απομεσήμερο Κυριακής • χτες λίγο πριν τις
τρεις • τελευταίο μπάνιο του καλοκαιριού • τόπος η αγαπημένη μου παραλία των
λιγοστών • και το ‘χω ήδη κουβεντιάσει από την προηγούμενη μέρα • ότι καλό
είναι να ‘χω κάποιες φωτογραφίες για κάθε χρήση • μη λησμονώντας ποτέ • ό,τι η
φωτογραφία στα τέσσερα από τα δέκα βιβλία μου • είναι τραβηγμένη εκεί…
Στέκεται αδύνατο να μου επιβάλλω έκφραση •
να αποζωγραφίσω την πίκρα από το βλέμμα μου • άλλες φορές τα καταφέρνω μια χαρά
• χτες ωστόσο με τίποτα • η προσπάθεια εγκαταλείπεται στα δεκαπέντε καρέ • δεν
έχω κανέναν λόγο να αποχωριστώ τη θλίψη μου • γιατί η αυριανή μέρα • γνωρίζω
ότι θα μου φέρει ωράρια και μέρες δουλειάς τέτοιες • που όταν θα ξανά ‘χω
ελεύθερο Σαββατοκύριακο • τα ημερολόγια θα γράφουν Οκτώβρη.
Μια ώρα αργότερα • θα παλέψω τη μελαγχολία
• ακούγοντας τα αγαπημένα μου τραγούδια δυνατά • και πίνοντας παγωμένο τσάι •
Ανωφέλεια • το τελευταίο αλάτι • τραβάει το αρμυρό δέρμα μου • για να μου
καταδείξει • από πού φεύγω • και πού κατευθύνομαι.
Περνώντας μετά τα διόδια της Ελευσίνας •
όλα τα φανάρια της λεωφόρου Αθηνών με πράσινο • βεβαιώνω μέσα μου την πεποίθηση
• πως αυτή η πόλη με τραβάει με τρόπο μαγνητικό • μέσα της.
Η σημερινή μέρα στο γραφείο • με σπρώχνει
σε κοπάνα • έστω πνευματική • προστατεύω τους άλλους στο γραφείο από τον ράθυμο
εαυτό μου • δεν παίρνω αποφάσεις σήμερα • όλες θα βγούνε λανθασμένες • χτυπάω
μόνο με λαχτάρα λάικ στους φίλους και τις φίλες μου • που μου δίνουν χρυσή
πλακέτα • που γράφει • πως μόνο για μένα • τέλειωσαν οι διακοπές • μόλις χτες •
Θ’ αποσυρθώ • να τρελαθώ…