίκες είναι σύντροφοι, μάνες,
κόρες. Οι γυναίκες εκπέμπουν το φως, θα προσθέσω εγώ. Είμαι τεμπέλης στη γραφή
κι ας μη φαίνεται από τη βιβλιογραφία μου ως τώρα. Αλλά χρειάζομαι συχνά μια
καινούργια γυναίκα ηρωίδα, να την ερωτευθώ, να λυθώ σ’ ένα συγγραφικό ταξίδι
μαζί της ως το δικό της γίγνεσθαι μιας μυθοπλασίας που μόλις γεννιέται.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: Σε ποια εποχή διεξάγεται η ιστορία
που περιγράφεις στο βιβλίο σου;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Διάλεξα δυόμισι δεκαετίες αρκετής αθωότητας για τους περισσότερους από μας, τη
δεκαετία του 50, του ’60 κι εκείνην του ’70 ως τα μισά της σχεδόν. Ήθελα να
αντλήσω γοητεία από κείνα τα χρόνια. Ήθελα τον καλύτερο κόσμο που ονειρεύονταν,
τα όνειρά τους, την ασφάλεια που ένιωθαν μεταξύ τους, ακόμα και σε εποχές
πολιτικά και κοινωνικά δύσκολες με φόντο μια Ελλάδα διχασμένη πρόσφατα από έναν
πολυετή εμφύλιο πόλεμο, όλο αυτό το σκηνικό υπάρχει στην ιστορία μου, αν και
για μένα, φέρνω σε γκρο πλαν τους δικούς μου πρωταγωνιστές, ελάχιστα την εποχή
και τις τάσεις της. Ήτανε αναγκαίο να κάνω λίγη παραπάνω έρευνα, στην οποία
χρειάστηκε να μου πούνε πράγματα, που δε βρίσκεις εύκολα στο διαδίκτυο, είναι
πληροφορίες που δίνονται μόνο από πρόσωπο σε πρόσωπο. Σε πολλά μέρη τους,
καθόρισαν στιγμές από το βιβλίο στο σύνολό του. Αλλά με γνωρίζεις σα συγγραφέα
καλά και το εκτιμώ πολύ: σημασία για μένα έχουν πάντα τα πρόσωπα• τα θέλω, το
σκοτείνιασμα του νου ή μια λαμπερή λιακάδα. Αυτά εμπνέομαι πάντα να φέρνω
μπροστά. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
«Μόνη είχε μεγαλώσει σε χρόνια που η κοινωνία άλλαζε…» (σελ. 10) γράφεις για
την Ισμήνη. Δεδομένου ότι ήταν και μοναχοκόρη, ποια ήταν η σχέση της με τους
γονείς της;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Η Ισμήνη ζει την επανάσταση των παιδιών των λουλουδιών από μακριά, μέσα από μια
μικροαστική πόλη της περιφέρειας. Ως μοναχοκόρη, ο οπισθοδρομικότατος πατέρας,
θέλει να την «εμπορευθεί» στεγνά και ειδικότερα, να την παντρέψει «μ’ ένα καλό
παιδί», όπως του υπαγορεύουν τα χουντοβασιλικά ένστικτά του. Το κορίτσι αυτό
είναι για κείνον, μια κοινωνική και οικονομική τουλάχιστον άμεσα μελλοντική,
επένδυση. Αλλά θα του φύγει μέσα από τα χέρια την κατάλληλη στιγμή. Γιατί έτσι
ήθελα εγώ ως συγγραφέας, έτσι φρονώ πως θα ‘τανε το δίκιο και για το κοινό μας
αίσθημα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
«Ένα όρθιο μάλιστα» αποκαλεί τη μητέρα της η Ισμήνη. Την λυπάται ή την
περιφρονεί;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Χαίρομαι που βάζεις τόσο εύστοχα, αυτά τα δύο τόσο καίρια ρήματα. Αλίμονο,
ταυτόχρονα η Ισμήνη, συμβαίνει να λυπάται για την τρέχουσα ζωή της άβουλης
μητέρας της, έτσι όπως είναι πάντα υποτακτική σ’ έναν άντρα, που δεν το αξίζει,
πρώτιστα επειδή την υποτιμά, όπως και την κόρη του την ίδια, αυτός σκέφτεται,
αυτός κρίνει ότι αποφασίζει για όλα. Από την άλλη η μοναχοκόρη Ισμήνη την
περιφρονεί κιόλας. Της χρεώνει το γεγονός ότι δεν επαναστάτησε, να πάρει την
ίδια ως παιδί και να φύγουν ή να θέσει άλλες διεκδικήσεις στην ευλογημένη από
Θεό κι ανθρώπους ένωση με τον άντρα της, που μόνο ως αντιπρότυπο συζύγου μπορεί
να χαρακτηριστεί. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Η Ισμήνη και η θεία της Πέρσα μοιάζουν να έχουν ίδιες ζωές σε διαφορετικές
εποχές. Από που άντλησαν δύναμη για την επανάστασή τους απέναντι στον ίδιο
άνθρωπο, τον Ανέστη, αδερφό για την Πέρσα, πατέρα για την Ισμήνη, με μερικά
χρόνια διαφορά;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Τις ήθελα εγώ έτσι. Δανείστηκα την έννοια της ποιητικής άδειας, πρόσθεσα μαγικό
ρεαλισμό στην εικόνα που σχημάτιζα. Ήθελα μ’ αυτόν τον τρόπο, η ιστορία να
επαναληφθεί δυο φορές και μάλιστα, σε δύο διαφορετικές εκδοχές, που μοιάζουν
στο δέσιμο με τους ανθρώπους που ερωτεύονται στη ζωή, καθόλου σε άλλες καίριες
συνθήκες, που θα φέρει ο καιρός κι η διαφορετική τους μοίρα. Για τον γραφικό
επαρχιώτη και «τσιμεντέμπορα» όπως τον αποκαλεί η αδερφή του η Πέρσα κάπου, δε
χρειάζεται να πούμε πολλά. Μόνο ότι είναι πολύ μικρός ως νους κι ως άνθρωπος
για το περιβάλλον γύρω του, πολλώ δε μάλλον για κείνες. Κι ότι δεν μαρτυρήσει ο
ίδιος ο συγγραφέας για το ποιόν του, θα το πουν στον αναγνώστη/στρια του
βιβλίου, οι ίδιες οι ηρωίδες. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Δεδομένου ότι, πριν η Ισμήνη εγκαταλείψει το σπίτι της, δεν είχαν συναντηθεί
ποτέ, που οφείλεται ο «απροσμέτρητος ψυχικός συντονισμός» θείας και ανιψιάς;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Κοίταξε να δεις. Υπάρχει μια εκ προοιμίου μονόπλευρη γνωριμία από τη μεριά της
ανιψιάς. Τη βλέπει σε δισκοπωλεία, διαβάζει για κείνην προσωπικά στοιχεία σε
λαϊκά περιοδικά κι εφημερίδες της εποχής, που δεν ήξεραν ακόμα τον όρο του
κιτρινισμού, αλλά τον εξέφραζαν με σφοδρότητα. Η θεία και περιώνυμη Πέρσα από
την άλλη παίρνει ένα γράμμα και πριν καν προλάβει να αντιδράσει κατά τα δικά
της δυναμικά ήθη, της προκύπτει ένα κορίτσι στο κατώφλι, που χρειάζεται την
προστασία της. Έχοντας χάσει σε βρεφική σχεδόν ηλικία το δικό της κορίτσι και
με δεδομένο ότι η ιστορία της μικρής μοιάζει τόσο με τη δική της, είναι αυτό
που δίνει ζεστασιά στην ανθρώπινη βαθιά σχέση που θα δημιουργεί με το χρόνο
μεταξύ τους. Όσο κι αν συμβεί να κρατήσει αυτός.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Η Πέρσα στάθηκε στην Ισμήνη με κάθε τρόπο από την πρώτη στιγμή που ζήτησε τη
βοήθειά της. Το έκανε μόνο από αγάπη ή στις πράξεις της περιλαμβανόταν και η
εκδίκηση απέναντι στην συμπεριφορά του Ανέστη προς την ίδια, πολλά χρόνια πριν;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Χρειάστηκε να ψηλαφίσω αρκετά την ψυχή της για να το νιώσω, όπως πραγματικά το
αισθάνομαι: το βασικότερο, είναι ότι προκύπτει το κορίτσι. Στην πραγματικότητα,
τον αδερφό της τον έχει αφήσει να βουλιάζει στη λάσπη του δικού του επαρχιώτικου
πνεύματος, έχει αλλάξει όνομα, η μνήμη της είναι επιλεκτική, γιατί οφείλει να
‘χει τη δύναμη να κοιτάξει μπροστά. Αλλά αυτό δε σημαίνει, ότι δε χαίρεται να
τρελάνει ή να κατεβάσει στο επίπεδό του, τον άνθρωπο που δεν αξίζει να ’χει
γνώμη ούτε στη δική της περίπτωση, ούτε όμως και σ’ αυτήν της κόρης της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">O
συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδη μαζί με τη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Και οι δυο γυναίκες εγκατέλειψαν την οικογενειακή εστία λόγω εγκυμοσύνης και
προκειμένου ν΄ αποφύγουν τις επιβολές του πατέρα και αδερφού. «Τι θα πει ο
κόσμος;» είναι η σκέψη του Ανέστη στις εγκυμοσύνες τους. Πιστεύεις ότι αυτή η
φράση έχει εξαλειφθεί σήμερα από το μυαλό των γονιών;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Αλίμονο, και βέβαια όχι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αλλά κι
αν οι γονείς στη διαδικασία επιλογής συντρόφου από το ή τα παιδιά τους είναι
αποδεκτή ή απλά καταπίνεται, ο κόσμος είναι Ο κόσμος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι
βλέπεις γύρω μας με ελλιπή χαρακτηριστικά ζωής και τέτοια πλήξη, που τους
γίνεται εθισμός το να παρακολουθούν τις ζωές των άλλων κι αυτό δυστυχώς επεκτείνεται
διαρκώς. Τι γίνεται όταν δυο διαφορετικά σε εθνότητα-φύλο ή καταγωγή άτομα,
σμίξουν μεταξύ τους, για να φέρνω ένα εμφανές παράδειγμα. Οι γονείς, ενδέχεται
να το δεχτούν. Η κοινωνία όμως; Γιατί αυτή είναι ο «κόσμος». Που κρίνει κι
επικρίνει, χωρίς να δρα ή ζώντας στο δικό της κόσμο, αλλά δε χαλιέται στο ν’
ασχοληθεί για την εκτόνωσή της και με τους άλλους. Καταλαβαίνεις βέβαια, ότι
ξεφεύγω από τους γονείς, παίρνω/βλέπω το θέμα λίγο πιο σφαιρικά. Και ποιος
είναι στ’ αλήθεια αυτός ο κόσμος που θα ορίσει την ευτυχία και το μέλλον δυο
ερωτευμένων ανθρώπων;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: Τι ήταν αυτό που αναγνώρισαν
μεταξύ τους ο Μάνος με την Ισμήνη κι ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά; </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Η ειλικρίνεια στα βλέμματά τους, οι διάφανες σκέψεις που διαφάνηκαν, πριν καν
ειπωθούν. Τους ενώνει η καλή πίστη, ότι γνωρίζονται χωρίς να ‘χει αυτό προκύψει
καν από φλερτ. Κι αυτό, τους ιντριγκάρει θαρρώ ακόμα παραπάνω, τους δένει με
τρόπο οριστικό.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Ο Μάνος αποδέχτηκε την εγκυμοσύνη της Ισμήνης και στάθηκε δίπλα της. Από που
πήγαζε η ανιδιοτέλειά του;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Ήθελα να εκφράσω την εκ πεποιθήσεως αθωότητα, που εξέφραζαν πολλά από τα
παλικαράκια της εποχής του. Έχουμε το κορίτσι; Ναι, αλλά έχει και κάτι μαζί
του. Αν ήμασταν σήμερα εσύ και γω σε κείνην την εποχή, δε θα μπαίναμε καν στον
κόπο να κάνουμε αυτή την κουβέντα. Οι γονείς του δεν θα ‘χαν κάποιο ειδικό
πρόβλημα, ο ίδιος είχε μεγαλώσει σ’ ένα διαφορετικό πολυπολιτισμικό για τα
μέτρα της εποχής του, περιβάλλον.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: Η οικογένεια του Μάνου είναι
εντελώς διαφορετική από την οικογένεια της Ισμήνης, αγάπη και κατανόηση στη
μια, απαξίωση και οργή στην άλλη. Που οφείλονταν οι ρίζες των συναισθημάτων των
γονιών τους;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Στόχος μου ήταν να εκφράζω την εποχή που τρέχει με το βλέμμα στο μέλλον, που
αλλάζει τα πάντα και τους πάντες και να την παραθέσω πλάι στην οπισθοδρόμηση
που εκφράζει η οικογένεια του Ανέστη, όχι άδικα, μιας κι είναι χαμένη στην
υπανάπτυκτη επαρχία. Επαρχία ήτανε τα χρόνια εκείνα κατά τα ήθη και το Ναύπλιο,
αλλά οι άνθρωποί του, δέχονταν κι έκαναν αποδεκτά όλα τα νέα ρεύματα, ανθρώπους
από άλλες χώρες, που τους έφερναν τις νέες ιδέες για έναν αλλιώτικο κόσμο. Ως
έναν σημαντικό βαθμό δηλαδή, παίζει ρόλο ακόμα και η ιδιαίτερη πατρίδα των δυο
ζευγαριών-συμπεθέρων και βέβαια, ανά περίπτωση, οι προσωπικές τους καταβολές: η
κουλτούρα στο πνεύμα από τη μια, άνθρωποι χωρίς συνείδηση για την ίδια τους την
ζωή από την άλλη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
«Εκδηλώνονται παράξενα οι νέοι όταν ερωτεύονται. Πολύ περισσότερο τη χρονιά
1971» γράφεις. Ποια είναι η διαφορά από τις άλλες χρονιές;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Δεν πρόκειται στην πραγματικότητα γι’ αυτή τη συγκεκριμένη χρονιά, αλλά όλα τα
πρώτα χρόνια του ’70 που έφεραν ένα κίνημα που επικράτησε εκείνη την εποχή, από
τα τελευταία χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας. Ένας άνεμος αλλαγών διέπνεε τη
νεολαία εκείνο τον καιρό, στην Ελλάδα το φαινόμενο, το φέραν οι τουρίστες,
εμείς αργήσαμε λιγάκι, δεν ήταν η εποχή της παγκόσμιας πληροφορίας που
προσφέρει σήμερα η τεχνολογία. Διαδηλώσεις, μικρές ή μεγαλύτερες επαναστάσεις,
φέρναν από τα πίσω χρόνια, μια δύναμη και την ανάγκη περισσότερης ελευθερίας.
Αυτό το αίσθημα, αυτή την ανάγκη, προσπάθησα να εμφυσήσω και στους χαρακτήρες
του βιβλίου μου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: «Ως επαναστάτρια της ζωής,
περπατούσε στα χρόνια που είχαν κυλήσει, άλλα όμορφα, άλλα δυστυχή, ωστόσο στην
τελική όμορφα ήταν κι αυτά» γράφεις για την Πέρσα. Πως τα δυστυχή χρόνια
μετατρέπονται σε όμορφα;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Αν σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή ας πούμε έναν άνθρωπο που καταλήγει από ασθένεια,
τότε ναι, θα πω ότι και δυστυχισμένος άνθρωπος να ήμουν, θα ‘τανε προτιμότερο
από το ίδιο το φόντο ενός θανάτου. Τόσο μακριά ήθελα να ταξιδεύει ο
ανοιχτόμυαλος νους της Πέρσας, που αγάπησα πολύ κατά τη συγγραφή, γιατί φέρει
στο νου, κάποιες από τις δικές μου αναρχικές σκέψεις, κάποιες ιδέες που φέρνουν
συνειρμούς και αντιθέσεις για προβληματισμό. Τόσο απλά, τόσο πολύ. Προτιμάει
κανείς να ‘ναι δυστυχισμένος ή μελλοθάνατος;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
«Πόσο εγκληματικοί και ταυτόχρονα αφελείς που ήταν οι επαρχιώτες» σκέφτεται η
Ισμήνη. Ο χαρακτήρας του πατέρα της ήταν θέμα επαρχίας ή νοοτροπίας; Θα
μπορούσαμε να συναντήσουμε ίδιους χαρακτήρες και στην Αθήνα την ίδια εποχή ή
ακόμα και σήμερα;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Κατ’ αρχήν, φοβάμαι πως είναι η επαρχία που καθόρισε ιστορικά τη νεοελληνική
νοοτροπία, τον στενό και συντηρητικό τρόπο του να βλέπουμε τα πράγματα, την
επίκριση, τα σχόλια. Αλλά κρατάει χρόνια αυτή η δύσοσμη κολόνια. Από γενιά σε
γενιά, η Ελλάδα δεν ξέχασε συνολικά την επαρχιώτικη και κοντόφθαλμη νοοτροπία
της. Στην εποχή μας δε, ο κόσμος της πληροφορίας και όσοι ασκούν δημόσιο ή
ευρύτερο κοινωνικό μονόλογο ή διάλογο, εκφράζουν συχνά αυτή τη νοοτροπία. Δεν
χρειάζεται να ‘ναι πια οι συγγενείς μας ή οι γείτονες. Μπορούν μάλιστα να έχουν
γνώμη για μας, ακόμα και οι επαφές μας στο διαδίκτυο!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
«Θέλω να σου πω ότι αν κάτι παραπάνω θελήσεις από μένα, ίσως και να φανώ
πρόθυμη…» απευθύνει η Ισμήνη στον Μάνο. Πίσω από αυτή τη φράση ήθελες να
δηλώσεις την σεξουαλική απελευθέρωση της γυναίκας;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Ακριβώς. Ζώντας πιστεύω σε μια εποχή, που εσείς οι γυναίκες ζείτε πια πιο
ελεύθερα –καμιά φορά αυτό σκοντάφτει με τις προσωπικές καταβολές της καθεμιάς–
αλλά συνολικά, κάποιες φορές, είστε εσείς που παίρνετε τις πρωτοβουλίες, που
χειραφετήστε και παίρνετε τη ζωή σας στα δικά σας χέρια. Αλλά μήπως αυτό δεν ξεκίνησε
χτες, αλλά έχει τις καταβολές του σε άλλες εποχές; Οι δυο ηρωίδες του «Είχε
λιακάδα σήμερα» είναι η επιτομή της χειραφέτησης. Συνέβαινε και τότε. Αλλά
ήτανε πολύ πιο σπάνιο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: «Εγώ ήθελα πρώτος το καλό της…»
αναφέρει ο Ανέστης για την κόρη του. Το καλό εξαρτάται από ποια σκοπιά το
βλέπει κάποιος ή είναι αντικειμενικό και μοναδικό;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Το καλό και το κακό, όπως κι όλες οι έννοιες έχουν κατά την ταπεινή μου κρίση,
ΜΟΝΟ υποκειμενική σημασία. Ό,τι είναι καλό για κάποιον, μπορεί να ‘ναι κακό για
κάποιον άλλον. Αυτό συμβαίνει και στο βιβλίο. Το καλό για τον πατέρα αναφέρεται
στην έννοια της αναζήτησης ενός καλού γαμπρού κατά τη δική του επιλογή και
κρίση, για την Ισμήνη πάλι, το καλό είναι ό,τι συμβαίνει να γνωρίσει τον
οριστικό της σύντροφο, τη στιγμή και την εποχή, που δεν ψάχνει να βρει κάποιον,
έχει πρώτιστα να βάλει σε τάξη τη δική της μετέωρη ζωή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
«Ο φόβος είναι το τίμημα των ηρωικών πράξεων» γράφεις σε κάποιο σημείο. Οι
ηρωικές πράξεις χρειάζονται θάρρος, ίσως και θράσος. Πως ερμηνεύεις τον φόβο ως
τίμημα;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Για μένα ήρωας, είναι εκείνος που γνωρίζει τον κίνδυνο. Αυτό φέρνει αναμφίβολα
φόβο. Αλλά αυτό που τον κάνει ήρωα, δεν είναι η άγνοια του κινδύνου, αλλά η
ίδια η επίγνωση ενός κακού ενδεχόμενου. Ο ήρωας μέσα στο μυαλό μου, θα πάρει
μια βαθιά ανάσα και θα εκπνεύσει το φόβο του, πριν από μια πράξη του, που
ιστορικά ή από τρίτους, θα χαρακτηριστεί ως γενναία.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: «Αλλά γιατί ένιωθε καλύτερα από
ποτέ στη ζωή της;» αναρωτιέσαι για την Ισμήνη όταν απέβαλε. Πού πιστεύεις ότι
οφειλόταν το καλύτερα που ένιωθε;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Η Ισμήνη φεύγει από μια μικρή πόλη πρώτιστα για να ζήσει περισσότερο ελεύθερα,
όπως ένα μεγάλο κομμάτι από την γενιά της. Αφορμή ωστόσο να το κάνει αυτό λίγο
πριν την ενηλικίωσή της, είναι η πίεση των γονιών, να μην το κρατήσει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η ίδια, αντιστέκεται διαφεύγοντας από
το σπίτι, εξαφανιζόμενη. Η ζωή όμως συχνά έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ο απρόσμενος
έρωτάς της για τον Μάνο, αναιρεί πολλά. Έχει προλάβει να βιώσει όλα τα μητρικά
ένστικτα που εμπνέει στις γυναίκες μια εγκυμοσύνη. Έχει προλάβει ν’ αγαπήσει
ακόμα κι αυτό το παιδί, που δε θα γεννηθεί ποτέ. Αλλά έτσι όπως έχουν έρθει τα
πράγματα, αισθάνεται ότι μηδενίζει και επανακκινεί. Φουλ ερωτευμένη όπως είναι,
θα προτιμήσει να κάνει παιδιά με κείνον που ‘χει αγαπήσει ξαφνικά κι αληθινά,
αφήνει πίσω της το ίχνος εκείνου που δεν πρόκειται να ξαναδεί ποτέ της. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Στο βιβλίο σου υπάρχει και το μεταφυσικό στοιχείο μέσα από τις προβλέψεις της
Ασημίνας και τα όνειρα της Ισμήνης. Πιστεύεις στα όνειρα και στις προβλέψεις;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Πιστεύω στην έννοια του μεταφυσικού. Στα όνειρα και στις προβλέψεις γενικά, δε
συμβαίνει το ίδιο. Πιστεύω στην καλή και την κακή κοσμική και μεταφυσική
ενέργεια, σ’ όσα ίσως δεν έχουμε ακόμα τόσο αναπτυγμένο εγκέφαλο για να
νιώθουμε. Αλλά στην πεζογραφία μου, τα όνειρα εκφράζουν συμβολισμούς, άλλες
φορές πάλι μπορεί απλά να ‘ναι σημάδια, που ένας ήρωας τα αντιλαμβάνεται όπως
νιώθω ότι συμβαίνει κάποιες φορές με μένα. Αυτός ο λατινοαμερικάνικος μαγικός
ρεαλισμός, πιστεύω ότι ταιριάζει πολύ στους μεσογειακούς λαούς. Ταιριάζει
πρώτιστα σε μένα. Γι’ αυτό κάθε τόσο προκύπτει ένας μικρός ρόλος για ένα ενορατικό
πρόσωπο, που έχω ονειρευτεί πρώτος, να γίνεται πρόσωπο πραγματικό. Κι εγώ
χαίρομαι να εμφυσώ δυνάμεις. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μ.Γ.:
Δεν θα αναφερθώ στην εξέλιξη της ιστορίας, ούτε σε ποια ηρωίδα σου αναφέρεται η
φράση «το ζήτημα δεν ήταν να νικήσει τον θάνατο αλλά να κερδίσει όση ζωή της
απέμενε» και θα σε ρωτήσω, η ζωή ή ο θάνατος φοβίζει περισσότερο τον άνθρωπο;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Αυτό φοβάμαι ότι συμβαίνει ανάλογα με τον άνθρωπο. Άλλοι φοβούνται να ζήσουν,
αφήνουν τις μέρες και τα χρόνια να περνούν. Άλλοι πάλι όπως εγώ, ζουν κάθε μέρα
από την αρχή, χωρίς τον φόβο του θανάτου. Δεν έχει νόημα η έννοια του πότε για
μένα, κάποια στιγμή, θα συμβεί σε όλους μας. Σημασία έχει τι κερδίζεις από την
κάθε μέρα σου, όσο η ζωή σου διαρκεί.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μ.Γ.: «Μέσα από μια μυθοπλασία
αναμετριέσαι με τα δικά σου συναισθήματα» είναι λόγια της Πέρσας προς την
Ισμήνη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με ποια δικά σου
συναισθήματα αναμετρήθηκες κατά τη συγγραφή του βιβλίου;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Γ.Φ.:
Αναμετρήθηκα με ό,τι καλό ή κακό αισθάνομαι από την αρχή. Δεν είναι δυνατό να
γράψεις ένα μυθιστόρημα, αν στ’ αλήθεια δεν αισθάνεσαι πρώτος εσύ, διάφανος κι
αληθινός με τα συναισθήματά σου. Έτσι μόνο, μπορείς πιστεύω, να ντυθείς τα
ρούχα, να νιώσεις τον σφυγμό των ηρώων σου. Κι αυτή τη φορά, σταμάτησα πολλές
φορές τη γραφή γιατί τα μάτια μου γέμιζαν απροσδόκητα ή και φυσικά κλάματα,
άλλοτε γέλασα με τις όμορφες στιγμές, με κωμικές στιχομυθίες ή άλλες ευτυχείς
εξελίξεις της μυθοπλασίας. Δεν το ξέρουν πάντα οι αναγνώστες, αλλά το
συναίσθημα ενός συγγραφέα, καμιά φορά ξεφεύγει πολύ, κυρίως στα δραματικά πεδία
του, στεναχωριέται, επηρεάζεται συναισθηματικά ο ίδιος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">*
Το μυθιστόρημα «Είχε λιακάδα σήμερα» του Γιάννη Φιλιππίδη κυκλοφορεί από την
Άνεμος εκδοτική</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-NTagMNfI9UM/XRL8zAn4I9I/AAAAAAAAHXo/A2Z16tnGW8QjNEqt5RDJc9cCHhTG8QHKACLcBGAs/s1600/Filippidis-Gaziani.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-NTagMNfI9UM/XRL8zAn4I9I/AAAAAAAAHXo/A2Z16tnGW8QjNEqt5RDJc9cCHhTG8QHKACLcBGAs/s640/Filippidis-Gaziani.jpg" width="640" /></a> </div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Η Μαίρη Γκαζιάνη γεννήθηκε
στα Ιωάννινα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μεγάλωσε στην Αθήνα
όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν
ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα
γράφει. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές
ομαδικές.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Τον Μάιο του 2012
κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη
2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ και τον
Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τις εκδόσεις Όστρια. Επίσης, το
παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και
Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Τον Ιούνιο 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της ΑΛΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ από την
Εμπειρία Εκδοτική. Το 2019 θα κυκλοφορήσει το νέο της μυθιστόρημα από τις
εκδόσεις Ωκεανός.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Την περίοδο
2011-2012 υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός στο magicradiolive. Από τον Νοέμβρη 2014
συνεργάζεται με το now24.gr και έχει πραγματοποιήσει πάνω από πεντακόσιες
συνεντεύξεις. Το 2016 συμμετείχε στην τηλεοπτική εκπομπή ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ του
ΑιγαίοTV πραγματοποιώντας συνεντεύξεις σε ανθρώπους των τεχνών. Διετέλεσε
Διευθύντρια Σύνταξης του on line Πολιτιστικού Περιοδικού Books and Style από
Ιούλιο 2017 έως Μάρτιο 2018 οπότε αποχώρησε οικειοθελώς.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Μεγάλη της αγάπη
είναι το θέατρο με το οποίο ασχολείται ερασιτεχνικά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">
</span><br />
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πηγή: <a href="https://now24.gr/o-giannis-filippidis-milaei-gia-to-neo-biblio-tou-eixe-liakada-simera/?fbclid=IwAR2OaLjdHHj4CxAY_uAUTgvTRYzjKCdmSZVnK2CNhmgP0LRMJfBYlwPNOqg">https://now24.gr/o-giannis-filippidis-milaei-gia-to-neo-biblio-tou-eixe-liakada-simera/?fbclid=IwAR2OaLjdHHj4CxAY_uAUTgvTRYzjKCdmSZVnK2CNhmgP0LRMJfBYlwPNOqg</a></span>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style></div>
</div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-55235957433566217762019-06-25T22:28:00.003+03:002019-06-25T22:28:45.940+03:00ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΕΙΑ • Βιβλιοάποψη: "Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης" •<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-fcrGH64AfKs/XRJ1ev6RNGI/AAAAAAAAHWU/OH4TJmffqIsPeumv6vO2K64RPXLAKusOgCLcBGAs/s1600/55813672_2402666033091390_7389000150502342656_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1019" data-original-width="1600" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-fcrGH64AfKs/XRJ1ev6RNGI/AAAAAAAAHWU/OH4TJmffqIsPeumv6vO2K64RPXLAKusOgCLcBGAs/s640/55813672_2402666033091390_7389000150502342656_o.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Περίληψη
οπισθόφυλλου:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Ένας
Απρίλης πλανευτής, μια γυναίκα που ωριμάζει σαν ακριβό κρασί, ένα νησί
γεννημένο από λάβα η Σαντορίνη κι ένας οριστικός έρωτας που δεν κουράστηκε ποτέ
να περιμένει, συνθέτουν το παζλ των τριάντα ωρών που θα χρειαστεί η Στέλλα
μέχρι να δει ολοκάθαρα μέσα της και γύρω της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Πώς
περνάνε έτσι εύκολα κι απλά ολόκληρα κομμάτια μιας ζωής, που θεωρείς
απροσμέτρητη σε μάκρος, αλλά κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι
καθόλου;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Σαράντα
εννέα χρόνια ωριμότητας είναι αναγκαία για να καθαρίσει αίφνης η ομίχλη που
κουκουλώνει συναισθήματα, ανάγκες και όσα η ίδια αντιλαμβάνεται ως φυσικό κόσμο
γύρω της. Ίσως γιατί τη στιγμή που αισθάνεται ότι έχει κατορθώσει την
αντιστροφή του χρόνου, τα πάντα φαντάζουν φωτεινά, ανεπηρέαστα από τις στροφές
των ρολογιών. Τριάντα ώρες στην καρδιά ενός Απρίλη υπόσχονται να φυσήξουν
καινούριο άνεμο, να ξεσκονίσουν μνήμες που χρειάστηκε να κρατηθούν κρυμμένες,
εγκλωβισμένες στο κουτάκι με τα παλιά θέλω της, που ξέμειναν απραγματοποίητα.
Γιατί έρχεται κάποτε η ώρα, που αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει ν’ αντιστρέψεις τον
χρόνο, να κερδίσεις όσα δεν έπαψες να διεκδικείς στ’ αλήθεια ποτέ.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Η
άποψή μου:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">(γράφει
η Νάντια Παπαθανασοπούλου)</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Πολλές
φορές αναρωτιέμαι πόσες διαφορές έχουμε οι άντρες και οι γυναίκες. Αμέτρητες,
θα μου πείτε!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Κι
ο τρόπος γραφής μας είναι επίσης μία από αυτές τις διαφορές. Οι άντρες
συγγραφείς γράφουν πιο σκληρά, πιο κοφτά, πιο "αρσενικά", θα έλεγα
καλύτερα. Αντίθετα, οι γυναίκες μαλακώνουμε τις σκληρές γωνίες των γεγονότων με
τη λίμα της γυναικείας ευαισθησίας μας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Σε
αυτό το βιβλίο λοιπόν, μπερδεύτηκα. Όσο διάβαζα, γύριζα στην αρχή και κοιτούσα
την φωτογραφία του συγγραφέα. Αν δεν έβλεπα τη φωτογραφία του κι αν δεν διάβαζα
το όνομά του, θα ορκιζόμουν ότι γυναίκα έγραφε αυτό το βιβλίο κι αυτό γιατί
έχει "πιάσει" τόσο πολύ την ψυχοσύνθεση τριών γυναικών, διαφορετικών
ηλικιών που πραγματικά του βγάζω το καπέλο!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Οι
ηρωίδες μας είναι τρεις γυναίκες, λοιπόν, μία μάνα και δύο κόρες, πολύ
ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Είναι γυναίκες της διπλανής πόρτας, που όμως αυτή
η απλότητα τις κάνει τόσο ξεχωριστές. Η μαμά Ζωή είναι μια γυναίκα της παλιάς
σχολής που έφερνε ένα σπίτι βόλτα και πέρναγε πάντα το δικό της. Ο σύζυγός της
ήταν απλά ένας συνοδηγός στην πορεία μιας ζωής, που εκείνη επέλεγε την ταχύτητά
της. Μάνα νοικοκυρά, μάνα σύζυγος, μάνα που ήθελε τα παιδιά της να ακολουθήσουν
το δρόμο, που επιθυμούσε η ίδια. Μεγαλώνοντας, έρχεται η άνοια και στις
"εκλάμψεις" της, δικαιολογεί, αναλογίζεται, αναπολεί. Η κυρά-Ζωή
είναι η κλασική Ελληνίδα μάνα κι αυτό από μόνο του την κάνει πότε συμπαθή και
πότε όχι.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Η
μικρή κόρη, η Ζωή, είναι το αγρίμι της οικογένειας, το μαύρο πρόβατο της
εστίας. Πάντα σε κόντρα με τη μητέρα της, πάντα σε κόντρα με την αδελφή της.
Βλέπουμε τον ανταγωνισμό, που υπάρχει σε μια οικογένεια με πολλές γυναίκες.
Πρόκειται για μια γυναίκα που δε συμβιβάζεται, που θέλει να ρουφήξει τη ζωή
μέχρι την τελευταία της σταγόνα. Η ευαίσθητη πλευρά της όμως, φαίνεται σε δυο-τρία
σημεία του βιβλίου. Και πραγματικά τη χαίρεσαι αυτή τη γυναίκα, ειδικά αν είσαι
ένα ήσυχο άτομο, ένα άσπρο πρόβατο, ίσως τη ζηλεύεις κάποιες φορές γι'αυτή της
την ανεξαρτησία.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Και
καταλήγουμε στη Στέλλα, στη μεγάλη κόρη, την ήσυχη, την ευαίσθητη. Μια γυναίκα
που έχει φτάσει τα πενήντα της χρόνια και σκέφτεται τη ζωή της, τα λάθη, τα
σωστά της. Είναι μια γυναίκα σαν όλες, με ανασφάλειες για την ίδια, φόβο για το
μέλλον της, ευθύνη για την οικογένειά της. Κάθεται και ζυγίζει τι αξίζει να
κάνει. Έχει μεγαλώσει, δεν υπάρχουν περιθώρια για άσκοπα λεπτά και
δευτερόλεπτα. Και αποφασίζει να ζήσει τον έρωτά της! Έναν έρωτα που νόμιζε ότι
είχε χαθεί από εγωισμό, από τις συγκυρίες κι εμείς ταυτιζόμαστε μαζί της και
χαιρόμαστε γι'αυτή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Το
βιβλίο είναι ένα τρυφερό ανάγνωσμα, που μας ταξιδεύει σε εποχές του κοντινού
χθες, τότε που όλα ήταν πιο αληθινά και μας ξαναφέρνει στο σήμερα. Αυτή η
εναλλαγή σκηνικού είναι ένα υπέροχο ταξίδι. Ο Απρίλης στέκεται αλήτης με πολλά
όνειρα, αλλαγές κι όλα αυτά, καταλήγουν στην πανέμορφη Σαντορίνη. Νομίζω ότι ο
συγγραφέας δεν άφησε τίποτα στην τύχη. Τα μελέτησε όλα με χειρουργική ακρίβεια.
Πραγματικά, ο τρόπος που γράφει είναι εξαιρετικός. Χρησιμοποιεί το γυναικείο
χιούμορ τόσο ραφινάτα -αυτές τις ατάκες που λένε οι μαμάδες με τις κόρες τους,
που ευχαριστιέσαι να διαβάζεις. Ελπίζω σύντομα να διαβάσω και άλλα δικά του
αναγνώσματα.</span></div>
<br />
Πηγή:<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">https://vivliosimeia.blogspot.com/2019/04/blog-post.html?fbclid=IwAR1TYBfr_yJAH6DZHmURGMUE41SuSu_nZk5zjXxLMUbvcBP4XnwU9PukIXM</span></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style><br />
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-3708190371480797402019-06-25T22:27:00.000+03:002019-06-26T07:52:33.002+03:00τοβιβλίο.net • Είχε λιακάδα σήμερα, του Γιάννη Φιλιππίδη • Γράφει η Αλεξάνδρα Παυλίδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-6tS-acAEu10/XRL3kzH--dI/AAAAAAAAHXU/39qJBr9N7WkBQnR-gh__L-aRRINiHygXgCLcBGAs/s1600/%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2580%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CE%25B5%25CE%25B9%25CC%2581%25CF%2587%25CE%25B5%2B%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25B4%25CE%25B1%2B%25CF%2583%25CE%25B7%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="510" data-original-width="1084" height="300" src="https://1.bp.blogspot.com/-6tS-acAEu10/XRL3kzH--dI/AAAAAAAAHXU/39qJBr9N7WkBQnR-gh__L-aRRINiHygXgCLcBGAs/s640/%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2580%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CE%25B5%25CE%25B9%25CC%2581%25CF%2587%25CE%25B5%2B%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25B4%25CE%25B1%2B%25CF%2583%25CE%25B7%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">“Είχε
λιακάδα σήμερα”, του Γιάννη Φιλιππίδη – εκδόσεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Άνεμος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Μια
ιστορία για τον ήλιο που ανάβουμε μόνοι μας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Από
τις εκδόσεις Άνεμος κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη “Είχε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λιακάδα σήμερα”. Εδώ όλα ξεκινούν από
μια φυγή. Μια φυγή ενός νεαρού κοριτσιού, της Ισμήνης, στις αρχές της δεκαετίας
του ’70. Μια τυχαία εγκυμοσύνη διόλου ανεπιθύμητη σε μια οικογένεια αυστηρά
πατριαρχική με ακροδεξιές προτιμήσεις και με φόντο την Ελλάδα των
συνταγματαρχών.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
ανάγκη για ελευθερία, ο αγώνας για την διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα
φαίνεται να είναι αυτονόητα για την Ισμήνη. Μα μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Κάποια
χρόνια νωρίτερα η Αννέτα ή Πέρσα πια, αδελφή του πατέρα της, έχει οδηγηθεί στην
φυγή για μια παρόμοια περίπτωση. Η Πέρσα σήκωσε προ πολλού μπαϊράκι και κατόπιν
έναν σταυρό ο οποίος πάντα συνεπάγεται του πρώτου. Η Ισμήνη θα βρει στο πρόσωπο
της Πέρσας τον άνθρωπο ο οποίος θα την υποστηρίξει σε όλη της την ζωή, με κάθε
κόστος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ένας
νεαρός άνδρας ο Μάνος ερωτεύεται την Ισμήνη και στέκεται δίπλα της σε όλες τις
δυσκολίες, χωρίς εχέγγυα και χωρίς να κάνει ένα βήμα πίσω. Η ζωή φαίνεται να
έχει κερδηθεί για την Ισμήνη. Μερικές φορές όμως οι Θεοί/Θεός/τύχη/μοίρα – αυτή
η ανεξέλεγκτη ανώτερη δύναμη δύναται να ειπωθεί ποικιλοτρόπως-, έχουν/έχει
διαφορετικά σχέδια από τα δικά μας. Έτσι και στην περίπτωση της Ισμήνης ο
καρκίνος θέτει τα δικά του όρια σε μια ζωή η οποία περιλαμβάνει περισσότερες
ζωές που εξαρτώνται από εκείνη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
ανίατη αρρώστια σημάδεψε την ζωή της Πέρσας και μετέπειτα της Ισμήνης, δύο
γυναίκες που ταυτίστηκαν πριν ακόμα συναντηθούν. Ένας λόγος από δύο στόματα
απέναντι σε λογοκρισίες πολιτικές και κοινωνικές, Πατήσια, Ναύπλιο, Μπούρτζι
και μια θάλασσα να χορεύει στις μελωδίες της Πέρσας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ο
Φιλιππίδης και σε αυτό το έργο του καταθέτει με διαφάνεια την αλήθεια του σε
ένα σκηνικό όμορφα δουλεμένο, με λόγο άμεσο, δυνατό, τρυφερό και ζεστό και μια
πλοκή με ανέλπιστο τέλος. Διαβάζεται απνευστί και αφήνει μια γλυκόπικρη
επίγευση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Πόσο
ζυγίζει η ανθρώπινη βούληση και πόσο ο θάνατος; Μπορεί μια ανίατη ασθένεια να
αφήσει περιθώρια σε κάποιον να ζήσει ευτυχισμένος; Τότε, στην δεκαετία του ’70
που όλα ήταν δυσκολότερα κάποιοι το έκαναν πραγματικότητα. Και σήμερα; Σήμερα
τίποτα. Είχε λιακάδα σήμερα…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Πηγή: <a href="http://xn--kxafa1aluf7a.net/">τοβιβλίο.net</a><a href="https://tovivlio.net/%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B5-%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80/?fbclid=IwAR1Y6daivLInP3OOAKHS0xsdCQi1UZ7fK4ywdS1YyIt8dz02t_9V3xZaTP0" target="_blank">τοβιβλίο.net</a> </span></div>
</div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-399691746696764872019-06-25T22:15:00.000+03:002019-06-25T22:16:21.116+03:00Είχε λιακάδα σήμερα • Αlexia's secrets 20/4/2019 @ almaradio.gr<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-EpFi9pHkYxo/XRJxjec_PxI/AAAAAAAAHWI/AXnPaoVwOw8fFIWVCOoE0UbkEse392g-ACLcBGAs/s1600/Screen%2BShot%2B2019-06-25%2Bat%2B10.06.33%2B%25CE%25BC%25CE%25BC.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="695" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-EpFi9pHkYxo/XRJxjec_PxI/AAAAAAAAHWI/AXnPaoVwOw8fFIWVCOoE0UbkEse392g-ACLcBGAs/s640/Screen%2BShot%2B2019-06-25%2Bat%2B10.06.33%2B%25CE%25BC%25CE%25BC.png" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Κοντά
μας την πρώτη ώρα ο συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδης ο οποίος θα μας μιλήσει για
το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο:" Είχε λιακάδα σήμερα" που κυκλοφορεί
από τις άνεμος εκδοτική.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη, εδώ:<br /><a href="https://www.youtube.com/watch?v=ijXe6witaEA&feature=share&fbclid=IwAR3AjVL0Q4bzK02RcrWTQLPekxnIRlqULbYhaef3SeYNLZRJPBRUYfrysUk" target="_blank"> https://www.youtube.com/watch?v=ijXe6witaEA&feature=share&fbclid=IwAR3AjVL0Q4bzK02RcrWTQLPekxnIRlqULbYhaef3SeYNLZRJPBRUYfrysUk</a></span></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
</style>
</div>
-->γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-14272017720674441562019-06-25T22:02:00.001+03:002019-06-25T22:02:35.567+03:00«Είχε λιακάδα σήμερα» του Γιάννη Φιλιππίδη (Άνεμος εκδοτική) | Η άποψη της Τζίνας Ψάρρη για το βιβλίο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-YGh3ACvfSQM/XRJvOCoUOSI/AAAAAAAAHV8/0LiZQLkDut8iXK0in8LGzcUXi5TAC5KcACLcBGAs/s1600/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591%2BMAGAZINE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="310" data-original-width="610" height="324" src="https://1.bp.blogspot.com/-YGh3ACvfSQM/XRJvOCoUOSI/AAAAAAAAHV8/0LiZQLkDut8iXK0in8LGzcUXi5TAC5KcACLcBGAs/s640/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591%2BMAGAZINE.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Δυο
διαφορετικές εποχές, δυο γυναίκες. Τόσο διαφορετικές, μα και τόσο ίδιες
ταυτόχρονα. Η κάθε μια με τον τρόπο της, θα αποδράσει από την φυλακή της ίδιας
οικογένειας, από τον αναίτιο πουριτανισμό της ίδιας επαρχιώτικης νοοτροπίας. Το
κορμί και η καρδιά τους λαχταρά να ζήσει πολύτιμα αληθινά, να αγαπήσει και να
αγαπηθεί, μίλια μακριά από τον υποχρεωτικό μαρασμό που ανόητα ήθη επιβάλλουν.
Ένα στοίχημα με τον εαυτό τους η παράλληλη πορεία τους, να κερδίσουν την ζωή
που νιώθουν ότι τους αξίζει, όχι την άλλη, την φορεμένη σαν καπέλο δανεικό.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Οι
ιστορίες τους θα ενωθούν, θα δεθούν με άρρηκτους δεσμούς βαθιάς αγάπης και
κατανόησης, παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν είχαν συναντηθεί: « … θα στεκόταν άξια
μάνα σε ξένο παιδί, θα την σκέπαζε με τα δικά της αγγελικά φτερά κι αν
χρειαζόταν, θα έδειχνε το πρόσωπο μιας κακόβουλης μάγισσας…»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Από
την πρώτη κιόλας γραμμή, ζωγραφίζεται με τα εντονότερα χρώματα η αγωνία της
κεντρικής ηρωίδας, ο δικός της προσωπικός δαίμονας με τον οποίο θα παλεύει ως
την τελευταία στιγμή: «Απόψε θα ‘φευγε. Ή απόψε ή αλλιώς ποτέ. Ποτέ από την
μιζέρια του επαρχιωτισμού που την τύλιγε, σε μια εποχή που ο κόσμος πια άλλαζε.
Απόψε, που την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φώτιζε ολάκερη η
λύπη αυτής της μάταιης και δύσκολης πλάσης, απόψε θα νικούσε τη δειλία που στην
πραγματικότητα την διέκρινε».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Γνωστός
και αγαπημένος ο λυρισμός του Γιάννη Φιλιππίδη, ξεχειλίζει από τις σελίδες και
ετούτου του ολοκαίνουριου βιβλίου του. Σελίδες γεμάτες λιακάδα, όπως ακριβώς
προοικονομεί ο τίτλος του, αλλά και φράσεις ωστόσο, που αφήνουν κάπου στο
στέρνο λίγη από την στυφή γεύση ενός πικρού χαμόγελου. Σαν τα ανεκπλήρωτα όνειρα
και τις μέρες μας, όσες κι αν είναι σε μετρήσιμη διάρκεια. Σαν την ζωή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Πολλά
τα ερωτήματα που ξεπηδούν, δοσμένα μέσα από τις πονεμένες ψυχές των ηρώων του
βιβλίου που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους και επιβάλλουν την δική τους
αλήθεια: Όταν το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο, ποιο είναι το ζητούμενο
τελικά; αγωνίζεσαι ή υποκύπτεις στη μοίρα και την αβέβαιη μυρωδιά του φόβου;
Είναι η προσωπική πληρότητα ύψιστο δικαίωμα; Ο σεβασμός στις πατρογονικές αξίες
καθορίζει την πορεία μας ή θα πρέπει να εγείρει απορία και αντίδραση; Το
κυριότερο κατά τη γνώμη μου μήνυμα του βιβλίου, περιγράφεται από τον ίδιο τον
συγγραφέα στο συγκινητικό του υστερόγραφο: «….Η ζωή δεν μετριέται με
ωρολογιακούς δείκτες αλλά με στιγμές που περιλαμβάνουν μικρές καθημερινές
ευτυχίες, γήινα συναισθήματα και αγκαλιές….»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Προσεκτικά
δουλεμένο το σκηνικό των ταραγμένων δεκαετιών ‘50 – ‘70, λόγος μεστός και
άμεσος, τρυφερός όπου χρειάζεται, σκληρός και καυστικός όταν η συνθήκη το
υπαγορεύει. Και, παρά την απώλεια που κυριαρχεί με όλες της τις μορφές, το
μυθιστόρημα αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ύμνος στην αληθινή ζωή. Ακόμα
κι αν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μυρίζει ζοφερό σκοτάδι, λαμπερές ακτίνες
ελπίδας, φωτίζουν ανθρωπιά, αξιοπρέπεια και έρωτα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">•
Μάθετε περισσότερα για το μυθιστόρημα,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">διαβάστε
τις 20 πρώτες σελίδες του, αποκτήστε το εύκολα, εδώ:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/liakada.html</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:0cm 1.3pt 9.0pt 0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-34665329112210845982019-06-25T21:52:00.001+03:002019-06-25T21:52:14.481+03:00ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΡΓΑ • Η Κριτική μου για το " Είχε Λιακάδα σήμερα " Γιάννης Φιλιππίδης- Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-3hCaURLz3_4/XRJtKfbzc6I/AAAAAAAAHVo/Xi6Oj2hFlM4_eyEPNGbGTsvMNhd9pRJ7gCLcBGAs/s1600/61407734_2480421572015963_3906425265705713664_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="1392" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-3hCaURLz3_4/XRJtKfbzc6I/AAAAAAAAHVo/Xi6Oj2hFlM4_eyEPNGbGTsvMNhd9pRJ7gCLcBGAs/s640/61407734_2480421572015963_3906425265705713664_o.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Είχε
Λιακάδα σήμερα. Ένας τίτλος που αποπνέει από μόνος του αισιοδοξία και πάθος για
ζωή. Αντίσταση σε κάθε κάθε δεδομένη κατάσταση και σε κάθε πραγματικότητα. Ένας
τίτλος που θα ντύσει ένα κείμενο που αποδεικνύει με θάρρος πείσμα και πυγμή την
θέληση για μια προσωπική και αυτόνομη πορεία του καθένα στον δρόμο που του
διαλέγει μεν η μοίρα, αλλά που η δικιά του αντίληψη είναι αυτή που εντέλει
αλλάζει το πρόσημο του τελικού απολογισμού.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γιατί η πορεία της ζωής ενός ανθρώπου ορίζεται από τις δικές
του πράξεις. Απο τις δικές του αποφάσεις, από τις δικές του μάχες. Η μοίρα
παίζει απλά τον ρόλο της ορίζοντας και καθορίζοντας τα περιθώρια του χρόνου που
έχει κάποιος να ζήσει στιγμές, όσο αναπνέει. Οι στιγμές είναι αυτές που μετράνε
και όσες περισσότερες δικές του στιγμές ζήσει κάποιος, με πάθος και ουσία, τόσο
πιο πολύ ο χρόνος αλλάζει διάσταση. Διογκώνεται, διαστέλλεται και παύει να
παίζει τον ρόλο μιας αντίστροφης μέτρησης προς την φθορά και τον θάνατο. Αλλά
να χάνεται και και να εξαϋλώνεται μπροστά στην δύναμη και την αντίσταση της
δικιάς μας προσωπικής επιλογής.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Ο
Γιάννης Φιλιππίδης μας παραθέτει ένα βιβλίο γεμάτο συνθήκες κοινωνικές,
ιδεολογικές και συμβατικές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που
σπάνε και ακυρώνονται από την προσωπική σφραγίδα που αφήνει ο κάθε ήρωας του,
με την στάση ζωής του απέναντι στις δυσκολίες και στα εμπόδια. Στην ασταθή
πολιτική κατάσταση της εποχής που περιγράφει. Στα ηθικά πρότυπα μιας εποχής που
έθετε κανόνες και ταμπέλες. Οι ήρωες παλεύουν με ρεαλιστικές δυσκολίες, αλλά βγάζουν
απο μέσα τους τα πιο αισιόδοξα συναισθήματα τους και τις πιο δυνατές αποδείξεις
τους ότι την ζωή πρέπει να την ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Η
Ιστορία κινείται γύρω απο δυο γυναίκες. Την Πέρσα που έχει ωριμάσει μέσα απο
τις ατυχίες της και το σκληρό πρόσωπο που της έχει δείξει η ζωή. Ασυμβίβαστη
και χειραφετημένη. 'Έτοιμη να προσφέρει και να προστατεύσει. Έτοιμη να
μεταγγίσει με την πείρα της το μυαλό και την ψυχή του αναγνώστη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Από
την άλλη έχουμε, την Ισμήνη ένα κορίτσι λίγο πριν την ενηλικίωση του,
Εγκαταλείπει το σπίτι της, τους γονείς της και την απομίμηση ζωής όπως την
αποκαλεί, με σκοπό να διεκδικήσει μακριά από το πέπλο της ασφυξίας, την
ελεύθερη και ουσιαστική ζωή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "Lucida Grande CE"; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "Phosphate Solid"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;">Οι
δυο γυναίκες θα συναντηθούν στιγματιζοντας η μια την ζωή της άλλης.
Σχηματίζοντας και πλάθοντας μια σχέση με ισχυρούς δεσμούς και αδιάρρηκτους
κρίκους. Προσθέτοντας η κάθε μια, μια καινούργια εμπειρία. Μια καινούργια εκ
νέου δημιουργημένη εικόνα στην ζωή της άλλης. Η Πέρσα γίνεται μια ουσιαστική
μητέρα για την Ισμήνη. Μια σημαντική φίλη που την καθοδηγεί. Η Ισμήνη
ξαναθυμίζει στην Πέρσα την μητρότητα και την κάνει να επαναπροσδιορίσει τις
απώλειες της ζωής της. Κυρίως όμως την αναγκάζει με θαυμασμό να παρακολουθεί
την Ισμήνη να πορεύεται στην ζωή της το ίδιο αντισυμβατικά και το ίδιο
διαφορετικά με εκείνη. Δυο γυναίκες που οι ζωές τους ταυτίζονται μέσα από
κοινές ή διαφορετικές εμπειρίες. Οι σκέψεις τους, οι κινήσεις τους, οι
αντιδράσεις τους από την αρχή ως το τέλος μας βάζουν σε μια διαδικασία
περισυλλογής και στοχασμού με τελικό σκοπό να δούμε άσπρο το μαύρο, Φωτεινό το
σκοτεινό και εκεί όπου μέσα μας υπάρχει η συννεφιά να μπορούμε να πούμε με
σιγουριά: Πως έχει λιακάδα σήμερα, για τον απλούστατο λόγο ό,τι η διάθεση μας
είναι αυτή που φτιάχνει τις πραγματικές εικόνες. Η θετική σκέψη και η ζωντανή
ελπίδα είναι αυτή που μετουσιώνει σε πραγματική ζωή την κάθε μας στιγμή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Πηγή:<br /><a href="https://vivlionerga.blogspot.com/2019/05/blog-post_30.html?fbclid=IwAR0FGg9kzHj7Qky5KPXfrX6FFD8HqTN81-anTeUu1bkxzIooFOdHEbtzIfw">https://vivlionerga.blogspot.com/2019/05/blog-post_30.html?fbclid=IwAR0FGg9kzHj7Qky5KPXfrX6FFD8HqTN81-anTeUu1bkxzIooFOdHEbtzIfw</a><br /><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:0cm 1.3pt 9.0pt 0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-39108751365961128582019-06-25T21:45:00.002+03:002019-06-25T21:46:31.294+03:00 06-06-2019_(Συνέντευξη με τον συγγραφέα ΓΙΑΝΝΗ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-fxmL1f7VdQw/XRJq6MmBNjI/AAAAAAAAHVc/KwdkNw9Oqek7n3zpXmiapd-FNwB7JOnowCLcBGAs/s1600/Screen%2BShot%2B2019-06-25%2Bat%2B9.38.37%2B%25CE%25BC%25CE%25BC%2Bcopy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="377" data-original-width="673" height="358" src="https://1.bp.blogspot.com/-fxmL1f7VdQw/XRJq6MmBNjI/AAAAAAAAHVc/KwdkNw9Oqek7n3zpXmiapd-FNwB7JOnowCLcBGAs/s640/Screen%2BShot%2B2019-06-25%2Bat%2B9.38.37%2B%25CE%25BC%25CE%25BC%2Bcopy.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt;">Ακούστε ηχογραφημένη και στον δικό σας χρόνο, την
πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με την Ελένη Τσάγιαννη που μεταδόθηκε από το Star
Kentrikis Elladas.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt;">🌺 Ευχαριστώω από καρδιάς την Ελένη για τη
φιλοξενία και την στήριξη!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt;">Κάντε κλικ, εδώ:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://digitalstar.gr/mousikes-alximeies/29146-06-06-2019-synentefksi-me-ton-syggrafea-gianni-filippidi?fbclid=IwAR37isQ7CVgxmCt55uOA7VpIqVx2DxJxX1M-8T-MdME2nJue8xRljZ_XTyg"><span lang="EL" style="font-family: "cambria"; font-size: 14.0pt;">https://digitalstar.gr/mousikes-alximeies/29146-06-06-2019-synentefksi-me-ton-syggrafea-gianni-filippidi?fbclid=IwAR37isQ7CVgxmCt55uOA7VpIqVx2DxJxX1M-8T-MdME2nJue8xRljZ_XTyg</span></a></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:0cm 1.3pt 9.0pt 0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
</style>
</div>
-->γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-49660249513525525712019-06-25T21:31:00.003+03:002019-06-26T07:30:00.137+03:00apostaktirio.gr • Η Ελένη Παπακώστα σχολιάζει το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη, «Είχε λιακάδα σήμερα» (Άνεμος Εκδοτική) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-SDFBZvuZ03s/XRJ-xCHjWEI/AAAAAAAAHXA/r6q4zR__uNUzG6i6iaM7We4LJqOCSNgLgCLcBGAs/s1600/62576899_2497774453614008_986535760049995776_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="1392" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-SDFBZvuZ03s/XRJ-xCHjWEI/AAAAAAAAHXA/r6q4zR__uNUzG6i6iaM7We4LJqOCSNgLgCLcBGAs/s640/62576899_2497774453614008_986535760049995776_o.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">«Είχε
λιακάδα σήμερα» ονομάζεται το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα του Γιάννη Φιλιππίδη,
που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Βρισκόμαστε
στη δεκαετία του ’70. Η Ισμήνη μια νεαρή ανήλικη κοπέλα, που ζει στην επαρχία,
μένει έγκυος. Ο πατέρας της, ο Ανέστης, δεν επιθυμεί αυτήν την εγκυμοσύνη εκτός
γάμου, που θα είναι κατακριτέα στη μικρή τους κοινωνία. Η μόνη λύση γι’ αυτόν
είναι η έκτρωση. Η Ισμήνη, κάνοντας την δική της επανάσταση, θα διαφύγει κρυφά
από το σπίτι της και θα ζητήσει τη βοήθεια της θείας της, Πέρσας, που και
εκείνη είχε την ίδια μοίρα με αυτήν της ανιψιάς της είκοσι χρόνια πριν. Θα
μπορέσει η Πέρσα να προστατέψει την Ισμήνη από τον βίαιο Ανέστη; Θα μπορέσει η
Ισμήνη να βρει τις ισορροπίες της και να συνεχίσει τη ζωή που ονειρευόταν,
βρίσκοντας τον δικό της “ιππότη”; Όλα αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θα
τριβελίζουν το μυαλό του αναγνώστη, κατά την ανάγνωση αυτού του μυθιστορήματος.
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ένα
βιβλίο, το οποίο έχει ως επίκεντρο τις γυναίκες, ενώ η καθεμιά από αυτές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αντιπροσωπεύει έναν διαφορετικό
τύπο. Γυναίκες δυναμικές, που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και τολμούν να
επαναστατήσουν και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Γυναίκες υποταγμένες στη μοίρα
τους ή δειλές να απαιτήσουν τα αυτονόητα. Γυναίκες που θυσιάζουν την προσωπική
τους ζωή, υπηρετώντας τους άλλους. Γυναίκες που απλώνουν τα φτερά τους για να
προστατέψουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Γυναίκες υπερήφανες που δεν θέλουν οι
άλλοι να νιώθουν οίκτο και επιδιώκουν να παρουσιάσουν ένα άλλο πρόσωπο.
Γυναίκες ερωτευμένες, παραδομένες άνευ όρων στο έτερον τους ήμισυ. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Το
μυθιστόρημα «Είχε λιακάδα σήμερα» επικεντρώνεται σε κάποια καίρια κοινωνικά
ζητήματα, όπως η κοινωνική κατακραυγή προς τις ανύπαντρες έγκυες κοπέλες που
επικρατούσε τις προηγούμενες δεκαετίες και η ενδοοικογενειακή βία. Η έμπειρη
πένα του συγγραφέα, ωστόσο, στέκεται με σοβαρότητα απέναντι σε κάποιες ανίατες
ασθένειες, παραθέτοντάς μας την ψυχολογία των ασθενών αλλά και αυτή του
οικογενειακού τους περίγυρου. Το μεταφυσικό δεν απουσιάζει από τις σελίδες
αυτού του μυθιστορήματος είτε με την μορφή προφητικών ονείρων είτε μέσω των
υπερφυσικών ικανοτήτων κάποιων ηρώων. Κάποια από τα κεντρικά επίσης φιλοσοφικά
ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι το πεπρωμένο, η
θνησιμότητα της ανθρώπινης φύσης και η ματαιόδοξη σκέψη ότι όλα διαρκούν για πάντα,
έως ότου η κακοτυχία να χτυπήσει την πόρτα του καθενός μας. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω λογοτεχνικό έργο του
Γιάννη Φιλιππίδη. Η εμπειρία μου από τα έξοχα αφηγήματά του μού δίνει την
αίσθηση ότι τα περισσότερα από αυτά αποπνέουν μια αισιοδοξία για τη ζωή ή θα
λέγαμε ότι τείνουν να αναζητούν ένα happy end. Σ’ αυτό το βιβλίο όμως ο
συγγραφέας ακολουθεί μια διαφορετική οδό, καθιστώντας το πιο ρεαλιστικό,
αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση, μια θλίψη πως όλα τα ευχάριστα κάποτε τελειώνουν.
Η γνωστή φράση «Γιατί σ’ εμένα, Θεέ μου!» φαίνεται να αιωρείται στον αέρα και
να διεγείρει τις αισθήσεις του αναγνώστη. Συνιστά όμως μια πραγματικότητα ότι
δεν πρέπει να στεκόμαστε μόνο στην αρνητική πλευρά της ζωής και στους
αστάθμητους παράγοντές της. Τη ζωή θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε σφαιρικά,
ποιοτικά και όχι ποσοτικά, κρατώντας μέσα μας τη “λιακάδα” που φωτίζει και
ζεσταίνει τις καρδιές μας, όπως άλλωστε δηλώνει και ο τίτλος του βιβλίου. Αυτό
μας συμβουλεύει να ακολουθούμε και ο ίδιος ο Γιάννης Φιλιππίδης στο υστερόγραφο
του βιβλίου του : «… κανείς μας δε θα παραμείνει αθάνατος…το διακύβευμα είναι
να ζήσει την όποια ζωή του επιφυλάσσει το πεπρωμένο με ποιότητα. Γιατί η ζωή….
δεν μετριέται με ωρολογιακούς δείκτες· μετριέται με στιγμές που περιλαμβάνουν
μικρές - καθημερινές ευτυχίες…» </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Κλείνοντας,
θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι όλοι μας οφείλουμε να ζούμε τη ζωή μας σαν να είναι
η τελευταία μας μέρα και να τολμάμε να κυνηγάμε τα όνειρά μας ακόμη κι αν
χρειαστεί να τα βάλουμε με “γίγαντες”. Γιατί η ζωή είναι ωραία, αλλά σύντομη,
και δεν πρέπει να την σπαταλάμε μένοντας άπραγοι. Θέλω να συγχαρώ τον Γιάννη
Φιλιππίδη για το καινούργιο του μυθιστόρημα και να του ευχηθώ να συνεχίσει να
μας προσφέρει αντίστοιχης ποιότητας έργα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Παπακώστα
Ελένη - Πτυχιούχος Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Σελίδα
του βιβλίου: http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/liakada.html</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ο
Γιάννης Φιλιππίδης είναι συγγραφέας και υπεύθυνος εκδόσεων της Άνεμος Εκδοτική.
Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Άρθρα του έχουν
δημοσιευθεί σε περιοδικά και επώνυμες ιστοσελίδες. Από το 2013 αρθρογραφεί κι
είναι αρχισυντάκτης στο www.anemosmagazine.gr</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-wPcm5lVPijU/XRJ_F5Tpg1I/AAAAAAAAHXI/1LFSJ3CMp3YYFznZay82C2nVjoejYtkRwCLcBGAs/s1600/26ca2786b6164b7d3d301f070be688b1_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1013" data-original-width="1280" height="506" src="https://1.bp.blogspot.com/-wPcm5lVPijU/XRJ_F5Tpg1I/AAAAAAAAHXI/1LFSJ3CMp3YYFznZay82C2nVjoejYtkRwCLcBGAs/s640/26ca2786b6164b7d3d301f070be688b1_XL.jpg" width="640" /></a></div>
</div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:0cm 1.3pt 9.0pt 0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
</style>
--></div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-43071406798767074852019-06-25T21:20:00.000+03:002019-06-25T21:20:12.074+03:00Eφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς, 30/03/2019 • Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-xmtfDS_jNIg/XRJlfifToFI/AAAAAAAAHVE/Nn_1Qb-0x1A9HaQS_nPrkEZVW_Fy0ZHlACLcBGAs/s1600/%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3%2B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1336" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-xmtfDS_jNIg/XRJlfifToFI/AAAAAAAAHVE/Nn_1Qb-0x1A9HaQS_nPrkEZVW_Fy0ZHlACLcBGAs/s640/%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3%2B%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591.jpg" width="534" /> </a></div>
<br />
Ο <a class="profileLink" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=106119902779487&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2CdK-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARD-fCrs1g89nLdeGnf2yS2x1m0rR8BHFd9UXqK3WthYN8mO-_ZBp7gpcKLP4153A1Yuqu4Kz5WKmBRf%22%2C%22fref%22%3A%22mentions%22%7D" href="https://www.facebook.com/Yannis.Filippidis.anemosekdotiki/?__xts__%5B0%5D=68.ARDGAdP4tZXDNfGAqI2_wlpwRUoTg9kvSsu7tSgysh9QNuYE0CpIe2HrYVt3YqHg46CvL3Lpwtr9gI7SegUjHbcC6ukrHIVkASvYfhUSXzXffg5n0kpw24CrkcoMzyLGZA6ty0kcJZr618hzZ8xsV8jOBKZ5SBShQ5hCKHUPH5juoVGtNkkdDsSjg2fmMCzDlEktwXhu1iiAMa24&__xts__%5B1%5D=68.ARBE41q957Pg6oY8XHqZumLL_OLNbITMyIPpJJQXi0j5BYkGjlymxnz4sByZ3Gxapq3ezrGkKwqjr4g2UxRsq5YlidcMm7RnZgynGYrdMgiajCuz5QldFRj0MKuekdM1HI_-0BIQWAhU0Uz4RP7KV5bd1b6piY0vG1gdHrHXlrnuKwrkDQtLg7xHHR0rfoCl6-BSaQuNq0mxT8Sd&__tn__=K-R&eid=ARD-fCrs1g89nLdeGnf2yS2x1m0rR8BHFd9UXqK3WthYN8mO-_ZBp7gpcKLP4153A1Yuqu4Kz5WKmBRf&fref=mentions">Γιάννης Φιλιππίδης</a>
με το νέο του μυθιστόρημα «Είχε λιακάδα σήμερα», που κυκλοφορεί από την
Άνεμος εκδοτική, αποδεικνύει ακόμη μια φορά πως είναι μια από τις
ξεχωριστές σύγχρονες φωνές στο μυθιστόρημα.<br /> Οι ήρωές του βγαλμένοι
μέσα από την πραγματικότητα, εποχές που σκιαγραφούνται με ακρίβεια και
γλαφυρότητα – όπως στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα τα χρόνια της
δικτατορίας, άνθρωποι που αγωνίζονται με τον τρόπο τους και δεν το
βάζουν κάτω. Ακόμη κι όταν η μάχη μοιάζει να χάνεται είναι πολλά αυτά
που έχουν κερδηθεί.<br /> Δεν διστάζει να δώσει και την πολιτική διάσταση,
αναλύοντας τους τρόπους που η πολιτική μπαίνει στην καθημερινότητά μας
και συχνά την καθορίζει ερήμην μας. Δεν διστάζει να δώσει όνομα στον
εχθρό. Να τον περιγράψει. Κι ας μη γίνει αρεστός σε κάποιους. Δε
διστάζει να μιλήσει γι’ αυτά που σωπαίνουμε και δεν επαναπαύεται στην
απατηλή παρηγοριά ενός Happy End. Δεν θα χαμογελάτε κλείνοντας το
βιβλίο. Όμως θα έχετε πάρει δύναμη. Και είναι «μόνο» ένα μυθιστόρημα.<br /><br /> -Το βασικό κομμάτι του μυθιστορήματος διαδραματίζεται στη μέση της δικτατορίας. Γιατί διάλεξες αυτή την περίοδο;<br />
Γεννήθηκα στην καρδιά της επταετίας, πρόλαβα να κρατήσω μέσα μου κάτι
από την οσμή της, η πρώτη μου πολιτική ερώτηση προς τον πατέρα μου, ήταν
«ποιος είναι αυτός που κατεβαίνει από το αεροπλάνο». Χρόνια μετά
επέστρεφα μαζί του σε κείνη την περίοδο, τις αλήθειες, τα μεγάλα
πολιτικά ψέματα. Άντεχα ν’ ακούσω, εγώ ήθελα να μάθω, είχα ο ίδιος
απορίες, ως τα δέκα μου χρόνια ήμουν έτοιμος να ζήσω την Ελλάδα
-πολιτικά– στο μετά της, γνωρίζοντας αρκετά, για το τι έχει συμβεί πριν.
Έχουμε, φοβάμαι, ξεχάσει πως οι συνταγματάρχες ήταν οι ίδιοι που, ως
νέοι στρατιωτικοί, στήριξαν τον Μεταξά. Παλεύουν πολύ οι άνθρωποι που
έχουν αυτές τις πολιτικές ρίζες, να ξεχάσουμε ότι η δύο δικτατορίες,
είχαν σχέση συγγενική. Το συγκλονιστικότερο για μένα, είναι πως στην
έρευνά μου για το νέο μου βιβλίο, ένιωσα που ακουμπάω τον ιστό της
αράχνης, που ύφανε το αλλοτινό, αλλά αλίμονο, και το σημερινό πολιτικό
τοπίο.<br /><br /> -Έχει υπάρξει λες κάθαρση από εκείνη τη σκοτεινή εποχή; Τι κατάλοιπα μας έχει αφήσει;<br />
Καμία άξια κάθαρση δε συντελέστηκε τα επόμενα χρόνια. Φοβάμαι πως για
ένα ευρύ πολιτικό χρόνο που ακολούθησε, ίσως και να το νομίσαμε. Αλλά θα
το πω, συγγραφικά: Είναι σα να αφήσαμε όλον τον περισσευούμενο
εθνικοσοσιαλισμό εκείνης της εποχής σ’ ένα δωμάτιο, μαζί με τα απόνερά
του. Έτσι, δεκαετίες μετά, που χαρακτηρίστηκαν από πρόσωπα σαν τον
Ανδρέα Παπανδρέου, τον Μητσοτάκη ή τον Σημίτη –που μας έφεραν στην
Ελλάδα της διαρκούς επιτροπείας– η υγρασία σ’ εκείνο το ξεχασμένο
δωμάτιο, κακοφόρμισε έβγαλε μούχλα, κακοφόρμισε, μετατράπηκε σε τοξικό
πολιτικό λόγο, πήρε πολιτικό σχηματισμό και, το χειρότερο, πέρασε και
περνάει σ’ έναν μεγάλο πληθυσμό ανιστόρητων κι άβουλων ως τώρα ανθρώπων,
τη ρητορική του μίσους στο στόμα τους, τη μη ιδεολογία, τον μηδενισμό,
που ενεργοποιεί το πολιτικό αυτό περιθώριο, το κάνει να ανθίζει ξανά.
Γι’ αυτό θεωρώ σκοπό μου να δείχνω κάθε τόσο εκείνο το ξεχασμένο
δωμάτιο. Για να μαθαίνουν οι νεότεροι, τι και για ποιον στόχο, δούλευαν
οι παλιότεροι. Για την πατρίδα, τη δημοκρατία, την πρόοδο και την
ανάπτυξη; Ή παίζαν κι άλλα παρατράγουδα στον πολιτικό τους νου;<br /><br />
-Μια από τις βασικές σου ηρωίδες είναι μια τραγουδίστρια-αστέρι της
εποχής. Είχες κάποιες συγκεκριμένες στο μυαλό σου όταν φιλοτεχνούσες το
πορτρέτο της;<br />
Μα και βέβαια, στο ξεκίνημα της συγγραφής, είχα τη
δική μου ηρωίδα πανέτοιμη, εξωτερικά και εσωτερικά. Εξωτερικά,
χρειάστηκε να παρελάσουν από την οθόνη του υπολογιστή και το μυαλό μου,
στιγμές και πρόσωπα που χαρακτήρισαν καλλιτεχνικά εκείνη την εποχή.
Μοιραία ωστόσο, κι επειδή το κύριό μου μέλημα είναι να γράφω βιβλία
δυνατών συναισθημάτων, η εμφάνισή της, χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον
χαρακτήρα της. Ερωτεύθηκα ο ίδιος μια γυναίκα, που υπήρξε για πρώτη φορά
στο δικό μου κεφάλι, την άφησα να ζει χειραφετημένη για την εποχή της
και ταυτόχρονα, της εμφύσησα χαρακτηριστικά ανυποταξίας. Δε μπορώ να
γνωρίζω αν υπήρξε κάποιο αστέρι της εποχής εκείνης, που να ‘χει τα δικά
της τελικά και διαμορφωμένα από μένα, χαρακτηριστικά. Αλλά για μένα,
ελπίζω και για τους αναγνώστες, ήταν τόσο πειστική, που κατά τη
συγγραφή, κυκλοφορούσε στο χώρο γύρω μου. Και μόνο όταν τα πρόσωπα ενός
μυθιστορήματος που αντιγράφει μια αλλοτινή πραγματικότητα φτάσουν να
αποκτούν μ’ έναν τρόπο φαντασιακό, πραγματική υπόσταση, τότε είναι η
στιγμή η δική μου, να στρωθώ να γράψω γι’ αυτούς.<br /><br /> -Τι υπάρχει από σένα μέσα στους ήρωες του βιβλίου;<br />
Θα μιλήσω μόνο για το συγκεκριμένο βιβλίο, γιατί το στήσιμο ενός μύθου,
έχει κάθε φορά, διαφορετικά χαρακτηριστικά και κίνητρα. Εδώ λοιπόν στο
«Είχε λιακάδα σήμερα», επειδή η ιστορία αναπτύσσεται σε σκοτεινές
δεκαετίες με μπόλικο παρακράτος, ρουφιανιά και φόβο, προσέδωσα στον
πατέρα και αδερφό για τις δύο βασικές μου ηρωίδες, αδερφή και κόρη του,
όλα όσα δεν θα ‘θελα να ‘ναι κανένας άνθρωπος που να γνωρίζω: τον έκανα
εθνικιστή χωρίς ιδεολογία, φασίστα άνευ λόγου, οπισθοδρομικό,
καθεστωτικό, είναι η επιτομή ενός μικρόμυαλου και μικρόψυχου ανθρώπου.
Όλα τα άλλα πρόσωπα ωστόσο, χαρακτηρίζουν εμένα, οι συμπεριφορές τους
καθορίστηκαν από το δικό μου θυμικό, το συναίσθημα, τα πολιτικά μου
πιστεύω. Αυτό το μοίρασμα, δεν είναι βέβαια δίκιο στο ζύγι, αλλά γιατί
θα ‘πρεπε; Όλα θα γίνουν, έτσι όπως είναι το δίκιο της ελεύθερης σκέψης
των άλλων, ο φασίστας πατέρας θα εκμηδενιστεί. Ειλικρινά το χάρηκα πολύ
κι αυτή η ανισορροπία στη ζυγαριά, έφερε κατά την κρίση μου, την
αποκατάσταση της δικαιοσύνης, που όλοι οι καλόπιστοι δικαιούμαστε, το
ίδιο συμβαίνει και με τους ήρωές μου, πλην του ενός.<br /><br /> -Μιλάς
χωρίς περιστροφές και ωραιοποιήσεις για τον καρκίνο και αφιερώνεις κι
ένα σημείωμα στο τέλος του βιβλίου. Δεν είναι δύσκολο να γράφεις για ένα
τέτοιο θέμα;<br />
Το δύσκολο είναι να βιώνεις ένα τέτοιο θέμα, όχι το
να γράφεις γι’ αυτό. Είναι ωστόσο αλήθεια, πως χρειαζόμουν ένα
υστερόγραφο, τόσο για να καταδείξω πως στον αγώνα κατά του καρκίνου από
τα χρόνια του ’70 έχουν γίνει ιλιγγιώδεις πρόοδοι. Κόσμος χάνεται ακόμα,
αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που χαρακτηρίζεται εξατομικευμένα ως χρόνιο
νόσημα. Με τον ίδιο τρόπο αναφέρομαι και σε κάθε χρόνιο νόσημα, ανήκω
στα άτομα χαμηλής οράσεως, γνωρίζω από πρώτο χέρι, ότι στην υγεία δεν
είναι τίποτα δεδομένο. Έτσι το βιβλίο αυτό, αφιερώνεται σε όσους και
όσες δεν αγωνίζονται για να νικήσουν τον θάνατο, αλλά να κερδίσουν την
ίδια την ζωή. Και να το κάνουν αυτό, κάθε μέρα από την αρχή. Μ’ επίγνωση
της τύχης τους, όταν συμβαίνει να ‘ναι υγιείς.<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
</div>
γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2506971033700401306.post-72396733645338283732019-06-25T21:07:00.003+03:002019-06-25T21:09:19.214+03:00Άνεμος magazine.gr • «Είχε λιακάδα σήμερα» του Γιάννη Φιλιππίδη (Άνεμος εκδοτική) | Γράφει ο Μιχάλης Κατσιμπάρδης.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-_-zY9siEdJ4/XRJiVQNPRDI/AAAAAAAAHU4/VSZ7Ba54Y0E2sriJyCO7MFpeG3SDqzApgCLcBGAs/s1600/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591%2B%25CE%25A3%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2591%2B%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CC%2581%2B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="886" data-original-width="1392" height="406" src="https://1.bp.blogspot.com/-_-zY9siEdJ4/XRJiVQNPRDI/AAAAAAAAHU4/VSZ7Ba54Y0E2sriJyCO7MFpeG3SDqzApgCLcBGAs/s640/%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A7%25CE%2595%2B%25CE%259B%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2591%2B%25CE%25A3%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%2591%2B%25CE%25BA%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CC%2581%2B1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Το
εξαίρετο ολοκαίνουργιο βιβλίο του πολυγραφότατου συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη
αναμοχλεύει μια παρελθούσα εποχή με τα δικά της ιδιαίτερα ήθη και
χαρακτηριστικά, μια εποχή που ενώ από τη μία έτρεφε την ελπίδα για ένα καλύτερο
αύριο από την άλλη είχε ως αντίβαρο, την καθήλωση σε ένα άκρατο
κοινωνικοπολιτικό και ηθικό συντηρητισμό. Δυστυχώς, τόσες δεκαετίες μετά,
κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά εξακολουθούν να μας ταλανίζουν ακόμα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
πατριαρχική εξουσία και η ενδοοικογενειακή βία είναι μάστιγες για τις οποίες
δυστυχώς κάνουμε λόγο και σήμερα. Η κεντρική ηρωίδα του νέου μυθιστορήματος του
Γιάννη Φιλιππίδη πέφτει θύμα μιας βίαιης συμπεριφοράς, που ενδεχομένως
συμπεριελάμβανε και τη σωματική, και η οποία χάραξε βαθιά και οδυνηρά χνάρια
στην ψυχή και στη ζωή της. Ένας συντηρητικός, φαλλοκράτης και αναχρονιστικός
άντρας, ο Ανέστης, φέρεται αυταρχικά, υιοθετώντας συμπεριφορά απόλυτου
εξουσιαστικού ελέγχου, απέναντι σε όλα τα θηλυκά της οικογένειας. Στην αδελφή
του, τη γυναίκα του και την κόρη του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
πρώτη, η αδελφή του η Αννέτα, με όπλο τον τσαγανό του χαρακτήρα της κι έχοντας
ως κίνητρο τη δύναμη του έρωτα, που τα πάντα κινεί, δραπέτευσε νωρίς από το
βίαιο περιβάλλον, περισώζοντας κάποια από τα κομμάτια της προσωπικής της ζωής
και αξιοπρέπειας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
δεύτερη, η σύζυγος, υπομένει στωικά και παθητικά την καταλυτική κυριαρχία του
άντρα-αφέντη εξαγοράζοντας μια φαινομενική ειρήνη μέσα από τη σιωπή, την
υπομονή και την απέραντη υπομονή. Στοιχεία που παρ’ ολίγον να της στοιχίσουν
την ίδια της την ζωή. Όμως, η αποστασιοποίηση απέναντι στον συζυγικό δεσποτισμό
ισοδυναμεί με ακούσια συναίνεση. Φυσικό επακόλουθο ο σύζυγος να γίνει δυνάστης
και στη ζωή του τρίτου θηλυκού, της κόρης του, της Ισμήνης που είναι μια βασική
περσόνα του μυθιστορήματος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Όπως
όμως, η αδελφή του Ανέστη, έτσι και η κόρη του, δεν υιοθέτησε παθητική στάση,
δεν παραδόθηκε στην υποταγή και την ήττα, ανέλαβε δράση. Πήρε την απόφαση να
ξεφύγει από τον βίαιο πατέρα, εκτεθειμένη σε μία απίστευτη ταλαιπωρία, ζώντας
παράλληλα το δράμα μιας ατιμωτικής κι ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Από μια ζωή
μισή και μίζερη επέλεξε το ρίσκο της αναζήτησης της ευτυχίας, όπως το όριζαν τα
προσωπικά της «θέλω». Πού αλλού θ’ αναζητούσε δεκανίκι, παρά μόνο στο άτομο που
της έδειξε τον δρόμο. Στην άλλη βασική περσόνα του βιβλίου, τη θεία της, που
αποτινάζοντας από νωρίς την αντρική εξουσία, ακολούθησε την επιλογή της καρδιάς
της.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
Πέρσα, το νέο όνομα της θείας Αννέτας, για την οποία ο συγγραφέας επέλεξε
συμβολικά να σηματοδοτήσει τη νέα της ζωή μέσα από τη διαγραφή ακόμα και της
προηγούμενης ταυτότητάς της, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του έργου.
Αυτή που τόλμησε πρώτη ν’ ανοίξει τα φτερά της, ακόμα κι αν αυτά ψαλιδίστηκαν,
είναι εκείνη που αποτέλεσε την Κιβωτό της σωτηρίας στο alter ego της, τη μικρή
Ισμήνη. Της πρόσφερε άσυλο, ασφάλεια, ελπίδα και προοπτική. Όλα αυτά μέσα σε
ένα ομιχλώδες πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, στην καρδιά της επτάχρονης
χούντας, που απειλούσε όχι μόνο την καριέρα αλλά και την ελευθερία της
ανυπόταχτης Πέρσας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ο
Γιάννης Φιλιππίδης μέσα στο σκιερό κι ανήλιο περιβάλλον, στο οποίο ξετυλίγονται
οι ζωές των ηρώων του, προβάλλει ένα ξέφωτο λάμψης και ελπίδας, ακτίνες φωτός
και διαφυγής από τη μιζέρια και το τέλμα, ένα μικρό «ηλιόλουστο ουρανό».
Καθιστά έτσι ένα βαρύθυμο και συχνά εφιαλτικό πλαίσιο δράσης σε φωτεινή πρόταση
ζωής, όπου ανθεί η ανθρωπιά, η αξιοπρέπεια, ο αδιαπραγμάτευτος έρωτας. Ο
τελευταίος αποτελεί βάλσαμο, αλλά και δίχτυ προστασίας για τη μικρή ηρωίδα που
είδε μέσα απ’ αυτόν να δικαιώνεται το παράτολμο σχέδιο απόδρασης από τη
διαγραφόμενη επίγεια κόλαση και να ανοίγεται μπροστά της μια ζωή όπως της
άξιζε. Η αντίστασή της στην οριοθετημένη από άλλους μοίρα της, της χάρισε
προοπτική ευτυχίας και έναν μοχλό επανεκκίνησης. Έγινε ερωτευμένη σύζυγος,
έγινε ευτυχισμένη μητέρα. Μόνη της διάλεξε τη ζωή, η ίδια χάραξε το μέλλον της.
Η Πέρσα τής πρόσφερε την ομπρέλα προστασίας και ο αγαπημένος της, την αφοσίωση
και την αγάπη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ο
συγγραφέας σε όλο το βιβλίο σχοινοβατεί ανάμεσα σε αντιθετικά ζευγάρια.
Μοιράζεται ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απόγνωση, την ελπίδα και την
παγίδευση, τη λιακάδα και τη συννεφιά. Η Ισμήνη νιώθει ελεύθερη και δυνατή,
περιορισμένη όμως στους τέσσερις τοίχους που θα την προστάτευαν από τους
διώκτες της. Ένα σκοτεινό καφκικό περιβάλλον στήνει χορό στο καταφύγιο-φυλακή
της ηρωίδας μέσα από την ατμοσφαιρική πένα του Γιάννη Φιλιππίδη. Εκεί
εναλλάσσονται μαεστρικά η ένταση με τη γαλήνη, η αισιοδοξία με τη ματαίωση, το
θάρρος με τον φόβο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Η
δίψα για ζεστή ανθρώπινη επαφή και η ανάγκη για έναν αέρα ελευθερίας, οδηγούν
τους ήρωες σε υπέρβαση του εαυτού τους. Οι νεαρές ζωές τους ποτισμένες από
στέρηση και πόνο αναζητούν ασφαλές μονοπάτι, χτίζοντας μια ονειρεμένη ζωή.
Όμως, με τη μοίρα δεν παίζει κανείς. Μπορεί η Ισμήνη να ακύρωσε μια
προδιαγεγραμμένη μίζερη πραγματικότητα, το πεπρωμένο της, όμως, της στέρησε μια
μακρόχρονη και ευτυχισμένη ζωή. Η τραγικότητα της ηρωίδας πιστοποιεί το γεγονός
ότι τις περισσότερες φορές τη μοίρα μας δεν την διαλέγουμε ούτε την προκαλούμε
εμείς οι ίδιοι. Το άνοιγμα στο καινούργιο και η αναζήτηση της αληθινής ζωής,
μπορεί να σου προσφέρει το δικαίωμα να είσαι ελεύθερος, δεν μπορεί ωστόσο πάντα
να σε απαλλάσσει από το πεπρωμένο σου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ο
Γιάννης Φιλιππίδης είναι βαθύς γνώστης της τέχνης της δημιουργικής γραφής. Μας
έχει δώσει πολλά και ασφαλή δείγματα των λογοτεχνικών του δυνατοτήτων.
Δεικτικός κι ευαίσθητος, διεισδυτικός και ατμοσφαιρικός, καρφώνει επιλεκτικά
τις λέξεις μία-μία στο χαρτί δίνοντας πνοή στην έμπνευση αλλά και στα βυθισμένα
προσωπικά του βιώματα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Το
τελευταίο δημιούργημά του, εκτός των άλλων, αποτελεί έναν ύμνο στις μικρές
στιγμές της καθημερινότητας που νοηματοδοτούν την ίδια τη ζωή. Αυτές οι στιγμές
είναι οι φωτεινές ρωγμές στα τείχη που υψώνει η πολυπλοκότητα της ζωής.
Παράλληλα, ο συγγραφέας αποτυπώνει με ξάστερο και αποκαλυπτικό τρόπο την
ηθογραφία της εποχής, ενώ προχωρά σε μια προσεκτική θεώρηση του ζοφερού
πολιτικού κλίματος, που περιβάλλει και καθορίζει τη ζωή των ηρώων. Ο τίτλος του
μυθιστορήματος συνομιλεί αριστουργηματικά με το περιεχόμενο. Οι λιακάδες είναι
το ξέφωτο μιας ξέγνοιαστης ζωής απέναντι στον σκιώδη και ανήλιαγο βίο των ηρώων
του. Μια πρόταση ανάσας σ’ ένα πνιγηρό μικρόκοσμο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Κάποτε
διάβασα σ’ έναν τοίχο το εξής ευρηματικό σύνθημα: «Οι όμορφες μέρες δεν έχουν
τον ήλιο ανάγκη». Θα πρόσθετα ότι αυτόν τον ήλιο, θα πρέπει ο καθένας μας να
τον αναζητήσει μέσα του. Όπως οι ήρωες αυτού του βιβλίου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">Ο
Γιάννης Φιλιππίδης με το ηλιοφώτιστο μυθιστόρημά του, εξακολουθεί να μας
χαρίζει νέες δυνατές συγκινήσεις. Αξίζει να διαβαστεί απ’ όλους.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">•
Mάθετε περισσότερα για το μυθιστόρημα, διαβάστε τις 20 πρώτες του σελίδες,
αποκτήστε το εύκολα, εδώ:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/liakada.html"><span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">http://www.anemosekdotiki.gr/pezografia/liakada.html</span></a><br />
<br />
<span lang="EL" style="font-family: "lucida grande ce"; font-size: 14.0pt;">• Πηγή: <a href="http://anemosmagazine.gr/2019/vivlio/reviews/liakada-kritiki-mixalis/?fbclid=IwAR2A_Iz1OzuUMW07pcZon_J19Cxg6DtfL0TlqO3eV2Xm5cNREk4BwDgpoRg">http://anemosmagazine.gr/2019/vivlio/reviews/liakada-kritiki-mixalis/?fbclid=IwAR2A_Iz1OzuUMW07pcZon_J19Cxg6DtfL0TlqO3eV2Xm5cNREk4BwDgpoRg</a> </span></div>
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Lucida Grande CE";
panose-1:2 11 6 0 4 5 2 2 2 4;
mso-font-charset:88;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:5 0 0 0 2 0;}
@font-face
{font-family:"Phosphate Solid";
panose-1:2 0 5 6 5 0 0 2 0 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EL;
mso-fareast-language:EL;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
</style>
</div>
-->γιάννης φιλιππίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.com