Είχε
Λιακάδα σήμερα. Ένας τίτλος που αποπνέει από μόνος του αισιοδοξία και πάθος για
ζωή. Αντίσταση σε κάθε κάθε δεδομένη κατάσταση και σε κάθε πραγματικότητα. Ένας
τίτλος που θα ντύσει ένα κείμενο που αποδεικνύει με θάρρος πείσμα και πυγμή την
θέληση για μια προσωπική και αυτόνομη πορεία του καθένα στον δρόμο που του
διαλέγει μεν η μοίρα, αλλά που η δικιά του αντίληψη είναι αυτή που εντέλει
αλλάζει το πρόσημο του τελικού απολογισμού. Γιατί η πορεία της ζωής ενός ανθρώπου ορίζεται από τις δικές
του πράξεις. Απο τις δικές του αποφάσεις, από τις δικές του μάχες. Η μοίρα
παίζει απλά τον ρόλο της ορίζοντας και καθορίζοντας τα περιθώρια του χρόνου που
έχει κάποιος να ζήσει στιγμές, όσο αναπνέει. Οι στιγμές είναι αυτές που μετράνε
και όσες περισσότερες δικές του στιγμές ζήσει κάποιος, με πάθος και ουσία, τόσο
πιο πολύ ο χρόνος αλλάζει διάσταση. Διογκώνεται, διαστέλλεται και παύει να
παίζει τον ρόλο μιας αντίστροφης μέτρησης προς την φθορά και τον θάνατο. Αλλά
να χάνεται και και να εξαϋλώνεται μπροστά στην δύναμη και την αντίσταση της
δικιάς μας προσωπικής επιλογής.
Ο
Γιάννης Φιλιππίδης μας παραθέτει ένα βιβλίο γεμάτο συνθήκες κοινωνικές,
ιδεολογικές και συμβατικές που
σπάνε και ακυρώνονται από την προσωπική σφραγίδα που αφήνει ο κάθε ήρωας του,
με την στάση ζωής του απέναντι στις δυσκολίες και στα εμπόδια. Στην ασταθή
πολιτική κατάσταση της εποχής που περιγράφει. Στα ηθικά πρότυπα μιας εποχής που
έθετε κανόνες και ταμπέλες. Οι ήρωες παλεύουν με ρεαλιστικές δυσκολίες, αλλά βγάζουν
απο μέσα τους τα πιο αισιόδοξα συναισθήματα τους και τις πιο δυνατές αποδείξεις
τους ότι την ζωή πρέπει να την ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο.
Η
Ιστορία κινείται γύρω απο δυο γυναίκες. Την Πέρσα που έχει ωριμάσει μέσα απο
τις ατυχίες της και το σκληρό πρόσωπο που της έχει δείξει η ζωή. Ασυμβίβαστη
και χειραφετημένη. 'Έτοιμη να προσφέρει και να προστατεύσει. Έτοιμη να
μεταγγίσει με την πείρα της το μυαλό και την ψυχή του αναγνώστη.
Από
την άλλη έχουμε, την Ισμήνη ένα κορίτσι λίγο πριν την ενηλικίωση του,
Εγκαταλείπει το σπίτι της, τους γονείς της και την απομίμηση ζωής όπως την
αποκαλεί, με σκοπό να διεκδικήσει μακριά από το πέπλο της ασφυξίας, την
ελεύθερη και ουσιαστική ζωή.
Οι
δυο γυναίκες θα συναντηθούν στιγματιζοντας η μια την ζωή της άλλης.
Σχηματίζοντας και πλάθοντας μια σχέση με ισχυρούς δεσμούς και αδιάρρηκτους
κρίκους. Προσθέτοντας η κάθε μια, μια καινούργια εμπειρία. Μια καινούργια εκ
νέου δημιουργημένη εικόνα στην ζωή της άλλης. Η Πέρσα γίνεται μια ουσιαστική
μητέρα για την Ισμήνη. Μια σημαντική φίλη που την καθοδηγεί. Η Ισμήνη
ξαναθυμίζει στην Πέρσα την μητρότητα και την κάνει να επαναπροσδιορίσει τις
απώλειες της ζωής της. Κυρίως όμως την αναγκάζει με θαυμασμό να παρακολουθεί
την Ισμήνη να πορεύεται στην ζωή της το ίδιο αντισυμβατικά και το ίδιο
διαφορετικά με εκείνη. Δυο γυναίκες που οι ζωές τους ταυτίζονται μέσα από
κοινές ή διαφορετικές εμπειρίες. Οι σκέψεις τους, οι κινήσεις τους, οι
αντιδράσεις τους από την αρχή ως το τέλος μας βάζουν σε μια διαδικασία
περισυλλογής και στοχασμού με τελικό σκοπό να δούμε άσπρο το μαύρο, Φωτεινό το
σκοτεινό και εκεί όπου μέσα μας υπάρχει η συννεφιά να μπορούμε να πούμε με
σιγουριά: Πως έχει λιακάδα σήμερα, για τον απλούστατο λόγο ό,τι η διάθεση μας
είναι αυτή που φτιάχνει τις πραγματικές εικόνες. Η θετική σκέψη και η ζωντανή
ελπίδα είναι αυτή που μετουσιώνει σε πραγματική ζωή την κάθε μας στιγμή.
https://vivlionerga.blogspot.com/2019/05/blog-post_30.html?fbclid=IwAR0FGg9kzHj7Qky5KPXfrX6FFD8HqTN81-anTeUu1bkxzIooFOdHEbtzIfw
