O
συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδης μας μιλάει για το καινούριο του βιβλίο «Κωδικός
ελευθερία» αλλά και για την παρουσίαση που πρόκειται να γίνει στο cafe «Ωβέρνη»
στην παλιά πόλη την Δεύτερα 1η Φλεβάρη.
1/ Σαν συγγραφέας,
είστε δέκα τώρα γνωστός, όχι μόνο για τα δημοφιλή σας μυθιστορήματα («Η μυρωδιά
σου στα σεντόνια μου», «Κρατάς μυστικό;» ή το αντικαταθλιπτικό «Ο Απρίλης
στάθηκε αλήτης». Τα βιβλία σας ωστόσο διαφέρουν, στην εργογραφία σας έχετε
τίτλους σα το «Ζωή με λες» ή το «Κωδικός ελευθερία», που είναι και το ένατό σας
βιβλίο. Τι περισσεύει για έναν συγγραφέα από τα μυθιστορήματα και χρειάζεται
ξεχωριστά βιβλία με ανεξάρτητα αλλά σημαντικά πεζά και προσωπικές αλήθειες;
-Αυτό
ακριβώς συμβαίνει, όπως πολύ όμορφα το θέσατε. Ο συγγραφέας είναι ένας άνθρωπος
υπεραιευσθητοποιημένος, τα χρόνια που χαρίζει στη συγγραφή βιβλίων, τον
ωριμάζουν αλλιώτικα, αντιλαμβάνεται με τους δικούς του αισθητήρες το παρόν γύρω
μας. Κι όταν η ανάγκη για βιβλία άμεσου διαλόγου, που στόχο έχουν να
επικοινωνήσουμε κοινούς τόπους, στο βαθμό του να πιστεύει ο αναγνώστης, ενώ εσύ
γράφεις αυτοβιογραφικά, είναι ξεχωριστός. Κανένα μυθιστόρημα δεν είναι εύκολο,
να προσδώσει τόσο άμεση επικοινωνία. Κι είναι πεποίθησή μου, ότι στη δύσκολη
εποχή, πρέπει να υπάρξουν κι άλλα τέτοια βιβλία, ανάλογης γραφής, όπου ο
συγγραφέας δε φωτογραφίζει με τρόπο πεζογραφικό-λογοτεχνικό μια δική του
μυθιστορία. Απορροφά και αναδεικνύει τη ζωή μας, που αξίζει να γίνεται ολοένα
και καλύτερη.
2/ Τι είδους ζητήματα
θίγει το «Κωδικός ελευθερία» λοιπόν;
Ο κωδικός είναι το κλειδί, το password,
η πρόσβαση για κάτι επιθυμητό. Οι προσωπικές μας ελευθερίες ωστόσο,
συρρικνώνονται, εξαιτίας της κρίσης, όλοι κυνηγιόμαστε από οφειλές. Έτσι
ξεχνάμε τις ακριβότερες και αληθινές αξίες. Οι αληθινές αξίες σα τη φιλία, την
αγάπη, την ευαισθησία, την αλληλεγγύη του ανθρώπου σε άνθρωπο, ακόμα και τα
φοβικά μας ένστικτα, αξίζει να δεχτούν επεξεργασία από μας. Αυτή τη ζωή έχουμε
τώρα σα δεδομένη, ας προσπαθήσουμε να βρούμε την ισορροπία, την ειρήνη και τις
εναλλακτικές για τους επόμενους στόχους μας. Αυτό επιχειρεί να θυμίζει το
«Κωδικός ελευθερία», ένα βιβλίο αλλιώτικο ακόμα και στη σελιδοποίησή του, μιας
και συνοδεύεται από το εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό του εκδότη μας Νικόλα
Τελλίδη, που πρώτη φορά αποφάσισε να εκδώσει-δείξει το υλικό του δημόσια. Το
βιβλίο παλεύει να αγγίξει τον/την αναγνώστη/στρια βαθιά, να τον βοηθήσει να ζει
μέσα από το γοητευτικό βλέμμα της πεζογραφίας τη ζωή που τρέχει γύρω μας. Κι αν
τα καταφέρει ο συγγραφέας, ο αναγνώστης επιστρέφει πάντα κερδισμένος,
θεραπευμένος, ίσως και με πιο ανοιχτή οπτική πια για όλα.
3/ Σε κάποια από τα
κείμενά σας, αποτυπώνετε στιγμές από τα ταξίδια. Στη γεωγραφική σας
περιπλάνηση, επισκέπτεστε τη Σύμη, κυρίως όμως έρχεστε και ξανάρχεστε στη Ρόδο.
Ποια θέση κατέχει μέσα σας η Ρόδος;
Η Ρόδος
είναι για μένα ένα νησί όπου πιθανόν να μετακόμιζα αν συνέτρεχαν οι συνθήκες ή
αν συμβεί αυτό μελλοντικά. Είναι το νησί της πρώτης αθωότητας, όταν το γνώρισα
για πρώτη φορά στα 18 μου χρόνια, αποχαιρετούσα εμμέσως την ιδιαίτερή μου πατρίδα
μ’ ένα μικρούλι τέτοιο ταξίδι ανεξαρτησίας, θα γινόμουν κάτοικος Αθήνας, η
αγάπη μου και κείνες οι πρώτες εντυπώσεις, επανεμφανίζονται στο μυαλό μου.
Ξάναρθα, μέσα από μια προσωπική ιστορία ζωής, που διαρκεί ακόμα στην ηλικία των
25 μου χρόνων. Άλλα ταξίδια-ειδύλλιο. Τώρα πια, όταν επισκέπτομαι τη Ρόδο,
σκέφτομαι πρώτα απ’ όλα ότι δεν την αγαπάω μόνο εγώ, αλλά και πολλοί από τους
φίλους/ες που θα συναντήσω. Κι αισθάνομαι κυριολεκτικά, ότι ξαναγίνομαι 18 ή 25
αντίστοιχα. Κι ας έχει κυλήσει μια εικοσαετία από τότε. Η Ρόδος παραμένει
συνδεδεμένη με το θυμικό μου, online!
4/ Είναι η δεύτερη
παρουσίαση του βιβλίου, και πριν φύγετε για Θεσσαλία και Μακεδονία με την
αγαπημένη μας συγγραφέα και δημοσιογράφο Αναστασία Κορινθίου. Πριν όμως απ’
αυτό το ταξίδι, επιλέξατε το νησί μας για τη δεύτερη μεγάλη παρουσίαση του
βιβλίου.
- Εδώ,
κάνω το προσωπικό μου χατίρι. Σε κάθε προορισμό, μας περιμένουν φίλες και
φίλοι. Αλλά μπαίνοντας στο δίλημμα του από πού να ξεκινήσει αυτό, ένα πετάρισμα
των βλεφάρων μου χρειάστηκε. Σε δέκα λεπτά, είχαν κλειστεί ήδη τα εισιτήρια,
κανονίζονταν οι πρώτες λεπτομέρειες. Κι έβλεπα το θέλω μου, να αποκτά ύλη…!
5/ Στο «Κωδικός
ελευθερία», «φωτογραφίζετε» από τη μια τους ανθρώπους γύρω σας, από την άλλη
όμως ξεδιπλώνετε προσωπικά ζητήματα, όπως αυτά της μειωμένης σας όρασης ή
κάποια περιπέτεια υγείας, που ευτυχώς ξεπεράστηκε, σας τρόμαξε αλλά σας ωρίμασε
κιόλας. Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις του κοινού σ’ ένα τέτοιο συγγραφικό
άφημα;
Κάτι
λέγαμε πιο πριν για τα μυθιστορήματα. Πολλές μνήμες, εγείρουν μυθοπλασίες,
διδάσκουν το δρόμο για να κάνουν τις ζωές συγγραφέα κι αναγνώστη, καλύτερες.
Αλλά σ’ ένα βιβλίο σαν τον «Κωδικό», που ενέχει τις έννοιες της επικοινωνίας
και της εσωτερικής αλληλοανασυγκρότησης, αυτό χτυπάει ψυχή, αν σταθείς αληθινός
κι ειλικρινής. Το σημαντικότερο που ακούω, είναι ότι αντιγράφω-αναπτύσσω
στοιχεία της προσωπικότητάς των άλλων, της κατάστασης ή των σκέψεών τους,
έχοντας βάλει υποθετικά μια μικροκάμερα, όχι στο χώρο αλλά και στην ίδια τους
την ψυχή. Το πιο όμορφο, είναι ότι για μένα έγραφα και πάλι. Κι αυτό
αποδεικνύει ότι μέσα από ένα αλλιώτικο βιβλίο πεζογραφίας, φανερώνονται κοινοί
τόποι με τους αναγνώστες, κοινοί τόποι που αξίζει να ακουστούν, να διαβαστούν
και να κουβεντιαστούν, μέσα από μια ολοζώντανη παρουσίαση-γιορτή με αφορμή ένα
νέο βιβλίο, σαν αυτή που θα γίνει την 1η μέρα του Φλεβάρη στο καφέ «Ωβέρνη»
στην παλιά πόλη. Σ’ ό,τι αφορά στα προσωπικά μου κείμενα, που εμπιστεύθηκα για
πρώτη φορά δημόσια, δεν το ’κανα για να εκμεταλλευτώ μια αδυναμία ή μια κρυμμένη
μου στιγμή, για κάποιου είδους ωφέλεια. Το ’κανα για να καταδείξω, ότι η ζωή
μας, κρύβει εμπόδια, προσχώματα, η οπτική για παράδειγμα ικανότητα, η ίδια η
υγεία, δεν είναι δεδομένες, Κερδίζονται με μικρές ή πιο μεγάλες προσωπικές
μάχες. Κι αν η γενετική μου οπτική πάθηση εξελισσόταν την εποχή που γνώριζε
επιτυχία το πρώτο μου βιβλίο, αυτό με κατέθλιβε. Αλλά επιπλέον, με έκανε πιο
επίμονο, πιο δραστήριο, ακόμα πιο δημιουργικό. Με μια μεγαλύτερη οθόνη και μια
σειρά από προσωπικές πατέντες, η ζωή μου με ωρίμασε πιο γρήγορα, με έμαθε ν’
αγαπώ όσα θεωρούμε δεδομένα και δεν είναι καθόλου, με δυνάμωσε, μ’ έκανε να
βάζω στόχους και να τους κατακτώ με πολλή δουλειά και πολλή αλήθεια. Τέτοια
ζητήματα προσπαθώ ν’ αναμεταδώσω –μαζί με δύναμη– σ’ όσους κι όσες αγκαλιάζουν
τα βιβλία μου.
6/ Στους Ροδίτες και
τις Ροδίτισσες, έχετε να στείλετε κάποιο μήνυμα, μέσα από αυτή τη συνομιλία
μας.
Το
ερχόμενη Δευτέρα, πρωτομηνιά, επισκέπτομαι για τρίτη φορά αυτό το αγαπημένο
νησί μέσα στο τελευταίο εξάμηνο. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Κάθε φορά
αποκτώ και περισσότερους φίλους καρδιάς, οι ζωές μας συνδέονται με την
ηλεκτρονική ή την ερτζιανή επικοινωνία, οι επιφανέστεροι χορηγοί, με
υποδέχονται με αγάπη, που αγγίζει τα όρια της συγγένειας. Η αλυσίδα των φίλων
μεγαλώνει τον κύκλο γύρω μου. Το προηγούμενο καλοκαίρι κάναμε μια εκπληκτική
παρουσίαση μπροστά στους Μύλους του λιμανιού με αφορμή το «Ποτέ μη λες για
πάντα» της Αναστασίας, καταφέραμε με τη συμβολή δημοτικών και άλλων
πολιτιστικών φορέων να οργανώσουμε το «πρώτο μονοπάτι των βιβλίων». Πλάι μας,
στάθηκαν φίλοι οριστικοί. Πάντα θα ψάχνω τρόπους ν’ ανταποδώσω την εκτίμηση,
την αγάπη, τη φιλοξενία. Και με το δικό μας εκδοτικό όχημα, τον Άνεμο, έχω τη
βεβαιότητα και την ανάγκη να χαρίσω και να χαριστώ. Κι αυτό με κάνει πολλαπλά
ευτυχή.
Δείτε
περισσότερα για το βιβλίο εδώ:
Η σελίδα
του βιβλίου στο Facebook:
https://www.facebook.com/Κωδικός-ελευθερία-Γιάννης-Φιλιππίδης-Άνεμος-εκδοτική-1487342001567651/?fref=ts
Πηγή: www.blackmonday.gr
Πηγή: www.blackmonday.gr
