Γνωρίζοντας
ότι κωδικός είναι αυτό που ξεκλειδώνει κάτι μυστικό και καλά
φυλαγμένο,αναρωτιέμαι τι μπορεί άραγε να ξεκλειδώνει η λέξη ελευθερία.
Η ανάγνωση
του βιβλίου του Γιάννη Φιλιππίδη με ώθησε να αρχίσω να αναζητώ θραύσματα
μνήμης, αποκόμματα καταστάσεων και γεγονότων που κάποια στιγμή μου φάνηκαν
ασήμαντα πριν χαθούν στη δημιουργική ασάφεια που αφήνουν πίσω μας οι σκέψεις
μας.
Ιδεοληψίες,
προσμονή, αυταπάτες που συνωθούνται στον κάδο ανακύκλωσης της μνήμης μας. Σε
αυτά τα μικρά ασήμαντα, ωστόσο, κρύβονται μικρογραφίες του κόσμου μας,
αντανακλάσεις του κοινωνικού ιστού και η πραγματικότητα τρομακτική ως
αμακιγιαριστή, αγουροξυπνημένη μεσήλιξ σταρ.
Τελικά
μέσα σε αυτό το βιβλίο κρύβοταν μια σπουδαία ανακάλυψη και την καταθέτω χωρίς
επιφύλαξη: διαχρονικώς η ελευθερία δεν αποτέλεσε ποτέ προνόμιο ούτε τίτλος
τιμής αφού ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά!
Επιπλέον,
η κυριαρχία των ηλιθίων, των υπερφίαλων και των ανάλγητων μάς φαίνεται πια
φυσιολογική και πανάθεμα τους είναι και πολλοί! Και όλοι οι υπόλοιποι-φτωχοί
πλήν τίμιοι άνθρωποι- που αποτελούμε και την πρώτη ύλη για ασκήσεις
βαρβαρότητας, θεατές μπροστά στις οθόνες του προκάτ συστήματος που
προσδιορίζουν την προκάτ ζωή μας.
Όμως ο
Γιάννης Φιλιππίδης με την πένα του αφουγκράζεται το αιώνιο σήμερα και ξυπνά τις
συνειδήσεις απο την χειμερία νάρκη τους, χτυπώντας ένα προειδοποιητικό
καμπανάκι για το τι πραγματικά συμβαίνει, παρ΄όλο που ως κοινωνία είμαστε
ομοθύμως πρόθυμοι στο να αποφεύγουμε να θέσουμε το ερώτημα, κάτι το οποίο τολμά
και το κάνει ο συγγραφέας!!
Καταθέτοντας
την ίδια του την ψυχή, προσφέροντας γενναιόδωρα τον πιο μύχιο εαυτό του,
φθάνοντας ως τις απαρχές της ψυχης του, κηρύσσει την αγάπη και την αποδοχή προς
τον εαυτό μας και τον πλησίον ως ένας άλλος "Απόστολος" μιας
θρησκείας υπεράνω προκαταλήψεων, δισταγμών και μετέωρων βημάτων.
Ένας ύμνος
στη ζωή και στην αγάπη!! Και όπως γράφει και ο ίδιος: "με δράση κερδιζεται
η ζωή, όχι με απόγνωση…”
