Επιστροφή


απομεσήμερο Κυριακής • χτες λίγο πριν τις τρεις • τελευταίο μπάνιο του καλοκαιριού • τόπος η αγαπημένη μου παραλία των λιγοστών • και το ‘χω ήδη κουβεντιάσει από την προηγούμενη μέρα • ότι καλό είναι να ‘χω κάποιες φωτογραφίες για κάθε χρήση • μη λησμονώντας ποτέ • ό,τι η φωτογραφία στα τέσσερα από τα δέκα βιβλία μου • είναι τραβηγμένη εκεί…

Στέκεται αδύνατο να μου επιβάλλω έκφραση • να αποζωγραφίσω την πίκρα από το βλέμμα μου • άλλες φορές τα καταφέρνω μια χαρά • χτες ωστόσο με τίποτα • η προσπάθεια εγκαταλείπεται στα δεκαπέντε καρέ • δεν έχω κανέναν λόγο να αποχωριστώ τη θλίψη μου • γιατί η αυριανή μέρα • γνωρίζω ότι θα μου φέρει ωράρια και μέρες δουλειάς τέτοιες • που όταν θα ξανά ‘χω ελεύθερο Σαββατοκύριακο • τα ημερολόγια θα γράφουν Οκτώβρη.

Μια ώρα αργότερα • θα παλέψω τη μελαγχολία • ακούγοντας τα αγαπημένα μου τραγούδια δυνατά • και πίνοντας παγωμένο τσάι • Ανωφέλεια • το τελευταίο αλάτι • τραβάει το αρμυρό δέρμα μου • για να μου καταδείξει • από πού φεύγω • και πού κατευθύνομαι.

Περνώντας μετά τα διόδια της Ελευσίνας • όλα τα φανάρια της λεωφόρου Αθηνών με πράσινο • βεβαιώνω μέσα μου την πεποίθηση • πως αυτή η πόλη με τραβάει με τρόπο μαγνητικό • μέσα της.

Η σημερινή μέρα στο γραφείο • με σπρώχνει σε κοπάνα • έστω πνευματική • προστατεύω τους άλλους στο γραφείο από τον ράθυμο εαυτό μου • δεν παίρνω αποφάσεις σήμερα • όλες θα βγούνε λανθασμένες • χτυπάω μόνο με λαχτάρα λάικ στους φίλους και τις φίλες μου • που μου δίνουν χρυσή πλακέτα • που γράφει • πως μόνο για μένα • τέλειωσαν οι διακοπές • μόλις χτες • Θ’ αποσυρθώ • να τρελαθώ…