Ο συγγραφέας Γιάννης Φιλιππίδης μιλάει για το νέο του βιβλίο
με τίτλο «Λουσιfair, η βασίλισσα της Κυψέλης».
Καθένα από τα έξι σας προσωπικά βιβλία, είναι κι ένα διαφορετικό σχέδιο. Στη «Λούσιfair» τι θα συναντήσουμε;Κάτι από την καθημερινή παράνοια, που μας διακρίνει πανεθνικά πια, υπερβατικά δοσμένη μέσα από τα μάτια της πεζογραφίας, μ’ έντονη αντικαταθλιπτική θέση/φύση τόσο για τον αναγνώστη, όσο και για μένα. Πρόκειται για τη Λουκία του δεύτερού μου μυθιστορήματος, μια ξεχωριστή γυναικεία φιγούρα, που βούτηξε γεμάτη όρεξη για δράση και ζωή στο έκτο μου βιβλίο, που ’ρχεται σε μια εποχή, που τη χαρακτηρίζουν οι σκυμμένοι ώμοι κι η κατήφεια. Γεννήθηκε σαν ιδέα μέσα στο κατακαλόκαιρο· ένα μεσημέρι, που συνειδητοποίησα για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό ότι το παράλογο, μας έχει προσπεράσει σα χαρακτηρισμός. Δυο ώρες χρειάστηκε να βυθιστώ στις ως τα τώρα χάρτινες ηρωίδες μου, για ν’ αποφασίσω ποια θα ’κοβε πρώτη το νήμα της κατατονίας, ποια θα μπορούσε να σηκώσει μανίκια, βιαστική κι αυτή, όπως και πολλοί από μας, να φέρει την καινούργια εποχή.
Η Λούσιfair δρα ακτιβιστικά, στήνει με το έτσι θέλω μια καινούργια επιχείρηση στην καρδιά της κρίσης, έχει γνώμη για όλους και για όλα, φωτογραφίζει ενσταντανέ από κοινωνία και πρόσωπα, οικτίρει μέχρι και το τρίτο μνημόνιο.
Και βέβαια δρα αλλιώτικα, αυτό δεν έχουμε οι περισσότεροι από μας ανάγκη; Κι έχει ροή λόγου και κριτικής, αθεράπευτη. Έτσι, ενώ στην πραγματικότητα ζούμε την καθημερινότητα μιας μεμονωμένης οικογένειας που εξακολουθεί να ζει μέσα στη δίνη ενός οικονομικού και κοινωνικού κυκλώνα, που μόνο οι ιστορικοί του μέλλοντος θα καταδείξουν αν είχε περισσότερο δίκιο ο ξένος παράγοντας ή οι ντόπιες μας απόψεις, περί πολιτικής. αριθμών και οικονομικών δεικτών. Τα όνειρα των ανθρώπων όμως, δεν ψαλιδίζονται. Μ’ αφύπνιση, ανεπτυγμένο χιούμορ, επιμονή κι αντοχή –γιατί την έχουμε- θα μας δοθεί αργά ή γρήγορα η ευκαιρία, να σταθούμε όρθιοι στο μέλλον που εικάζουμε άπαντες, αλλά λίγοι πέφτουμε μέσα στις προβλέψεις μας. Μπορεί η πεζογραφία, να μας κάνει να δούμε τη ζωή μας πιο αισιόδοξα;Γοητευτικό στοίχημα είναι η τέχνη –πολλώ δε μάλλον, αυτή του λόγου- είναι ν’ αναδείξει πρότυπα, να εμφυσήσει μέσα μας, διδάσκοντας μας από την αρχή άλλοτε ένα νέο τρόπο σκέψης, άλλες φορές πάλι να κινήσει για καλό, τα νήματα των μελλοντικών μας δράσεων ή κινήσεων. Η Λούσιfair επαναστατεί, ξαναβγαίνοντας στην ενεργό ζωή, γλιτώνει έτσι από το τέλμα, που μας κάνει σαν ανθρώπους χειρότερους κι αναποτελεσματικότερους σε κάθε αντικείμενο. Δόγμα μου είναι η ρήση του «αν δε κοιτάς εκεί που θες να πας, κινδυνεύεις να πας εκεί που κοιτάς». Αυτό το βιβλίο επιχειρεί να μοιραστεί τα μικρά μας βάσανα και να εμπνεύσει αισιοδοξία, θυμίζοντάς μας την γελαστή πλευρά μας. Και το κέφι είναι αναγκαίο, ακόμα κι όταν θέλουμε να θυμώσουμε σα πολίτες.
Έξι βιβλία κι ένας εκδοτικός οίκος, που ξεκίνησε σα δική σας σκέψη και κλείνει αισίως τα δύο του χρόνια λειτουργίας του.
Με τον «Άνεμο» ( HYPERLINK "http://www.anemosekdotiki.gr" www.anemosekdotiki.gr) πήραμε την ιστορία του βιβλίου από την αρχή, επιστρέφοντας στα αυστηρά επιλεγμένα βιβλία, που αξίζουν ν’ αλλάξουν πολλές αγκαλιές. Σ’ άλλη εποχή θα γιορτάζαμε και εμπορική επιτυχία. Αλλά δεν είμαστε αχάριστοι, ξέρουμε πόσο δύσκολα καταφέρνει κανείς να προχωράει με τα δικά του βήματα, αποκτώντας φτερά που μας δίνει το ίδιο μας το αναγνωστικό κοινό.
Μάρα Μπέκα
