Συνέντευξη του συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη στον Παναγιώτη Μακρίδη για το www.tokentri.gr

ΤοΚ: Τρία μυθιστορήματα που αγαπήθηκαν («Η μυρωδιά σου στα σεντόνια μου», «Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι “αχ”» και «Κρατάς μυστικό;») και δυο βιβλία ακόμα, ένα μ’ απρόσμενες ιστορίες («Μα, το ψάρι είναι φρούτο») κι ένα, που χαρακτηρίστηκε σα «παιχνίδια πεζογραφίας («Ζωή με λες»). Κάθε βιβλίο σου είναι κι ένα διαφορετικό σχέδιο. Τι πρόκειται να συναντήσουμε στα βιβλιοπωλεία αυτή τη φορά; ΓΦ:  Μια ηρωίδα, που απέκτησε υπόσταση μέσα από το δεύτερό μου μυθιστόρημα, το «αχ». Είναι η Λουκία, που ‘χω καλοπαντρέψει στο τέλος εκείνου του βιβλίου. Αλλ’ από τότε πολλά έχουνε αλλάξει κι άλλα μένουν ίδια, ανακουφιστικά ή γραναζιάρικα, αλλ’ ωστόσο ίδια. Η ζωή τη φέρνει πίσω στην ενεργό δράση του μυαλού της, ικανή κι ανθεκτική να παλέψει στην καινούργια δύσκολη εποχή, αφού κανείς άλλος από την οικογένειά της, δε μπορεί να το κάνει όπως εκείνη. Έτσι αφήνει τους Κυψελιώτες άφωνους, ένα κατάστημα ξαναφωτίζεται στην καρδιά της αστικής ζώνης κι η ίδια, αποκτά «χαϊδευτικό» προσωνύμιο, λίγοι πια θυμούνται το πραγματικό μικρό της όνομα.

ΤοΚ: Πόση αντοχή κι αισιοδοξία, μας έχουν στ’ αλήθεια απομείνει;ΓΦ:  Θα χρειαστεί ν’ απαντήσω, αναγκαστικά μπόλικη, και αντοχή αλλά κι επιμονή. Όσο για την αισιοδοξία, ψαχτείτε κι από κάπου θα ξαναφανεί, δε μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς, ο φοβικός κόσμος γύρω μας απειλεί να μας αλλάξει, θα χρειαστεί να κινητοποιήσουμε εσωτερικές αντιστάσεις, αλλιώς θα λειτουργήσουμε σα τετράποδα. Οι αντιστάσεις από τη μεριά τους, χρειάζονται την έμπνευση, την καλή πίστη και τη φαντασία μας.

ΤοΚ: Η «Λούσιfair» παρακολουθεί την μυθιστορία μιας οικογένειας, έτσι;ΓΦ:  Ναι, τα άμεσα, τα κοντινά πλάνα ανήκουν στην οικογένεια, σ’ ένα σύνολο χαρακτήρων, που ίσως μας θυμίσει δικές μας στιγμές και συναισθήματα. Αλμοντοβαρικά βέβαια και πολύχρωμα τα φίλτρα στις μηχανές. Γιατί πίσω απ’ αυτές τις ενδιαφέρουσες φιγούρες, κινηματογραφούμε την ίδια την κοινωνία, την εποχή, την τρέλα μας. Επενδύουμε με μουσική από καθημερινούς ήχους και μικρούς αναστεναγμούς και μπόλικο γάργαρο διάλογο. Έτσι η περιρρέουσα ομιχλώδης, αλλ’ ωστόσο δυνατή και χαμογελαστή Λούσιfair, η βασίλισσα της Κύψέλης», παίρνει με όχημα ένα μυθιστόρημα, το δρόμο της για τα βιβλιοπωλεία.

ΤοΚ: Γιατί δε διαβάζουμε όσο παλιά, οι Έλληνες; ΓΦ: Περάσαμε μια 20ετία λαιφστάιλ επιρροών, αλλά ποτέ σα λαός δε καταγραφήκαμε ιστορικά μ’ ένα βιβλίο στο χέρι, όσο άλλοι. Ίσως γιατί η τέχνη του λόγου, μας παραπέμπει σε συνειρμικά χασμουρητά από την εποχή των σχολικών μας χρόνων. Αλλά ένα σύγχρονα γραμμένο βιβλίο, είναι το ίδιο απολαυστικό όσο μια καλή ταινία στο σινεμά, μια καλή-πολύπλοκη παράσταση, δεν είναι απλά κάποιες χιλιάδες τυπωμένες λέξεις με τον καταναγκασμό να τις διαβάσεις. Το βιβλίο όμως έχει προικιστεί με την τέχνη του ν’ ακολουθεί το δικό σου χωροχρόνο, δεν σε τρέχει αυτό, εσύ απορροφάς την ατμόσφαιρα, τις εικόνες και τη σκέψη του. Σε μια ξένη ιστορία βρίσκουμε πάντα κάτι από μας, έχουμε το χρόνο σε ροή ικανό για να σκεφτούμε, ν’ αγγίξουμε ξανά πιο συνειδητά, κοιμισμένες από την κούραση ή το άγχος, τις εσωτερικές καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας. Δρα θεραπευτικά όσο λίγα μέσα τέχνης, το βιβλίο. Ακόμα κι αν δε μας το δίδαξε κανείς αυτό, αξίζει η μαγεία να τ’ ανακαλύψουμε, να βάλουμε ξανά την ανάγνωση στις μέρες και τις νύχτες μας.

ΤοΚ: Το ζευγάρι του βιβλίου, βιώνει την κρίση δύσκολα ως προς τις προδιαγραφές του. Ο σύντροφος της ηρωίδας είναι κατατονικός, τι διασώζει την κατάσταση;ΓΦ: Ο Σωτήρης και η Λουκία είναι δύο άνθρωποι που υπήρξαν κι εξακολουθούν να ’ναι ερωτευμένοι, αυτό ωστόσο, «τρώει» όλη τη σκόνη των εξωτερικών ερεθισμάτων και γεγονότων της εποχής. Κι ίσως είναι μια ευκαιρία να ξαναδούν τώρα, περισσότερα από 12 χρόνια κοινής ζωής, αν αξίζει ακόμα να ’ναι μαζί, μιας κι οι σχέσεις τους περνάνε από το γρανάζι της κακής συνήθειας να έχουν σα δεδομένο ο ένας τον άλλον. Αλλά δεν είναι έτσι.

ΤοΚ: Τι εξακολουθεί να είναι δεδομένο γι αυτούς;ΓΦ: Η αγάπη κι η ζεστασιά, που εξακολουθούν να νιώθουν στις καλές στιγμές του θυμικού τους. Αυτές ευτυχώς, είναι ακόμα υπαρκτές. Γιατί οι κοινωνικές συνθήκες, η ανεργία, η συγκατοίκηση σ’ ένα σπίτι που αλλάζει ρόλους και όρους, είναι φαινόμενα που μπορούν να συντρίψουν ακόμα και τους πιο ειρηνικούς ή αγαπημένους μεταξύ τους ανθρώπους. Είναι η σκληρότητα της εποχής, αλλά και οι ξαφνικές αλλαγές, που μπορούν να κλυδωνίσουν και το πιο στέρεα αγαπημένα ζευγάρια, δεν είναι όλα όσα περνάμε εύκολα. Ο Σωτήρης κι η Λουκία θα τα καταφέρουν να κάνουν τα σωστά βήματα, γιατί εξακολουθούν να θέλουν όπως και μεις, το μέλλον με τον δικό τους τρόπο.

ΤοΚ: Και ποιο είναι το φόντο γύρω απ’ αυτούς τους χαρακτήρες;ΓΦ: Το απόλυτο παρόν μας, την αίσθηση ότι ο κόσμος μας γύρω μας όχι απλώς ανατρέπεται, αλλά θαρρείς και είναι ρευστός, το συνειδητοποιεί ο καθένας μας αυτό κι η τρέλα που εκδηλώνουμε είναι εμφανής, άλλοτε με κωμικό κι άλλοτε με δραματικό τρόπο. Κι αυτήν, την πολυσήμαντη τρέλα απόλαυσα να καταγράψω, μου βγήκε σαν άμεση ανάγκη. Αύγουστος και φθινόπωρο, μέσα από έναν υπολογιστή τοποθετημένο με φόντο τον ήλιο που έπεφτε. Ροδάνι κύλησε ο λόγος, μας περιγράφει κανονικότατα, αλλά ψάχνει επίμονα να βρει τη φωτεινή πλευρά μας.

ΤοΚ: «…Μόνο να, ένας απροετοίμαστος λαός σε μια χώρα νότια των Βαλκανίων, ίσως να ντρεπότανε λίγο παραπάνω τα επόμενα χρόνια, για την αντίσταση που δεν έδειξε. Κι έχει γίνει η ζωή ολωνών μας, καφενές». Τι κάνει έναν νέο σε ηλικία συγγραφέα, να αντιδρά με φράσεις σαν αυτές;ΓΦ: Είναι η δική μου αγωνία για ένα αύριο που δεν προβλέπεται, αλλά θα το ’θελα όμορφο, σύννομο με όσα θελήσαμε ή λαχταρήσαμε. Στην εποχή μας όμως, τίποτα δεν πηγαίνει ακριβώς καλά κι είναι στιγμές που ευχαριστώ την τύχη μου, που μ’ έριξε στην μεριά όσων βιώνουν βαθιά στην καθημερινότητά τους, άσχετα αν αυτά με τα οποία ασχολούμαι είναι τακτικά μαγικά. Η οικονομική δυσπραγία, που προκαλεί ανθρώπινη δυστυχία, δεν έχει τη δύναμη, να μας παραλύσει, αν δε σηκώσουμε ψηλά από μόνοι μας τα χέρια. Ακόμα κι αν συχνά δε μπορούμε, δε θα δυσκολευτούμε όσο πιστεύαμε, να βρούμε τον επόμενο στόχο ή σκοπό μας, όσο διαφορετικός και να ’ναι.

ΤοΚ: Ένα βιβλίο σε νέο σχήμα, εντυπωσιακό εξώφυλλο, πολυσέλιδο, αλλά σε χαμηλή αρχική λιανική τιμή. Μπορεί σε εποχές δύσκολες, όπου ωστόσο η τέχνη αξίζει να αμείβεται, να εξακολουθεί να ’ναι προσβάσιμη;ΓΦ:  Όταν αποφασίζουν οι δημιουργοί και δε πολλαπλασιάζονται οι μεσάζοντες κι οι εμπλεκόμενοι, αναμφίβολα ναι. Γι’ αυτό ένα βιβλίο σα τη «Λούσιfair», ακόμα και στην πρώτη κυκλοφορία της, έρχεται σε τιμή, λιγότερη ακόμα και των δώδεκα ευρώ. Για να θυμίσει από την εκδοτική πλευρά μας,  ότι ένα βιβλίο είναι εξαιρετικά οικονομικό σα προϊόν τέχνης κι η αξία του –όταν διαμοιράζεται από αγκαλιά σε αγκαλιά- πολλαπλασιάζεται, έτσι ώστε να φτάνει μακριά και να συναντά ζεστασιά. Γιατί, αυτήν την ίδια τη ζεστασιά αποζητάμε εμείς οι ίδιοι οι δημιουργοί και τη θέλουμε να ’ναι στην καρδιά, όχι στην τσέπη. Κι απ’ αυτή τη σκοπιά το ‘χουμε αυτό που θελήσαμε.

• Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον σύγγραφεα, εδώ:
http://www.anemosekdotiki.gr/books/lousifair.html

https://www.facebook.com/pages/Γιάννης-Φιλιππίδης/106119902779487 https://www.facebook.com/pages/Λούσιfair-η-βασίλισσα-της-Κυψέλης-Γιάννης-Φιλιππίδης-Άνεμος-εκδοτική/191810864287873