✔ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ
ΤΥΠΟΣ • ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
Συνέντευξη στην Αθηνά Στάμου
Σάββατο 3-Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012
Είναι ένας απ’ τους αξιόλογους Έλληνες
συγγραφείς. Η έμπνευση και η γραφή του Γιάννη Φιλιππίδη συνήθως φέρνουν τα
βιβλία του ανάμεσα στα πρώτα best sellers της χρονιάς. Ο εκδότης του οίκου
«Άνεμος», γράφει τα αριστουργήματα του, βλέποντας τα γεγονότα με τα μάτια του
μυαλού και της καρδιάς του, που αποδεικνύονται τελικά πολύ πιο ισχυρά από
εκείνα του αισθητήριου οργάνου. Γιατί το τραγικό δεν είναι να χάνεις την όραση
σου αλλά το βλέμμα της ψυχής σου.
• Εκτός από συνεκδότης, είστε πρωτίστως και
συγγραφέας. Ένας συγγραφέας με τεράστια δύναμη αφού η όραση σας βρίσκεται μόνο
στο πενήντα τοις εκατό της οπτικής σας ικανότητας. Αυτή η δυσκολία πώς
αντιμετωπίζεται;
Είναι οι στιγμές, που η ζωή σε διδάσκει να
‘σαι δυνατός και να εκτιμάς όσα έχεις, όχι όσα χάνονται ή στερήθηκες από πάντα.
Εγώ βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, την ποιότητα της υπαρκτής μου όρασης. Ένας
μεγαλύτερος σε οθόνη υπολογιστής, αποτελεί το μεγάλο μου όπλο-συνοδοιπόρο στο
γράψιμο. Κι όταν η έμπνευση έρχεται σε στιγμές απρόβλεπτες, ο ίδιος ο νους
είναι που έχει εξασκηθεί να εκτελεί χρέη σημειωματαρίου. Όταν συνειδητοποιείς
ότι δε μπορεί να βελτιωθεί κάτι, είναι η ίδια η φύση που σε προικίζει με
παραπανίσια ταλέντα, σε κάνει πιο προσεκτικό. Μ’ όλη τη θαμπάδα στο βλέμμα,
είμαι συχνά ο πιο παρατηρητικός σε μια παρέα, άσχετα αν στο ημίφως ενός
υπαίθριου μεζεδοπωλείου συμβαίνει να τσιμπάω το λεμόνι αντί για το καλαμαράκι…
• Στην Ελλάδα, του τίποτα, στη χώρα που
αυτή τη στιγμή δεν παράγεται κάτι δημιουργικό, εσείς με τον εκδοτικό σας οίκο,
επιμένετε. Η επιμονή και η υπομονή που οφείλονται;
Στην αγάπη μας για την τέχνη του να γράφεις
και να παράγεις βιβλία, έτσι όπως τ’ αγαπήσαμε οι παλιότεροι: σα μια από τις
ακριβότερες μορφές έκφρασης. Λουστήκαμε δυο δεκαετίας υποκουλτούρας,
τηλεοπτικής ωμότητας και σκυλάδικης πολιορκίας στην ακοή μας. Άφησε έλλειμμα
αξιών, αυτός ο συρφετός πίσω του. O «πόλεμος» αυτός, μονάχα ανέγγιχτο ΔΕΝ άφησε
–αλίμονο- το ελληνικό βιβλίο. Τα βιπεροειδή μυθιστορήματα ήρθαν –με σαφή δόλο-
σε «πρωταγωνιστικό» μπροστάρισμα, απομιμήσεις πεζογραφίας, τίτλων
αχαρακτήριστων σε όψη και ύλη. Η αληθινή πεζογραφία κρύφτηκε πίσω από μπάνερς
κι υποτιθέμενους «λαοφιλείς» τίτλους, σκοτείνιασε την παρουσία και το θυμικό
δεκάδων καταξιωμένων συγγραφέων, που εξέδιδαν πραγματικό έργο λόγου, τους
έκρυψε ο ίσκιος των πληρωτέων αδρά θέσεων στα σημεία πώλησης. Με τον «Άνεμο»
επιτεθήκαμε με –αυτονόητο για μας- πολιτισμό και στο άγγιγμα της λειτουργίας
από το ξεκίνημα μας, τολμώ να πω ότι καταφέραμε να ‘μαστε διαφορετικοί: γιατί
το μόνο μας κεφάλαιο, είναι οι ίδιοι οι αναγνώστες μας.
• Υπάρχει σημαντικό συγγραφικό έργο;
Βγαίνουν νέα ταλέντα, που τα βιβλία τους έχουν κάποια προοπτική ή έχουμε
κατακλειστεί –ενδεχομένως- από ψώνια που θέλουν να λένε ότι είναι «συγγραφείς».
Όποιος επιθυμεί να αυτοπροσδιοριστεί σα
συγγραφέας, μπορεί να το κάνει, πληρώνοντας υποτράπεζα 8χίλιαρα, χάριν της
ματαιότητας του. Για μας, που ψάχνουμε ασταμάτητα άξιους τίτλους, βρίσκουμε
διαμάντια, κάποια απ’ αυτά, φέρουν ήδη το λογότυπο μας. Καταδεικνύουμε τη
διαφορά μας, συμπλέοντας βιβλίο με θέατρο και μουσική, στήνουμε
παραστάσεις-γιορτές βιβλίου για το χατίρι μιας νύχτας. Αλλά δε φτάνει αυτό κι
ούτε κάθε συγγραφέας, αντέχει να μπει σ’ αυτό το παιχνίδι εξωστρέφειας. Οι
Έλληνες εξακολουθούν να γράφουν πάντα άξια, αλλά στην Ελλάδα-Κούβα, πλήθος χειρογράφων,
φοβάμαι ότι δε θα καταφέρουν να εκδοθούν ποτέ, αφού λίγοι οίκοι στ’ αλήθεια
ενδιαφέρονται για ταλαντούχες πένες. Τους συγγραφείς-ψώνια, θα τους καταπιεί το
ίδιο το βιβλίο-θεατρικό σανίδι, αν είναι ανάξιοι αληθινού χειροκροτήματος.
• Γράφετε το ένα βιβλίο κατόπιν του άλλου.
Συνήθως από τι γεγονότα εμπνέεστε; Ποια είναι η πηγή έμπνευση σας;
Την εποχή που τέλειωνα το πρώτο μου, τη
«Μυρωδιά σου στα σεντόνια μου» ένιωθα ότι θα πέσω από ελικόπτερο των ειδικών
δυνάμεων χωρίς αλεξίπτωτο. Η ζωή η ίδια τότε, με το σεισμό του ’99 μου
απέδειξε, πως θα ‘ναι εκείνη που θα εμφυσάει μέσα μου νέα όνειρα-βιβλία κι
έμπνευση. Έτσι άλλοτε κωμικά, είτε πιο δραματικά ή ταξιδιάρικα, ακόμα και με
διαθέσεις παιχνιδιάρικες, πυρήνας μου είναι η ανθρώπινη ψυχή, τόσο η δική μου,
όσο κι αυτές των άλλων που μ’ ιντριγκάρουν να ενδυθώ τα ρούχα και τη σκέψη
τους, αποτελούν για μένα μια ασταμάτητη ροή από σκέψεις, που στη συνέχεια
γίνονται λόγος ασταμάτητος σε ροή, αφού η ίδια η ζωή μέσα από το πρίσμα της
πεζογραφίας δείχνει αλλιώτικη: υπερβαίνει, διασώζει, καθαγιάζει, απαλύνει συχνά
το βαρύθυμο νου μας, ανοίγει μέσα από τους συνειρμούς της, καινούργια παράθυρα
σκέψης.
• Το ιντερνετ πολεμάει το χειροπιαστό
βιβλίο ή είναι βίοι παράλληλοι;
Το διαδίκτυο αποσπά αναγνώστες από τη
μοναχικότητα της ανάγνωσης με τα δικά του multimedia όπλα. Μ’ αυτές τις ίδιες
τεχνικές ωστόσο –βίντεο, αναρτήσεις, κείμενα ελεύθερης ανάγνωσης- επικοινωνούμε
καλύτερα την ύπαρξη, τόσο τη δική μας, όσο και την εκδοτική μας δράση. Μοιάζει
με την ανακάλυψη της φωτιάς, σε χωροχρόνο των παραμονών του 21ου αιώνα. Η καλή
χρήση του, παρέχει ελευθερία λόγου, ανέξοδη προβολή, δείγματα γραφής, βήμα. Και
στην καμπή προς την κρίση που βιώνουμε άπαντες, μας διέσωσε, έφερε κοντά μας
αμέτρητους αναγνώστες, που ίσως να ‘καναν χρόνια ακόμα να γνωρίσουν το έργο
μας.
• Τι καινούριο μας ετοιμάζετε τόσο εκδοτικά
όσο και συγγραφικά;
Εκδοτικά, απολαμβάνω την εποχή –ενόσω άλλοι
αναστέλλουν εκδόσεις- να κατακλύζομαι από χειρόγραφα, κάποια εκ των οποίων θα
τα δείτε στις προθήκες σύντομα, αφού η διαφορά της εντιμότητας μας στην
επιλογή, είναι πια γνωστή. Σα συγγραφέας απ’ την άλλη, ετοιμάζω προς έκδοση το
έκτο μου βιβλίο, τη «Λούσιfair, τη βασίλισσα της Κυψέλης». Είναι η αξιαγάπητη
Λουκία για όποιον έχει διαβάσει τον «Εραστή, τη μέλισσα και το μικρούλι αχ», το
δεύτερό μου βιβλίο. Σ’ ένα μυθιστόρημα-έκπληξη γεμάτο σάτιρα κι ανθρωπιά,
επιστρέφω την απόλυτη Ελληνίδα εργαζόμενη στη δουλειά, ένα κορίτσι που ‘χω στο
άλλο βιβλίο καλοπαντρέψει στα καλομαθημένα β.π. –που δεν γνωρίζουν την αντοχή
σαν έννοια- σηκώνει μανίκια, κλείνοντας το μάτι μ’ αισιοδοξία και χαμόγελο στον
αναγνώστη.
