Αltervita.gr • Συνέντευξη του συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα «Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης»


Πώς ξεκινάει ένα μυθιστόρημα;
Αυτό έχει να κάνει με τον/την συγγραφέα, το θέμα, το συγκυριακό του θυμικό.Πάντα όμως έχω την αίσθηση, ότι ανάβει μέσα του μια φλόγα, Κύριος οίδε από πού και πως. Στο βιβλίο μου, που ξεκινάει το ταξίδι του αυτήν την εποχή, φλόγα έφερε το πρόσωπο της κεντρικής ηρωίδας. Έδειχνε τόσο ερωτεύσιμη, που άξιζε να ασχοληθώ μαζί της σ' ένα βιβλίο που –ακόμα και εγώ απόρησα για τον μεγάλο όγκο του– που ξεπέρασε τελικά τις 500 σελίδες.
«Ο Απρίλης στάθηκε αλήτης» είναι το 7ο σου βιβλίο. Περιέγραψε μας με λίγα λόγια, τι συμβαίνει σ' αυτό.
Αναμφίβολα και με μια φράση, είναι ένα δυνατό κατά την κρίση μου, ερωτικό μυθιστόρημα με άφθονο αβίαστο χιούμορ, που προκαλεί η ίδια η αφήγηση στιγμών της ζωής των χάρτινων ηρώων. Είναι μια μυθοπλασία, που διαδραματίζεται μέσα σε 30 ώρες μόνο. Γιατί κατά την κρίση μου, τόσες είναι αρκετές, για να νιώσει η ηρωίδα πως, ήρθε στα 49 της χρόνια η στιγμή, που θα θελήσει να αφήσει τη ζωή να κυλήσει ξανά μπροστά της σαν κινηματογραφική ταινία.

Ύστερα από μια τέτοια –όχι πάντα εύκολη – διαδικασία μνήμης και κρίσης, θα οδηγηθεί σ' ένα απολύτως φυσιολογικό και ευτυχές τέλος, που θα φέρει μια απόφαση. Προδίδω ανενδοίαστα το τέλος, μιας και σημασία θα άξιζε κανείς να δώσει στο πως συμβαίνει αυτό –όπως και πολλά άλλα– στο νου μας. Και η μεγαλύτερη συγγραφική ίντριγκα, είναι πως ο/η αναγνώστης/στρια, δεν έχει τις απαραίτητες πληροφορίες. Έτσι, η έννοια του απρόβλεπτου, παίζει έντεχνα με την άγνοια του αναγνώστη για το μετά, που φέρνει συνεχείς ανατροπές. Μ' άλλη οπτική ξεκινάμε ένα τέτοιο μυθιστόρημα κι αλλιώς κλείνουμε την τελευταία σελίδα του.
Η κεντρική ηρωίδα, η Στέλλα, κρύβει μια επανάσταση μέσα της, ένα συνεχές φεύγα, μ' όλες τις συντηρητικές ταμπέλες, που 'χουν φορτωθεί πάνω της μέσα από υποχρεώσεις της κανονικής ζωής, επανεκτιμά, στέκεται ενάντια στο κοινωνικό ρεύμα. Μεταφέρει σαν πρόσωπο, δικές σας ιδέες;
Σίγουρα ναι. Η τόλμη ίσως και το θράσος για πολλούς είναι κάτι που χαρακτηρίζει εμένα και τη ζωή μου, απλά η Στέλλα, όπως και κάθε άλλο πρόσωπο σε κάθε βιβλίο μου, έχει μια αντάρα από τον δικό μου χαρακτήρα. Κι έχει αυτό το φεύγα, που εκτελεί απλά ιδανικές κι ανεκπλήρωτες ανάγκες της. Επιπλέον, η ίδια η ειλικρίνεια απέναντι στα δικά της συναισθήματα, είναι και δική μου στάση ζωής. Επιπρόσθετα στον «Απρίλη» μοιράζομαι μαζί της δυο αγάπες μου: τον αγαπημένο μου μήνα με τις γοητευτικές πρώτες λιακάδες του και τις διαφυγές της σ' ένα νησί φτιαγμένο από λάβα και μιλάω βέβαια για τη Σαντορίνη, που υπεραγαπώ.
Μπορεί στ' αλήθεια μια γυναίκα στη μέση ηλικία να αλλάξει τη ζωή της με μια και μόνη απόφαση;
Όταν συντρέξουν οι ανάλογες συνθήκες, αναμφίβολα ναι. Μια γυναίκα σ' αυτή την ηλικία, έρχεται να μας αποδείξει πόσο απλό είναι αυτό. Έχει την ωριμότητα σαν όπλο πια, δε το χρεώνεται σε σημάδια του χρόνου. Μακάρι να 'χαμε όλοι μας την ωριμότητα των σαράντα ή των πενήντα, όσο ακόμα ήμασταν εικοσιπέντε χρονών. Ο χρόνος όμως, που μας επιβαρύνει με κούραση, μας παρέχει και το μαγικό φίλτρο της ψυχικής ωρίμανσης. Και μια γυναίκα στο κατώφλι των πενήντα στην εποχή μας, είναι αρκετά νέα για να γυρίσει τον ίδιο τον μικρόκοσμό της τουλάχιστον, κυριολεκτικά ανάποδα.
Οι αναγνώστριές σας, θα σας λατρέψουν για μια τέτοια τοποθέτηση.
Οι άνθρωποι κατά τη γνώμη μου, πολλώ δε μάλλον το ωραίο φύλο, δεν έχουν για μένα πάντα την φυσική τους ηλικία, αυτήν που μετρά νέα στερεότυπα τα ρολόγια. Το λέω, αποφεύγοντας να κολακέψω τους φίλους και κυρίως τις φίλες μας. Καθένας-καθεμιά από μας, έχουμε το δικό μας κύτταρο. Κι όσο αφορά το αειθαλές γυναικείο φύλο, εκεί θα πω ότι δεν έχει ηλικία. Γιατί η γοητεία εκπορεύεται από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά μεν, αλλά στην πραγματικότητα, το φως εκπέμπεται από μέσα μας. Είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μας διδάξει ένα τέτοιο βιβλίο: πως όταν δεν παραιτούμαστε από τα οριστικά θέλω μας, η ζωή μ' ένα κλικ σκέψης ανταποδίδει, αλλάζοντας τις προδιαγραφές της ίδιας της ροής των γεγονότων.
Μπορεί ένα ευανάγνωστο μυθιστόρημα σαν τον «Απρίλη», να 'χει την ικανότητα ταυτόχρονα να διδάξει;
Αυτό το κάνει, κάθε βιβλίο γραμμένο με εμπειρία, ειλικρίνεια και συναίσθημα. Μέσα από μια ξένη μυθιστορία αγνώστων σε μας ανθρώπων και την ανάγνωσή της, γελάμε, συγκινούμαστε, παίρνουμε θέση υπέρ των ηρώων κι αυτό μας χαρίζει κάτι ολότελα ξεχωριστό: ξυπνάει εικόνες μνήμες και προσωπικά μας συναισθήματα, μιας και οι συνειρμοί δεν είναι απλά αναπόφευκτοι, αλλά και ευσεβής πόθος του αποτελέσματος. Αυτό το κάτι καινούργιο που μας περνάει χθόνια η ανάγνωση ενός βιβλίου, είναι κάθε φορά η διδαχή και το κέρδος μας: ο ίδιος ο ανασυντονισμός σε προσωπικά ζητήματά μας. Κι αυτό είναι κι ένα σταθερό στοίχημα του συγγραφέα, το ν' αφήσει λίγο παραπάνω άνεμο στο νου του αναγνώστη.
Βάζουν στ' αλήθεια οι συγγραφείς στοιχήματα με τον εαυτό τους στο ξεκίνημα ενός καινούργιου τους χειρογράφου;
Αν κρίνω από μένα, θα πω, πως σίγουρα έτσι συμβαίνει. Μπορεί με κάθε βιβλίο να εστιάζεις αλλού και να ξεκινάς από κάπου, ίσως και συ να μην αντιλαμβάνεσαι για πού ακριβώς τραβάς, ενόσω γράφεις. Αν σ' εμπιστευθούν οι χαρακτήρες κι είναι πλήρεις οντότητες για σένα από την αρχή, μόνοι τους θα σου δείξουνε το δρόμο κι ίσως να 'ναι άλλος απ' αυτόν, που αρχικά πρόβλεψες. Αλλά έτσι γίνεται πάντα: οι συγγραφείς γράφουμε πρώτα απ' όλα για τον ίδιο μας τον εαυτό, ανεπηρέαστοι από εξωτερικούς παράγοντες ή πασέ συνταγές. Το αποτέλεσμα ενός βιβλίου, θα βρει στη συνέχεια το δικό του κοινό. Το ίδιο αυτό κοινό, στα σχόλια και τις κρίσεις του, θα σου διδάξει με τη σειρά του τη δική του οπτική, που ίσως και να παραλλάσσεται σημαντικά από τη δική σου.
Κι αυτό, το ζήτημα της αμφίδρομης επικοινωνίας δεν είναι ένα από τα πιο μαγικά στοιχεία που παρέχει η πεζογραφία;
Αναμφίβολα, ναι. Ξέρεις, όταν κάποιος γράφει, το κάνει πάντα μόνος. Σπάνια αντιλαμβάνεται ότι μια τόσο μοναχική απασχόληση, μπορεί να γίνει με την έκδοση του βιβλίου, επικοινωνία με τον/την αναγνώστη/στρια. Προσωπικά, χρειάστηκα δυο τουλάχιστον βιβλία που πήγαν απρόσμενα καλά εμπορικά, για να νιώσω ότι το βιβλίο λειτουργεί σαν τρόπος έκφρασης, που ενέχει πρώτ' απ' όλα, επικοινωνία, μοίρασμα. Κι όταν έχεις τη χαρά των πολλών δημόσιων εμφανίσεων, η προσέγγιση αυτή είναι μαγική, γιατί από τη μεριά σου, έχεις εμπιστευθεί ακόμα και ακούσια, κομμάτια από τον χαρακτήρα και τις ιδέες σου, που οι άλλοι μαθαίνουν, διαβάζοντας.Κι οι φίλοι/ες που συνωστίζονται γύρω σου με τα χρόνια και κάθε νέο τίτλο, είναι το μεγαλύτερο κέρδος, τουλάχιστον στην εποχή μας, που θεωρείται πια άθλος για ένανσυγγραφέα, το να 'χει τη στήριξη του κοινού του.
Αντιμετωπίζει κρίση το βιβλίο στην εποχή μας;
Στη δύσκολη εποχή, σα λαός έχουμε παραμερίσει σε απογοητευτικό βαθμό το βιβλίο από τις συνήθειες μας. Η τιμή ενός βιβλίου, φαίνεται σε πολλούς ακριβή, υπερτιμημένη. Οι ίδιοι άνθρωποι, φορτώνουν καρότσια στα σούπερ μάρκετ ανενδοίαστα, ότι αυτό κοστίζει τόσο, το άλλο τόσο. Το βιβλίο έχει τη χαμηλότερη πιθανή τιμή σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Κάποτε πρέπει να νιώσουμε ότι η αγορά ενός βιβλίου, δεν είναι απλώς πολιτική πράξη, αλλά θα καθορίσει μελλοντικά την εκδοτική παραγωγή στη χώρα μας. Και δεν μιλάω βέβαια για τους ανθρώπους που δυστυχούν ή αντιμετωπίζουν το φάσμα της κυριολεκτικής πείνας, αναφέρομαι σ' όσους ακόμα μπορούν. Αν δεν θέλουν να καταποντιστεί η παραγωγή ελληνικών βιβλίων, θα πρέπει να το επιλέξουν οι ίδιοι, με την αναγκαία προσοχή και τον πήχυ τους ψηλά. Αυτό που θα επιλέξουν, θα το ξαναδούν σαν αποτέλεσμα βιβλίου και στο μέλλον.
Υπάρχει καλή και καλή πεζογραφία στη χώρα μας;
Αλίμονο, ναι. Υπάρχει η πεζογραφία που όλοι αγαπάμε να διαβάζουμε και μια ανεξάρτητη κατηγορία, που προσποιείται το ευπώλητο βιβλίο πεζογραφίας και δεν είναι ούτε ευπώλητη, ούτε πεζογραφία, αλλά μια διαφημιστική απάτη. Το κακό φεμινέν βιβλίο μεταλλάχθηκε από την εποχή των βίπερ και τώρα απαιτεί να πρωταγωνιστεί σαν «πεζογραφία», μολονότι δεν το κατέχει το θέμα, αλλά ίσως να κρύβει μια δυναμική και πολυέξοδη –ανοίκεια για την ίδια την εποχή μας- διαφημιστική καμπάνια.
Πώς μπορεί κανείς να βρει εύκολα βιβλία του Ανέμου;
Έχουμε καλές θέσεις σε όλα τα μεγάλα καταστήματα βιβλιοπωλείων. Στα μικρότερα, που μαστιγώνονται από την οικονομική κρίση, μπορεί κανείς ν' αποκτήσει όποιον τίτλο μας επιθυμεί με παραγγελία, που χρονοκαθυστερεί λιγάκι συνήθως. Εναλλακτικά, μπορεί να τα παραγγείλει απευθείας από το σάιτ του Ανέμου (www.anemosekdotiki.gr), όπου θα βρει εκτός από όλους τους τίτλους μας και όλες τις δημοσιεύσεις που αφορούν κάθεβιβλίο.Από κει, οι φίλοι και οι φίλες, θα μπορέσουν να αποκτήσουν βιβλία που κάνουν επιτυχία στις μισές τιμές απ' αυτές που ισχύουν στην αγορά. Μη χάνοντας τη μισή τιμή του βιβλίου από το γενικό χονδρεμπόριο, μπορούμε να κάνουμε μια σειρά από ευχάριστες εκπλήξεις όπως χαμηλές τιμές και παράδοση στο σπίτι ουσιαστικά ανέξοδα σε ένα μόλις 24ωρο.

Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:
Επίσημη Σελίδα του βιβλίου:
Περισσότερες πληροφορίες: