Πως σας ήρθε η ιδέα;
Mου ’ρθε ένα ώριμο, γοητευτικό γυναικείο πρόσωπο στο νου, έκλεινα τα βλέφαρα και την ξανάβλεπα. Μελετώντας τις γλύκες γραμμές, που προσδίδει ο χρόνος με αβρότητα και σεβασμό, θέλησα να δω μέσα της. Πήρε πολύ καιρό. Αλλά όσο προχωρούσα, τόσο μάθαινα. Κι αυτό, ξεκίνησε να καταγράφεται σε λέξεις.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Στο προσωπικό μου γραφείο στον Άνεμο, που βρίσκεται απόλυτα απομονωμένο στην ανατολική μεριά του ορόφου. Με μια λιακάδα σταθερά να εισβάλλει αισιόδοξα από τα αριστερά μου κι ένα πλήθος από αγαπημένες μουσικές για συντροφιά.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ο «Απρίλης» ξεκίνησε να γράφεται πριν από 4 ακριβώς χρόνια. Μεσολάβησε η συγγραφή κι η έκδοση δύο ακόμα βιβλίων μου, της «Λούσιfair» και του «Ζωή με λες», το πρόγραμμα των παρουσιάσεων τους. Το μυθιστόρημα αυτό είχε προχωρήσει και με περίμενε. Με τους χαρακτήρες τους σκιαγραφημένους στο βαθμό που άγγιζε το προσωπικό μου απόλυτο. Δε βιάστηκα. Έπρεπε να ωριμάσουν τα πρόσωπα, να μου εμπιστευθούν το καθένα απ’ αυτά τα δικά τους μυστικά. Κάποια στιγμή ξανακάθισα στον υπολογιστή μου κι όταν σηκώθηκα, είχε σκάσει ήδη μύτη ο φετινός Απρίλης.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ερωτικό μυθιστόρημα με δυνατή δόση χιούμορ. Το βλέμμα και οι μνήμες της κεντρικής ηρωίδας, της Στέλλας, με βοήθησαν να ξετυλίξω στο χαρτί ένα βιβλίο, που όταν ξαναδιάβασα για τελευταία φορά, αισθανόμουν ότι έβλεπα μια γρήγορη ταινία με τα συστατικά και την εστίαση, που θα ’θελα να δω. Και συναντιούνται σ’ αυτό, τρία αναγκαία στοιχεία: το συναίσθημα, η ειλικρίνεια, αλλά και το αβίαστο γέλιο.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σε φυσικό χρόνο σαν αναγνώστες, θα μετρήσουμε τριάντα μονάχα ώρες από τη ζωή της Στέλλας, μιας όμορφης γυναίκας, στο κατώφλι των πενήντα της χρόνων. Άλλοτε μέσα από τα δικά της μάτια κι άλλοτε πάλι μέσα από το πρίσμα των άλλων πρωταγωνιστών, ο χρόνος θα παίξει το δικό του παιχνίδι, μ’ έναν τρόπο ήδη το ’χει κάνει ως τώρα, έτσι κι αλλιώς. Θα θελήσει να θυμηθεί. Επίσης και να αποφασίσει ν’ ακούσει ξανά, αυτό που δεν έπαψε ποτέ να της ψιθυρίζει, η καρδιά της.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ήρθα πολύ κοντά με τα πρόσωπα, χαριτολογώντας θα μπορούσα να πω, ότι από κάποια στιγμή κι έπειτα, έβλεπα οράματα, ζούσα και μοιραζόμουνα στιγμές τους. Είναι οι χαρακτήρες που ιστορικά θα θυμάμαι, πως με δίδαξαν από την αρχή, να ερωτεύομαι, να ’μαι ειλικρινής, να γελάω χωρίς πίσω σκέψεις.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Η Στέλλα αναμφίβολα είναι το συγγραφικό μου γκρο πλαν. Η σταθερή σκέψη της για τέσσερα σχεδόν χρόνια, μ’ έκανε να ξεφύγω γρήγορα από την εξωτερική της εικόνα, που δε θα πέρναγε απαρατήρητη από αντρικά ή γυναικεία βλέμματα. Μου επέτρεψε να βουτήξω μέσα στη σκέψη της, με δίδαξε με τις αλήθειες της, φώτισε τον καιρό που της αφιέρωσα.
ΤΤι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ίσως νιώσει, όπως κι εγώ: ότι ο χρόνος είναι σχετικός, παίζει παράξενα παιχνίδια με το θυμικό μας. Αλλά είναι κι ένας σύμβουλος ωριμότητας. Μιας ωριμότητας, που μέσα από τις εμπειρίες και τα αισθήματα, θέλει να μας διδάξει την υπομονή, τη σημασία της αλήθειας, τη συνείδηση, πως η τύχη μας χαμογελάει όχι τυχαία, αλλά τη στιγμή που θα τ’ αποφασίσουμε.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μάθαμε τα τελευταία χρόνια να ζούμε με αρκετές, δεν ξέρω αν μπορώ να δω, ποια προβάλλει πρώτη.
Φοβάστε...
Την υγεία των ανθρώπων, που αγαπάω και νοιάζομαι.
Αγαπάτε...
Τις φωτεινές στιγμές, που αναδεικνύει η ζωή, όταν καταφέρνεις να τη δεις, μέσα από τα υποψιασμένα και ειλικρινή μάτια της πεζογραφίας.
Ελπίζετε...
Πρώτ’ απ’ όλα σε μια μεγάλη ανατροπή σ’ επίπεδο κοινωνίας, αυτή την εποχή. Σε προσωπικό επίπεδο, ελπίζω να συνεχίσω να κάνω αυτά που αγαπάω περισσότερο.
Θέλετε...
Να συνεχίσω να ζω σ’ ένα περιβάλλον ανθρώπινης αλληλεγγύης, αυτή θα συνεχίσει να μας θεραπεύει απ’ όσα μας φοβίζουν.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Οι ειλικρινείς κι όσοι έχουν διδαχτεί τον τρόπο, να μην παραιτούνται ποτέ από τα συναισθήματα και τα θέλω τους.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε χωρίς προδιαγραφές, μας καλεί να μοιραστούμε τις αλήθειες του, αλλά και να χαμογελάσουμε με τις στιγμές, που η ίδια η ζωή, μας κλείνει εύθυμα το μάτι.
Γιατί δεν πρέπει;
Γιατί υλικά, ο αναγνώστης θα παραμείνει πλουσιότερος για 16 περίπου ευρώ.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Τέλος Απρίλη, θα μοσχοβολάει ακόμα φρεσκάδα από το μελάνι του. Τις ίδιες μέρες, θ’ αρχίσει να διανέμεται στα μεγάλα βιβλιοπωλεία, με ασφάλεια θα το βρίσκουν οι φίλοι και οι φίλες μας μετά την πρώτη βδομάδα του Μαΐου. Εναλλακτικά όμως, μπορούν να το παραγγείλουν κι από το site του Ανέμου. Έτσι θα φτάσει γρήγορα κι ως την πόρτα τους σε ένα μονάχα 24ωρο.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Αναμφίβολα το παθιασμένο κι ελπιδοφόρο χρώμα που έχουν οι παπαρούνες τον Απρίλη, το κόκκινο.
Εξώφυλλα βιβλίων του Γιάννη Φιλιππίδη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό του αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου του μυθιστορήματος «Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης».
Ποια μουσική;
Λογικά θα χρειαζόταν ολόκληρο σάουντρακ, ανάλογα με την υφή και το πνεύμα των γεγονότων. Αλλά για να το συνοψίσω, θα έφερνα ξανά στο νου μου, ένα γαλλικό τραγούδι, ερμηνευμένο από μια νεανική φωνή γεμάτη αλήθεια.
Ποιο άρωμα;
Το προσωπικό μου επώνυμης μάρκας, που παρίσταται όπου κι εγώ: μυρωδιά βασιλικού και αρμπαρόριζας, χωρίς τίποτ’ άλλο επιπρόσθετο.
Ποιο συναίσθημα;
Η συνείδηση, ότι όσο κι αν μας μπλέξει η ζωή στη ροή της, πάντα υπάρχει ο αναγκαίος χρόνος, να κοιτάξουμε προς τα κει, που από πάντα θέλαμε.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μια γρήγορη, αισθαντική ταινία, γεμάτη απρόσμενες φωτεινές στιγμές.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Δουλεύω σε δουλειές που χρειάζονταν εξειδίκευση, από αρκετά νεαρός. Συγγραφέας έγινα, γιατί με πλησίασε και μ’ αγκάλιασε χωρίς ακόμα να ‘χω την παραμικρή επίγνωση, ένα σημαντικά μεγάλο κοινό αναγνωστών/στριών. Εν δυνάμει, είμαι άξιος και για πολλά άλλα. Ωστόσο, η εμπλοκή μου με την ευθύνη των εκδόσεων ενός φιλόδοξου εκδοτικού κι ολοδικού μας λογότυπου, καθιστά την ερώτηση, σχεδόν ρητορική.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Η εμπλοκή μου με τη θέση μου στον Άνεμο, δηλώνω υπερασπιστής και υπέρμαχος των χειρογράφων, που δεν έχουν διακριθεί ακόμα. Χάνω σημαντικό χρόνο από αναγνώσεις τίτλων, ακόμα και φίλων που εκτιμώ και θαυμάζω. Αλλά η ενασχόλησή μου με τα χειρόγραφα που έρχονται στα χέρια μου, με κάνει να βιώνω ένα μικρό θαύμα, κάθε τόσο. Και δύσκολα θα άλλαζα μια τέτοια επιλογή.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Αν τους επέβαλλα όρους δικτατορικούς, ούτε κείνοι θα μ’ εμπιστεύονταν. Έτσι, χρειάζομαι πάντα να τους σκιαγραφήσω με τρόπο εντατικό, που συχνά δε φαίνεται ίσως καν στην ανάγνωση. Αλλά την χαρακτηρίζει μιας και ζωγραφίζοντας τους ήρωες χωρίς ελλείμματα, αφήνεις τους ίδιους να γράψουν το σενάριο της ζωής τους. Εσύ, απλά παρίστασαι με τη γνώση, την εμπειρία και την αισθητική σου.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Αλίμονο, μακάρι να κυριαρχούσε η συνήθεια της βιβλιοφαγίας. Το διάβασμα, μας προικίζει με προσωπικό χρόνο. Χαμένοι σε μια «ξένη» μυθιστορία, βρίσκουμε ξανά το χρόνο να σκεφτούμε σημαντικά πράγματα για μας τους ίδιους. Το μέσο βοηθάει στη συγκέντρωση, δε σε αποσπά, όπως άλλες μορφές τέχνης. Κι αυτό, μόνο στη θετική σκοπιά του θα μπορούσα να το δω. Κατάχρηση θεωρώ τη λανθασμένη κρίση του αναγνώστη, που πλανεύεται από διαφημιστικά τρικ, αφίσες και προπληρωμένα ράφια τίτλων, που προσποιούνται τους ευπώλητους. Εκεί το θέμα χάνεται κι ο αναγνώστης κινδυνεύει από παραπλάνηση, που ’ναι στοχευμένη και καταπίνει χιλιάδες ευρώ, πράγμα ανοίκειο στην εποχή μας. Εκεί το θέμα ξεφεύγει από το υπαρκτό βιβλίο, πρωταγωνιστεί αλίμονο η αφίσα και το προμόσιον, δημιουργώντας έτσι, αναποφάσιστους μελλοντικούς αναγνώστες ή ακόμα χειρότερα, απομακρύνει ανθρώπους από την βιβλιανάγνωση.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Θα ’χε σίγουρα να κάνει με την έννοια του χρόνου, τον οποίο δεν αποδέχομαι, έτσι όπως τον μετράνε τα συμβατικά ρολόγια, μιας και πιστεύω ότι ο καθένας μας, ζει με άλλο ρυθμό κι ωριμάζει ή απλώς γερνάει. Άλλοτε πάλι ζεις τόσο γρήγορα, που ο χρόνος φτάνει οριακά για να τρέξεις και να αγωνιστείς. Τότε η μάχιμη ηλικία στέκεται αλώβητη στο χρόνο, τουλάχιστον στο θυμικό σου. Και φυσικά φλυαρώ, μιας και δε νιώθω άξιος να δώσω τον ακριβή μου τίτλο, η φυσική μου ηλικία δεν θα το επέτρεπε ακόμα.
