Αισθάνομαι
ότι έφτασε η κατάλληλη ώρα, να οργανώσουμε εκτός από συσσίτια για τους
αστέγους, να συγκροτήσουμε γκρουπ-θέραπυ καταστάσεις για απεγνωσμένους. Κι αν
είναι άξιο ας πάρει διαστάσεις κινήματος μεγέθους αγανακτισμένων και βάλε.
Να
μαζευόμαστε σε πλατείες ή σε ταράτσες –ακόμα βολικότερο, κοστίζει όσο
κοινόχρηστο ρεύμα καίει ένα ασανσέρ- ο καθένας φρόνιμα με το κατιτίς του –φαΐ
θέλει, να πιεί θέλει, δεχόμεθα και περαιτέρω προτάσεις- και να εκδηλωνόμαστε με
τρόπο ελεύθερο. Κι όπως μας βγει;
Κι όχι βεβαίως
για να βροντοφωνάξουμε συνθήματα και τα όμοια. Ένα «είμαι Έλληνας κι είμαι
καλά» ψιλοαρκετό το βρίσκω, ώσπου να αρχίζουμε ν’ αλλάζουμε
καλημέρες/καλησπέρες εκεί, στους χώρους συνάθροισης και να μοιραζόμαστε.
Να
μοιραζόμαστε τι; Βάλε ό,τι θες στο ρεπερτόριο, δε θα σου αρνηθώ το γεγονός, ότι
το να ζει κανείς ποιοτικά, δεν αναφέρεται τόσο στο –όποιο απέμεινε- πορτοφόλι,
αλλά στην επιλογή και την καρδιά. Εκείνη είναι αυτή που θα σου ψιθυρίσει τον
τρόπο, να επενδύεις στη ζωή σημαντικά.
Γιατί
μπορεί να ζυγίζεις ως πλας μπαναλιτέ το κίνημα της πατάτας, επειδή είσαι σε διατροφή –ή έτσι λες στους μη
γνωρίζοντες την ερωτική σχέση ανάμεσα στις νυχτερινές κυρίως νευρώσεις σου και
το ψυγείο- ή να μην επικροτείς το υπό ανάπτυξη κίνημα των κτηνοτρόφων, γιατί η
έννοια αρνί κατατάσσεται μέσα σου τόσο αποφευκτέα, όσο και το να επενδύεις στο
μελλοντικό καρδιαναπνευστικό σου, αλλά δε μας τελειώσαν δα κι οι ιδέες:
Να το
θέσουμε λοιπόν εκ νέου στα ως τώρα δεδομένα του: Μαζευόμαστε όπου δη, λέτε και
προτάσεις, μη ξεμένουν άδεια τα κουτιά των σχολίων, παρακάτω σ’ αυτή τη σελίδα.
Απ’ το δικό μας κουτί και μικρόκοσμο αρκεί να βγούμε, και τιποτ’ άλλο.
Κατεβάζουμε και πέντε καρέκλες -του γύφτου, μη φανταστείς και τίποτε Λουί Κενζ,
που λέει ο λόγος- σα τους λατρεμένους μου της τρίτης ηλικίας στο Πεδίον του
Άρεως που στήνουν και απολαμβάνουν τα δικά τους τάβλια και λοιπά επιτραπέζια –
στο πάρκο το γνωστό, που ολημερίς το στήνανε, μέχρι που ξανάνοιξε και μας
περιμένει κι ας οργανώσουμε:
Δημόσιες
συζητήσεις ακόμα και σε μικρά πηγαδάκια, όπως κάνανε παλιά οι μπριόζοι που
στήναν τα πολιτικά κους-κους μπινελίκια τους παλιότερα στην Ομόνοια, καιρό έχω
να περάσω αλήθεια με το πόδι και δεν έχω νέα τους.
Εμείς, θ’
ανανεώσουμε το θεσμό και τη θεματική. Δημοφιλή ζητήματα από το νόμισμα, που θα
επιθυμούσαμε να μετράμε την πενία μας, μέχρι το πόσα επί τοις εκατό λιπαρά ή
γεύσεις φρούτου, πρέπει να ‘χει το γιαούρτι που δε τρως, αλλά χαίρεσαι να
παρακολουθείς σε διαδρομές εναέριες, ευτυχώς συνήθως, χωρίς εύκαιρο ινόξ
κουταλάκι, -μικροέπιπλα κι άλλες οικιακές συσκευές εννοείται ότι οφείλουν να
μένουν στις θέσεις τους- θα καταντούσαμε Μαντ Μαξ κι είναι ψιλοντεμοντέ το
μούσι, οπότε προσωπικά δε με συμφέρει κιόλας, έληξε.
Από την
άλλη, δε θα μείνουμε στις κουβέντες. Θα εκδηλώσουμε αλληλεγγύη, εκτονώντας νεύρα,
παράλληλα με την αναπτυσσόμενη επικοινωνία. Επενδύεις εξάλλου και στην άνοιξη,
το ‘παμε και στον τίτλο, σήμερα. Είσαι μόνος/η κι εξαιρετικά άνεργος/η; βρες το
καινούργιο σου ταίρι, μπορείς να αλληλοσυνδυαστείς με το ανάλογο υπαρκτό ή
ανύπαρκτο- εισόδημα που έχει να δηλώνει το επικείμενο ταίρι σου. Μέχρι
εθνικογκρεμίσματος βλέπεις, η δημοφιλέστερη ερώτηση στα τύπου φλερτ ήταν τα
περί ζωδίου και ωροσκόπου, ή καλλιτεχνικών προτιμήσεων. Τώρα η πρώτη απορία
εκφράζεται φόρα-παρτίδα στην πρώτη ευκαιρία ή την εξερευνάς υπογείως μέσα από
μια τάχα μου κουβέντα για κοινά ενδιαφέροντα και σπουδές. Παιχνίδι να γίνεται,
που λέει ο λόγος.
Κι αν
καταλήξουμε να ανταλλάσσουμε υπηρεσίες εκτός από χρήματα, ας γίνει με την
αρμόδια οργάνωση, που εγγυάται κοινωφέλεια: Φωνάζεις τον κομμωτή σου να σε
κουρέψει κι έχεις σκοπό να τον αποπληρώσεις σε αντίτυπα βιβλίων πρώτης
κυκλοφορίας, αν συμβαίνει να ‘χεις
τέτοια στα ράφια των βιβλιοπωλείων; Δε το κάνεις πριβέ, φωνάζεις και τρεις φιλες
που θέλουν να πάρουν τις άκρες κι ας μην είναι συγγραφείς. Η μια θα σου φέρει
ένα καινούργιο κινητό αμεταχείριστο, που το ‘χε παλιότερα για να απομνημονεύσει
τις εξομολογήσεις έρωτος με ημερομηνία ενάρξεως και λήξεως κοντινή και θα σου
πει, ότι θέλει να της φιξάρεις λίγο τα πλαινά. Η δεύτερη θα σου φέρει ένα
μπουκάλι λαδι εξ Κορίνθου –είχε και λίγο σογιέλαιο γνωστής αλυσίδας το μπουκάλι
μεταφοράς, να πήγαινε χαμένο;- και θα ζητήσει κούρεμα αγορέ, να μη σηκώνει
παραπανίσια επένδυση αφρού, στα ύψη σου λέει δείχνουν να ‘ναι τα σαμπουάν σ’
αυτή τη χώρα. Η Τρίτη τότε φίλε κομμωτή –ακούει ο Αλέξανδρος;- μου, θα
φροντίσουμε να ‘ναι γνωστή, επίσης και τρέχουσα πρωταγωνίστρια. Σου δίνει το
κινητό της κι αποκτάς «ατέλεια» θεάτρου μ’ ένα sms, χωρίς ραδιοφωνικό
διαγωνισμό. Λίγο το ‘χεις; Κανένα ευρουδάκι για την ταξιθέτρια, φτωχό κορίτσι
είναι κι αυτή με παιδί στο Λονδίνο –ακρίβεια σου λέει!- για σπουδές κι από τα
πουρμπουάρ, ίσα ΒΑρκα-ίσα νερά.
Κι αν δε
μπορείς εφεξής να ξοδευτείς για κείνο το μεροκάματο της γυναίκας που έφερνε τα
Σάββατα, κάνε το καλύτερο: Αντάλλαξε υπηρεσίες οικιακές. βάζεις μια καρμπονάρα
εσύ για τέσσερις και ταξιδεύει η σκάφη με τ’ ασιδέρωτα για άλλο διαμέρισμα στον
όροφο.
Αλλά για
περαιτέρω ανταλλαγές υπηρεσιών και ιδεών, θα πούμε μια άλλη φορά. Ως τότε,
ρίξτε ανάλογες ιδέες να κάνουμε ΚΑΙ κουβέντα. Αλλά να μη ξεχνάς, πως είναι
άνοιξη εντός ολίγου. Κι αν συμβαίνει να τσαλαπατάς τη σημαδιακή ηλικία των 42
σαν εμένα, σκέψου πως έχεις έναν ολόκληρο χρόνο μπροστά σου, να απολαύσεις την
ακμαιότερη εκδοχή του εαυτού σου, απ’ όσο θα ‘χεις να καταγράψεις στο μέλλον,
που θα φορτώσει κι άλλο ο αριθμός. Και πάρ’ το χαλαρά απόφαση, ότι η ζωή δεν
είναι το «Λόλα, να ένα μήλο, ουρανός γαλάζιος κι όλα σ’ έλεγχο». Εγώ θα
συμφωνήσω όπως κάνω με την πολυαγαπημένη μας Νανά ιδιωτικώς, που απαντάει στην
ερώτηση «τι κάνουν τα κορίτσια μας;» με το ανθεκτικότατο «τακούνια στον αέρα»
κι αντιλαμβάνομαι καλώς.
Γιατί το
πιο σημαντικό είναι να μην ξεχνάς να εκτιμάς όσα σου δόθηκαν από κόπο ή τύχη
και κάποτε να πάψεις να μετράς, όσα σου λείπουν και δε σταματάς να ανατροφοδοτείς
τη λίστα με ανάγκες. Αν επιμένεις σε αυτές, τότε υπολόγισε σωστότερα και ζήτα
απ’ την καλή σου νεράιδα –Νανά ακούει;- να σου τα κάνει στόχους. Ταυτόχρονα,
επίστρεφε στα πιο σημαντικά δικά σου.
Η άνοιξη,
δεν έλειψε ποτέ από κανένα ραντεβού της, εσύ; Θα αμελήσεις ν’ αφεθείς;
Επισκεφτείτε
τη Σελίδα του συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη
κι
επικοινωνήστε μαζί του, εδώ:
www.facebook.com/pages/Γιάννης-Φιλιππίδης/106119902779487
