«Κωδικός ελευθερία», Γιάννης Φιλιππίδης, κριτική βιβλίου από την συγγραφέα Δέσποινα Τραχαλάκη

-->
Χειραγωγείται με τίποτα η ανθρώπινη σκέψη;
Ρωτάει ο Γιάννης Φιλιππίδης στο «κωδικός ελευθερία». Η φωνή του βροντερή σ’ αυτό του το βιβλίο. Σχεδόν με τρομάζει. Δεν ξέρω τί να απαντήσω. Εκείνος σαν να «πιάνει» τη σιωπή μου και συνεχίζει:
Έλα σου λέω! Δεν μας περισσεύει άλλος χρόνος ούτε για αναστολές ούτε για ψεκασμένα παραισθήματα.
Να θυμηθείς χαρές , χαρές παλιότερες και όχι με διάθεση νοσταλγίας.
Βγάλε τις αναμνήσεις από τις κορνίζες σου και ξαναζωντάνεψε μία τουλάχιστον από αυτές.
Το μεράκι είναι έννοια οριστική και αναγκαία. Ψάξε για τη δική σου ομορφότερη έμπνευση. και κάνε την ύλη με υλικά δικής σου κατοχής και εμπνεύσεως…

kodikos eleutheriaΤα μάτια μου βουρκώνουν. Το ό,τι μιλάει στο δεύτερο ενικό με κάνει να νοιώθω ότι απευθύνεται σε μένα. Συγγραφέας σε συγγραφέα. Άνθρωπος σε άνθρωπο. Έλληνας σε Έλληνα. Διψασμένη ψυχή σε άλλη διψασμένη ψυχή.

Ταυτίζομαι μαζί του. Χέρι-χέρι προχωράμε στην περιοχή που κατοικούν οι φόβοι για την πατρίδα μας, ο θυμός γι’ αυτούς που την ντροπιάζουν, η γλύκα κάποιων αναμνήσεων, η ξεκαρδιστική διάθεση όταν διαβάζεις μια εύκολη συνταγή για δημοκρατία, η γαλήνη όταν ακουμπάς στο ταίρι σου για να δεις το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα.

Χωριά που στέλνουν πουλιά για να ξυπνήσουν τους επισκέπτες, πόλεις που ετοιμάζουν πυρετωδώς παρουσιάσεις βιβλίων για να τιμήσουν τους δημιουργούς, παλιές γραφομηχανές που βάζουν τα πλήκτρα τους να χτυπούνε για να ξεκινήσει το ταξίδι ενός συγγραφέα, μια κυρία που έπαψε να προσεύχεται, αφού οι παλιές επιθυμίες δεν εισακούστηκαν και καινούργιες δεν υπάρχουν πια, όλα αυτά πέφτουν πάνω μου, με ραντίζουν με την ασημένια βροχή της συγκίνησης, του θαυμασμού και της πληρότητας απ’ αυτό που διάβαζα…

Είναι αλήθεια ότι περίμενα να διαβάσω ένα ακόμη ωραίο του μυθιστόρημα και αντί γι αυτό, βλέπω τον συγγραφέα να απογειώνεται και να μας στέλνει ήλιους φιλοσοφίας. Ο πιο φωτεινός ήλιος, ο ίδιος, που τολμά να μοιραστεί στιγμές της ζωής του, τα θαμπά οπτικά του κέντρα, τις σκέψεις του για την άνοιξη, τα βαφτίσια ενός αστεριού …και όλα αυτά με απίστευτη ευστροφία, με απίστευτη ταχύτητα!

Συνοδοιπόρος του Γιάννη, ο Νικόλας Τελλίδης που φωτογραφίζει σε άσπρο-μαύρο ένα-ένα τα βήματα του συγγραφέα, που «συλλαμβάνει» μια παλιά καρέκλα ή ένα ταλαιπωρημένο φύλλο και κωδικοποιεί και κείνος με την τέχνη του, την έννοια της ελευθερίας.

Άλλωστε ποιητής γίνεται, όποιος καταφέρνει να δει την ομορφιά, που παλιότερα ίσως και να του ξέφευγε…

Ευτυχώς για μας, καμιά ομορφιά δεν έχει ξεφύγει από το τελευταίο βιβλίο του Γιάννη… απολύτως καμιά!

Δέσποινα Ν. Τραχαλάκη.

Επικοινωνήστε με τον συγγραφέα:

Σχετικοί σύνδεσμοι: