Το
παράθυρο στη φαντασία ανοίγει με τη λογοτεχνία…»
1) Ποια
ήταν η αφορμή για τη συγγραφή του τελευταίου σας βιβλίου «Κωδικός Ελευθερία»;
Πείτε μας λίγα λόγια για το περιεχόμενό του.
Η
πραγματικότητα, κερδίζει τα βλέμματα, έχει ξεπεράσει την έννοια της
μυθοπλασίας. Έχουμε ανάγκη γι’ αλλιώτικα αφηγήματα, εσωτερικής και άμεσης
διασύνδεσης κι επικοινωνίας μεταξύ συγγραφέα κι αναγνώστη. Είναι η πεζογραφία
της δικής μας ζωής, ήθελα να φωτίσω στιγμές της, να μας θυμίσω τις
σημαντικότερες αξίες. Για τις αξίες, που δε κοστολογούνται κι είναι
ανεκτίμητες.
2) Ποιος
είναι ο δικός σας «κωδικός» ελευθερίας;
Εύκολο ν’
απαντήσω σα συγγραφέας αποκλειστικής απασχόλησης με το αντικείμενο. Κωδικός
μου, είναι ο τρόπος που μπορώ να βλέπω ή να ξεσκονίζω συναισθήματα μέσα από τη
συγγραφή ή ζώντας κι απορροφώντας. Έτσι καταφέρνω να δω και να δείξω τη ζωή
μέσα από το γοητευτικό βλέμμα της πεζογραφίας.
3)
Υπάρχουν κανόνες που ακολουθείτε όταν γράφετε ή δουλεύετε «χωρίς δίχτυ
ασφαλείας»;
Όταν
μπλέκεις με τον κόσμο των συναισθημάτων, ζεις πρώτος όσα καταγράφεις στο χαρτί.
Η εμπειρία συμβουλεύει να γράφεις νωρίς, ενεργειακά δυνατός, επίμονος να
προχωρήσεις, όχι να γράφεις όταν το θυμάσαι ή σε πέντε μέρες ένα βιβλίο. Αν
κάτι στη λογοτεχνία την κάνει ξεχωριστή, είναι το παράθυρο που ανοίγει στη
φαντασία.
4) Όταν
κάποιος είχε πει στον Ουγκώ πως πρέπει να προσεύχεται στην πένα του, εκείνος
του είχε απαντήσει πως προσεύχεται στη γομολάστιχα. Θεωρείτε πως το σβήσιμο είναι
εξίσου σημαντικό με το γράψιμο;
Απολύτως.
Το πρώτο μου βιβλίο που αγαπιέται σαν παλιό κρασί μετά από μια δεκαετία,
κυκλοφόρησε χωρίς τις 40 πρώτες σελίδες του, δεν ξεκίναγε δυναμικά όσο ήθελα.
Αυτό με δίδαξε να τολμάω να διαγράφω ή ν’ αλλάζω το εσωτερικό μου σχέδιο
μαθήματος, ακολουθώντας τους χαρακτήρες που είχα φτιάξει. Παραλείποντας τα
παραπανίσια.
5) Ποιος
προηγείται στα βιβλία σας; Η πλοκή ή οι χαρακτήρες;
Οι
χαρακτήρες, αναμφισβήτητα. Έτσι κι αλλιώς είμαστε τόσο πολύπλοκοι εμείς οι
ίδιοι, που ακόμα και η καταγραφή ενός απλού μύθου, μπορεί να πάρει άλλες
διαστάσεις, αν ο συγγραφέας καταφέρει να ντυθεί τα ρούχα τους, να νιώσει το
σφυγμό των ηρώων.
6)
Βάζοντας την τελευταία τελεία ποια συναισθήματα κυριαρχούν;
Όσο
κορυφώνει ένα βιβλίο, τόσο η αδρεναλίνη κυριαρχεί. Αναμφισβήτητα πρέπει μετά το
τέλος ενός βιβλίου να εκτονώσεις την παραπανίσια ενέργεια που πάντα περισσεύει:
με ζωή, με δουλειά με άλλο βιβλίο, ότι πρωτεύει στον καθένα. Αλλιώς αισθάνεσαι
ξαφνικά άδειος. Υπάρχουν όμως και φορές, που τελειώνοντας κάτι που έχεις
παλέψει, αισθάνεσαι επαρκής, πλουσιότερος.
7) Αν σας
δινόταν η ευκαιρία να ανεβάσετε σε θεατρική παράσταση ένα από τα βιβλία σας
ποιο θα διαλέγατε;
Αναμφισβήτητα
το πρώτο θα ’δειχνα. Όταν γραφόταν, ακόμα ερχόμουν από έναν κόσμο που
μοσχοβολούσε θέατρο, η θητεία άλλαζε προορισμό, αλλά μόνο σαν μονόλογο της
κεντρικής ηρωίδας, κατάφερα να πειστώ να αφεθώ στη ζωή μιας ερωτεύσιμης
γυναίκας. Κι ότι γράφτηκε, γράφτηκε σαν προσωπική αφήγηση της ίδιας της
ηρωίδας. Κι έτσι συνοπτικά αξίζει ν’ ανεβεί.
8) Ποια
είναι η στάση σας καθώς και η φιλοσοφία ζωής απέναντι στις δυσκολίες που έχετε
αντιμετωπίσει κατά καιρούς;
Μικρότερος
ήμουν άτολμος, καταθλιβόμουν εύκολα. Μεγαλώνοντας, έμαθα πως η ζωή κερδίζεται
με στόχο και επιμονή. Διδάχτηκα να υπακούω στα θέλω μου, οι δυσκολίες είναι απλά
παράμετροι, συχνά αντιμετωπίζονται πιο εύκολα απ’ ό,τι νομίζουμε. Βήμα το βήμα,
καταφέρνουμε πολλά «άπιαστα». Αρκεί να μη σταματάει κανείς το περπάτημα.
9) Πότε
πιστεύετε ότι νιώθει κάποιος πλήρης και ευτυχισμένος;
Όταν
πραγματοποιεί επιθυμίες, που ίσως και να περίμεναν καιρό για τη δική τους
στιγμή.
10) Πώς
σας αρέσει να χαλαρώνετε;
Γράφω
ακούγοντας γνωστές ή σπάνιες μουσικές, ξεκουράζομαι μ’ αυτές, τα βράδια συνήθως
χάνομαι στα σενάρια κάποιας επιλεγμένης ταινίας, ακόμα κι αν κατά τη διάρκεια
της μισής ταινίας, επεξεργάζομαι μέσα μου το κεφάλαιο ενός βιβλίου, που πρέπει
να γραφτεί την επόμενη μέρα. Και γω, πρέπει να ’μαι επαρκής μαζί του, άξιος.
11) Αν
μπορούσατε να ξεφύγετε μια ημέρα από την καθημερινότητα και να κάνετε κάτι
απρογραμμάτιστο και αυθόρμητο τι θα ήταν αυτό;
Μη ρωτάς
συγγραφέα για τέτοια θέματα, η φαντασία αποκτά υπερφυσικές διαστάσεις. Αν δεν
είχα υποχρεώσεις καρδιάς να περιμένουν και διέθετα ένα πιο επαρκές πορτοφόλι,
το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι ότι θα ’φευγα ταξίδια. Εντός κι εκτός
συνόρων. Κι όχι οργανωμένα. Ξεκινώντας για το γραφείο μου στον Άνεμο και
καταλήγοντας στο El. Venizelos. Τι φεύγει και για πού. Ίσως ακούγεται
υπερβολικό, αλλά είμαι ακριβώς αυτός ο άνθρωπος.
#ΚωδικόςΕλευθερία
#ΆνεμοςΕκδοτική
